ΝΕ.Ο.Σ: ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

Όλοι μας έχουμε βιώσει την αγωνία όταν βρεθούμε στην δύσκολη θέση να αναζητήσουμε αίμα, ζητώντας την βοήθεια φίλων, συγγενών, γνωστών και αγνώστων αλλά και τραπεζών αίματος. Η ανάγκη δημιουργίας μιας Τράπεζας αίματος για όλους τους ενορίτες των εκκλησιών μας είχε γίνει αντιληπτή εδώ και καιρό.

Οι νέοι του Νεανικού Ορθοδόξου Συνδέσμου, με πίστη στον Θεό για την καρποφορία της θεάρεστης προσπάθειάς τους, νεανικό ενθουσιασμό και εθελοντικό πνεύμα ανέλαβαν με την ευλογία της Ιεράς Συνόδου να υλοποιήσουν το έργο της δημιουργίας μιας «τράπεζας αίματος» για τους πιστούς της Εκκλησίας μας αλλά και για τον ανώνυμο συνάνθρωπό μας, χωρίς διακρίσεις. Η «τράπεζα αίματος» συστάθηκε το 2009 στο Τζάνειο Νοσοκομείο με το όνομα «Τράπεζα αίματος Νεανικού Ορθόδοξου Συνδέσμου».

Αιμοδοσίες πραγματοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όσους Ναούς διαθέτουν κατάλληλους χώρους.

Όλοι όσοι δίνουν αίμα, καλύπτονται αυτοί και οι συγγενείς τους πρώτου βαθμού, οποιαδήποτε στιγμή έχουν ανάγκη και (ευελπιστούμε) όλοι όσοι συνάνθρωποι μας χρειαστούν βοήθεια.

Έτσι ο τραυματίας τροχαίου, η εγκυμονούσα γυναίκα με επιπλοκές, ένα πολύωρο χειρουργείο καλύπτονται με μονάδες αίματος που προσφέρουμε εμείς που είμαστε υγιείς, μέσω της εθελοντικής αιμοδοσίας.

Το αίμα μας είναι μοναδικό και δεν μπορεί να παρασκευαστεί σε κανένα εργαστήριο. Γι' αυτό οργανώνονται εθελοντικές αιμοληψίες καθώς αποτελούν την μοναδική και πολύτιμη πηγή αίματος.

Όσοι είναι υγιείς και το επιθυμούν, έχουν την ηθική υποχρέωση να αφιερώσουν μόλις 10 λεπτά από το χρόνο τους για να σώσουν μία ζωή. Η αιμοληψία είναι εντελώς ανώδυνη. Αφιερώνοντας λίγο από το χρόνο μας και δίνοντας λίγο από το αίμα μας, μπορούμε να σώσουμε μία ζωή.

Στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα παρευρίσκεται οπωσδήποτε πεπειραμένος ιατρός, ο οποίος εγκρίνει ή απορρίπτει τον υποψήφιο αιμοδότη, ύστερα από σύντομη συνέντευξη και εξέτασή του. Οι αιμοδότες μας, είναι απαραίτητο να έχουν κοιμηθεί καλά, να μην έχουν καταναλώσει ποτά και καπνό την προηγούμενη βραδιά και να έχουν λάβει ένα καλό πρωινό. Επιπλέον, θα υπάρχουν στην διάθεσή τους, στον χώρο της αιμοδοσίας μικρογεύματα και χυμοί για την ενδυνάμωσή τους.

Η όλη προσπάθεια είναι εθελοντική. Δεν αμείβεται εδώ στη γη αλλά στον Ουρανό. Είναι μία κατεξοχήν πράξη φιλανθρωπίας και η ύψιστη μορφή ελεημοσύνης κατά μίμησην του Πρώτου Αιμοδότη, του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Είναι μια μικρή απόδειξη αγάπης προς τον πλησίον μας και ελάχιστη ένδειξη ότι είμαστε χριστιανοί και μάλιστα Γνήσιοι όχι μόνο στα λόγια. Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.

Ας ενώσουμε λοιπόν όλοι μαζί τις δυνάμεις μας στον αγώνα αυτό με όποιο τρόπο μπορούμε για να βιώσουμε την χαρά της προσφοράς και να έχουμε την ευλογία του Θεού στα σπίτια μας.

ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Ενθρονιστήριος Λόγος Μητροπολίτου Αμερικής κ. Δημητρίου

Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Ιεράρχες,

Σεβαστοί Πατέρες,

Φίλτατοι αδελφοί μου εν Χριστώ,

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, μαθητής του Αγ. Παύλου και μυημένος στα μυστήρια του Θεού, μας λέει ότι:

«Ἔστι μὲν ἱεραρχία ... τάξις ἱερὰ καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐνέργεια πρὸς τὸ θεοειδὲς ὡς ἐφικτὸν ἀφομοιουμένη ... Σκοπὸς οὖν ἱεραρχίας ἐστὶν ἡ πρὸς θεὸν ὡς ἐφικτὸν ἀφομοίωσίς τε καὶ ἕνωσις.» (Περί τῆς Οὐρανίας Ἱεραρχίας, 3:1-2).

Δηλαδή:

«Η ιεραρχία είναι ιερή τάξη, νοερή κατάσταση, και ενέργεια η οποία όσο το δυνατόν συμμετέχει στην Θεία Ομοίωση ... Ο σκοπός της ιεραρχίας είναι να ενδυναμώνει τους ανθρώπους να γίνονται όσο μπορούν σαν τον Θεό και να είναι ενωμένοι μαζί Του.»

Με άλλα λόγια, η Εκκλησία είναι διοργανωμένη ως ιεραρχία διότι αυτός είναι ο σιγουρότερος τρόπος που μας φέρνει σε ένωση με τον Θεό. Η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, ο οποίος είναι επίσης και ο σκοπός για τον οποίο αγωνίζονται όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Κάτω από τον Χριστό είναι ο χορός των ιεραρχών, η Σύνοδος των Επισκόπων, δηλαδή, οι οποίοι συνεδριάζουν υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος για να καθοδηγήσουν την Εκκλησία στο δρόμο της δικαιοσύνης. 

Η Σύνοδος αποτελείται από τους τοπικούς επισκόπους, ιεράρχες οι οποίοι έχουν εκλεχτεί από την Εκκλησία λόγω της οσιότητας και σοφίας τους για να φροντίσουν για τις ψυχές των πιστών στις επισκοπές τους. 

Οι επίσκοποι αντιπροσωπεύονται στις ενορίες από τους ιερείς, άνδρες οι οποίοι έχουν γνώση των θείων πραγμάτων και δύνανται να μεταδώσουν αυτή τη γνώση και εμπειρία στους πιστούς δια του κηρύγματος και των Αγίων Μυστηρίων. Ακολουθούν οι υπόλοιπες τάξεις της ιεραρχίας. Οι διάκονοι βοηθούν τους ιερείς στις ακολουθίες και στην κατήχηση. Οι μοναχοί περνούν την ζωή τους στην υπακοή και στην άσκηση για να καθαρισθούν από τα πάθη. Στο τέλος, οι πιστοί του λαού αγωνίζονται για την σωτηρία τους μέσα στον κόσμο, αντιμετωπίζοντας τους πειρασμούς της ζωής με την βοήθεια του κλήρου.

 Τα κατώτερα μέλη της Ιεραρχίας (τα οποία είναι λιγότερο μυημένα στα θεία μυστήρια) μιμούνται τα ανώτερα μέλη (τα οποία έχουν λάβει μεγαλύτερη μερίδα της Θείας Χάριτος). Με την υπακοή στις προς σωτηρίαν οδηγίες του ιεράρχου τους, κάθε πιστός πλησιάζει όλο και περισσότερο τον Θεό. Κάθε τάξη οδηγεί την τάξη που την ακολουθεί προς τα πάνω. Με αυτό τον τρόπο κάθε μέλος της ιεραρχίας προοδεύει στην αρετή, και ολόκληρη η Εκκλησία σύσσωμη λειτουργεί αρμονικά εν πνεύματι ειρήνης και αγάπης.

Έτσι λειτουργεί η Εκκλησία. Παρεισδύει, όμως, η αμαρτία, και η αρχή της αμαρτίας είναι η παρακοή. Η πρώτη αμαρτία διεπράχθη όταν ο Αδάμ και η Εύα παρήκουσαν τον Θεό στον Παράδεισο και έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό πριν τον προκαθορισμένο από τον Θεό καιρό. 

Έτσι βρέθηκαν έκπτωτοι από τον Παράδεισο και εξόριστοι από την παρουσία του Θεού. Το ίδιο συμβαίνει σε όσους κάνουν παρακοή στην Ιεραρχία της Εκκλησίας: Πέφτουν σε σχίσμα και αίρεση, και εκπίπτουν από την σωτηριώδη αγκαλιά της Εκκλησίας. Πώς συμβαίνει αυτό; Άνθρωποι, συχνά άνδρες του κλήρου, γεμίζουν από ματαιοδοξία, και αρχίζουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως πηγή εξουσίας και διδασκαλίας αντί της Συνόδου των Επισκόπων.

Γεμάτοι υπερηφάνεια, λέγουν πράγματα που είναι αντίθετα από αυτά που λέγει η Εκκλησία και την εγκαταλείπουν. Διαβάζουμε τέτοια πράγματα στα βιβλία της ιστορίας, βλέποντας και παρόμοια να συμβαίνουν στις ημέρες μας. Ο Θεός να μας διατηρεί πάντα εν τω συνδέσμω της ενότητος και της υπακοής στην Εκκλησία.

Αδελφοί μου εν Χριστώ και τέκνα μου Πνευματικά,

Ακριβώς λόγω υπακοής δέχθηκα να γίνω Μητροπολίτης Αμερικής. Το αξίωμα αυτό υπερβαίνει την ικανότητα και την δύναμή μου. Χίλιοι λόγοι έρχονται στο νου γιατί θα έπρεπε να μη δεχθώ την θέση αυτή και να συνεχίσω απλά ως Επίσκοπος Βοστώνης.

Αλλ᾽ η υπακοή στην Ιερά Σύνοδο μου ανατρέπει την κάθε αντίρρηση και διαμαρτυρία. Εάν δεν υπακούσω στους ανωτέρους μου, πώς θα ζητήσω υπακοή από τους μαθητές μου; Ή αν παρακούσω την Εκκλησία, πώς να ισχυρισθώ ότι αντιπροσωπεύω την Εκκλησία; Εάν δεν κόψω το θέλημά μου και ακολουθήσω το θέλημα του Θεού, πώς να περιμένω βοήθεια από τον Θεό στο ποιμαντικό μου έργο; 

Όλα μου τα χρόνια ως Eπίσκοπος αγωνίσθηκα για την ενότητα της Εκκλησίας, η οποία βασίζεται στην υπακοή προς την Ιεραρχία. Τώρα βλέπω την Εκκλησία ενωμένη, και αδελφούς συνηγμένους μαζί που πρώτα ήταν χωρισμένοι. Όπως εκφωνεί ο Προφητάναξ Δαυίδ:

Ιδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνὸν ἀλλ᾽ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό; ὡς μύρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τὸν Ἀαρῶν, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ. (Ψαλμ. 132:1-2)

Όντως, δεν υπάρχει τίποτα πιό ωραίο από το να βλέπουμε ειρήνη, ενότητα, και αγάπη. Για μένα η σημερινή ημέρα είναι ιδιαιτέρως εορτή της ενότητος της Εκκλησίας.

Μαζί μου στέκονται και με τιμούν με την παρουσία τους ο Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσών κ. Ανδρόνικος της Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φωτικής κ. Αυξέντιος της Ιεράς Μητροπόλεως Έτνας (Καλιφορνίας) που συνδέεται με την Μονή Αγ. Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής (Ελλάδος), οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι εκ Ρωμανίας Γαλατσίου κ. Διονύσιος και Μποτοσανίου κ. Ιωσήφ. 

Αν και για πολλά χρόνια ήμασταν χωρισμένοι λόγω της απάτης του πονηρού, σήμερον, όμως, ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε. Οι Σύνοδοί μας τώρα απολαμβάνουν πλήρη κοινωνία και η ομόνοια βασιλεύει εκεί όπου κάποτε υπήρχε διχόνοια και σύγχυση.

Xάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεά!(Β᾽ προς Κορινθίους 9,15) Ευχαριστήρια επίσης οφείλονται στους εν Χριστώ αδελφούς μου, τους Ιεράρχες των τοπικών Εκκλησιών, οι οποίοι εργάστηκαν με τόση επιμέλεια για τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. 

Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσὐνη μου, πρώτ' απ' όλα, στην Ιερά μας Σύνοδο στην Ελλάδα, που αντιπροσωπεύεται από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Γερόντιο και Αττικής κ. Χρυσόστομο. Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι η Μητέρα μας Εκκλησία. Αυτή μάς γέννησε εν Πνεύματι στέλνοντάς μας τον αείμνηστο Μητροπολίτη Αστορίας κυρό Πέτρο να διαποιμάνει τους Γνησίους Ορθοδόξους σε αυτή την χώρα. 

Επί πλέον, μας έχει στείλει και την ευλογία Της να λειτουργούμε ως Επαρχιακή Σύνοδος. Μου είναι αδύνατο να εκφράσω με λόγια την ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι προς τους αδελφούς Ιεράρχες στην Ελλάδα. Υπήρξαν το μεγαλύτερο στήριγμα και για μένα προσωπικά αλλά και για την τοπική μας Εκκησία εδώ στην Αμερική σε όλες τις δοκιμασίες της όλα αυτά τα χρόνια.

Δεύτερον, θα ήθελα να αναγνωρίσω το χρέος μας στην Ρωσσική Εκκλησία της Διασποράς, η οποία αντιπροσωπεύεται σήμερα εδώ από τον αδελφό και συλλειτουργό Σεβασμιώτατο Ανδρόνικο. 

Η Ρωσσική Εκκλησία της Διασποράς χειροτόνησε επισκόπους για την Εκκλησία μας, μεταξύ των οποίων και τον ιδρυτή της Εκκλησίας μας στην Αμερική, τον Μητροπολίτη Αστορίας Πέτρο. Η Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία Ελλάδος έλκει την αποστολική της διαδοχή από την Ρωσσική Εκκλησία της Διασποράς. 

Επί πλέον, η Ρωσσική Εκκλησία έχει ευλογήσει όλη την χώρα μας με ολόκληρο χορό νέων αγίων: τον Άγιο Γερμανό Αλάσκας, τον Ἀγιο Πέτρο των Αλεούτων, τον Άγιο Ιννοκέντιο Αλάσκας, τον Άγιο Ιωάννη του Σαν Φρανσίσκο, τον Ἀγιο Φιλάρετο Νέας Υόρκης, και άλλους. Μερικοί από αυτούς τους αγίους, όπως ο Αγ. Ιωάννης τού Σαν Φρανσίσκο και ο Αγ. Φιλάρετος Νέας Υόρκης, επισκέφθηκαν ακόμη και αυτόν τον ιερό Καθεδρικό Ναό σε πολλές περιστάσεις.

Θα ήθελα ιδιαιτέρως να ευχαριστήσω τον προκάτοχό μου και ιδρυτή αυτού του Καθεδρικού Ναού, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Παύλο. Η ακράδαντη υποστήριξή του μου έδωσε την δύναμη που μου χρειαζόταν. Βασίζομαι στην σοφία του να με καθοδηγεί τα επόμενα χρόνια, και στην ποιμαντορική του εμπειρία να με βοηθεί στην ηγεσία της τοπικής Εκκλησίας στην Αμερική. Το θάρρος του μπροστά στις αντιξοότητες της ζωής εμπνέει συνεχώς όχι μόνον εμένα αλλά και ολόκληρη την Εκκλησία.

Τέλος, ζητώ τις προσευχές όλων των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών που συνάχθηκαν σήμερα εδώ για να εορτάσουμε την ενότητά μας. Μόνο με τις πρεσβείες σας προς τον Θεό θα μπορέσω να βρώ την δύναμη να κυβερνήσω την Εκκλησία. Παρακαλώ να προσεύχεσθε για μένα, και να γνωρίζετε ότι οι προσευχές μου, αν και ανάξιες, κατευθύνονται συνεχώς προς τον Χριστό πάνω στον Ουρανό για την βοήθεια και την σωτηρία των ψυχών σας.

Είθε ο Θεός να ευλογήσει αυτόν τον Καθεδρικό Ναό, την Επαρχιακή μας Σύνοδο, τον Κλήρο και όλους τους πιστούς της Ιεράς μας Μητροπόλεως.

Η ευλογία του Κυρίου μας να είναι με όλους σας.   

hotca.org

Metropolitan Demetrius' Enthronement Speech

Most Reverend Hierarchs,

Esteemed Fathers,

Beloved brothers and sisters in Jesus Christ,

St. Dionysius the Areopagite, who was a disciple of St. Paul and was initiated into the mysteries of God, tells us that “hierarchy is a sacred order, a state of understanding, and an activity which as much as possible participates in the Divine Likeness. The goal of a hierarchy is to enable people to be like God as much as possible and to be united with Him” (The Celestial Hierarchies, 3:1-2).

In other words, the Church is organized into a hierarchy because this is the most effective means of bringing us unto union with God. The head of the Church is Christ, who is also the goal towards which all the members of the Church are striving. Below Him is the assembly of the hierarchs; that is, the Synod of bishops, who convene together under inspiration of the Holy Spirit to guide the Church in the path of righteousness. 

The Synod is comprised of the local bishops, hierarchs who have been appointed by the Church as a result of their holiness and wisdom to care for the souls of the faithful in their dioceses. The bishops are represented in the parishes by the priests, men who have knowledge of divine things and are able to pass on that knowledge and experience to the faithful through preaching and the holy Mysteries. The other ranks of the hierarchy follow. The deacons assist the priests in the services and in catechism. The monks spend their lives in obedience and asceticism in order to be cleansed of the passions. Finally, the layfolk struggle for their salvation in the world, confronting the temptations of life with the help of the clergy. 

The lower members of the hierarchy (who are less initiated into the divine mysteries), imitate the higher members (who have received a greater share of God’s grace). By obeying their hierarch’s instructions which are unto salvation, each person comes closer to God. Each rank leads the rank below it upward. In this way, not only is each member of the hierarchy able to advance in virtue, but also the Church as a whole is able to function harmoniously, in a spirit of peace and love.

This is how the Church is designed to work. But sin creeps in, and the beginning of sin is disobedience. The first sin occurred when Adam and Eve disobeyed God in Paradise and ate of the forbidden fruit before the time God had appointed. Thus they found themselves cast out of Paradise and banished from the presence of God.

 The same thing results for those who are disobedient to the hierarchy of the Church: they fall into schism and heresy and find themselves outside Her saving bosom. How does this happen? People, often clergymen, become filled with vainglory, and begin to think that they themselves are the source of authority and teaching, rather than the assembly of bishops. Being filled with pride, they contradict the Church and leave Her. Such are the results of disobedience to the hierarchy of the Church. We have both read about such things in history books, and we have seen them occur in our own days. May God always preserve us in the bond of unity and obedience to the Church!

My brethren in Christ and children in the Spirit! It is precisely out of obedience that I have accepted to become Metropolitan of America. The task is one beyond my ability and strength. A thousand arguments come to mind as to why I should decline the position and continue as simply the bishop of Boston. But obedience to the Holy Synod overcomes all my objections and protests. If I am not obedient to my superiors, how can I ask it of my disciples? Or if am disobedient to the Church, how can claim to represent the Church? If I do not cut off my own will and follow the divine will, how can I expect divine aid in my ministry? All the years of my episcopate I have struggled for the unity of the Church, which is based on obedience to the hierarchy. Now I see the Church united, and brethren gathered together where before they were separated. As the Prophet-King David exclaims,

What is so good or so joyous as for brethren to dwell together in unity? It is like the oil of myrrh upon the head, which runneth down the beard, the beard of Aaron, which runneth down to the fringe of his rainment (Ps. 132:1-2).

Truly, there is nothing so beautiful as to see peace, unity, and love. For me, this day is especially a celebration of the unity of the Church. Standing with me and honoring me with their presence are Bishop Andronik of the Russian Church Abroad; and Bishop Auxentius of the Diocese of Etna in California, connected with the Monastery of St. Cyprian and Justina in Fili, Greece, and Bishops Iosif of Botoşani and Dionisie of Galaţi of the Romanian Church. Although for many years we were separated through the deceits of the evil one, now the grace of the Holy Spirit has brought us together. Our Synods now enjoy full communion, and concord reins where once there was strife and confusion.

Thanks be unto God for His unspeakable gift! (2Co. 9:15) Thanks are also due to my brothers in Christ, the hierarchs of the local Churches, who have labored so diligently for the triumph of Orthodoxy. I would like to express my gratitude first of all to our Holy Synod in Greece, represented by Metropolitans and Gerontios of Piraeus and Chrysostomos of Attica. The Church of Greece is our Mother Church. She gave birth to us in the Spirit by sending Bishop Petros of blessed memory to serve the True Orthodox in this country; moreover, She has provided us with Her blessing to function as an Eparchial Synod. I cannot express in words the thanks which I feel towards our brother hierarchs in Greece. They have been the greatest support both for me personally and for our local Church here in America in all of Her trials over the years.

Secondly, I want to recognize our debt to the Russian Church Abroad, which is represented here today by our brother and concelebrant Bishop Andronik. The Russian Church Abroad ordained bishops for our Church, including the founder of our Church in America, Bp. Petros of Astoria. The True Orthodox Church of Greece owes its apostolic succession to the Russian Church Abroad. Moreover, the Russian Church has blessed our entire country with a host of new saints: St Herman of Alaska, St Peter the Aleut, St Innocent of Alaska, St John of San Francisco, St Philaret of New York, and others. Some of these saints, such as St. John of San Francisco and St. Philaret of New York, even visited this holy Cathedral on many occasions.

I especially would like to thank my predecessor and the builder of this Cathedral, Metropolitan Pavlos. His unshaking support has provided me with the strength I need. I rely on his wisdom to guide me in the years ahead and on his pastoral experience to assist me in leading the local Church of America. His courage in the face of adversity is a constant inspiration not only for myself, but for the entire Church as well.

Finally, I ask for the prayers of all the pious Orthodox Christians who are gathered together today to celebrate our unity. It is only by your intercessions before God that I will be able to find the strength to govern the Church. Please pray for me, and know that my prayers, unworthy though they be, ever ascend upward to Christ for the help and salvation of your souls.

May God bless this Cathedral, our Eparchial Synod, the Clergy and all the faithful of our Holy Metropolis.

The blessing of the Lord be with you all.

hotca.org

Ἐνθρόνιση Μητροπολίτου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου

Μὲ ἐκκλησιαστικὴ μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου, στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρκέλλης στὴν Ἀστόρια τῆς Νέας Ὑόρκης.

Στὸ πολυαρχιερατικὸ συλλείτουργο προεξῆρχε ὁ νέος Μητροπολίτης, κ. Δημήτριος, μὲ συλλειτουργοὺς Ἀρχιερεῖς τοὺς ἐκπροσώπους της Ἱερᾶς Συνόδου της Ἐκκλησίας Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Σέβ. Μητροπολίτες Πειραιῶς κ. Γερόντιο, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέγνωσε τὴν εὐχὴ τῆς ἐνθρονίσεως καί Ἀττικῆς  κ. Χρυσόστομο.

Ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν Ἀμερική, συμμετεῖχαν στὸ πανηγυρικὸ συλλείτουργο, ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Τορόντο κ. Μωυσῆς, οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι Θεουπόλεως, κ. Χριστόδουλος, καὶ Φωτικὴς κ. Αὐξέντιος καθὼς καὶ ὁ Σέβ. πρώην Ἀμερικῆς κ. Παῦλο.

Ἐκ μέρους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, συνελειτούργησαν οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι κ. Διονύσιος καὶ κ. Ἰωσήφ, ἐνῶ ἐκ μέρους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, ὁ Σέβ. κ. Ἀνδρόνικος.

πηγές:impc.gr/imab.gr/hotca.org

περισσότερα φωτογραφικά στιγμιότυπα ΕΔΩ και ΕΔΩ