Εις ε­πί­γνω­σιν α­λη­θεί­ας ελ­θεί­ν και "α­πό κά­ποι­α αι­τί­α εγ­κε­φα­λι­κά νε­κροί"

του ιατρού παθολόγου Κυπριανού Χριστοδουλίδη

"Ο ΕΟΜ με ση­με­ρι­νή (14/6/2013) Α­να­κοί­νω­ση ε­νη­με­ρώ­νει τους πο­λί­τες για την α­πό­φα­ση της Συ­νό­δου του 2005 για τη δω­ρε­ά ορ­γά­νων. Η σχε­τι­κή Α­να­κοί­νω­ση του ΕΟΜ α­να­φέ­ρει:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Α­θή­να, 14/06/2013

Με την πα­ρού­σα α­να­κοί­νω­ση ο Ε­θνι­κός Ορ­γα­νι­σμός Με­τα­μο­σχεύ­σε­ων (ΕΟΜ) ε­πι­θυ­μεί να ε­νη­με­ρώ­σει τους πο­λί­τες της χώ­ρας μας, σχε­τι­κά με την Εγ­κύ­κλιο 2819 της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, που ε­ξε­δό­θη στις 7 Ι­ου­λί­ου του 2005 και α­φο­ρά τη θέ­ση της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου α­πέ­ναν­τι στο θε­σμό της Δω­ρε­άς Ορ­γά­νων.

Με την Εγ­κύ­κλιο αυ­τή, τό­σο ο Μα­κα­ρι­στός Αρ­χι­ε­πί­σκο­πος Χρι­στό­δου­­­λος, ό­σο και οι Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Συ­νο­δι­κοί Αρ­χι­ε­ρείς, εί­χαν δη­λώ­σει την α­πο­δο­χή και τη στή­ρι­ξή τους στο θε­σμό της Δω­ρε­άς Ορ­γά­νων και προ­έ­τρε­παν μά­λι­στα τους πι­στούς να συμ­με­τά­σχουν στη φι­λάν­­­­­θρω­­πη αυ­τή πρω­το­βου­λί­α της Εκ­κλη­σί­ας μας γι­νό­με­νοι Δω­ρη­τές Ορ­γά­νων."

Αυ­τή ή­ταν η εί­δη­ση που δι­α­δό­θη­κε α­πό την έν­τυ­πη, την δι­α­δι­κτυα­κή κλπ. ε­νη­μέ­ρω­ση. Τώ­ρα, που άρ­χι­σαν να μα­ζεύ­ον­ται οι χι­λιά­δες αρ­νη­τι­κές δη­λώ­σεις για την (ει­κα­ζό­με­νη) δω­ρε­ά ορ­γά­νων, θυ­μή­θη­κε ο ΕΟΜ την Εγ­κύ­κλιο 2819/7-7-2005 της, υ­πό τον Χρι­στό­δου­λο ε­λεγ­χό­με­νης, Ι­ε­ράς Συ­νό­δου. Ό­που, με­τα­ξύ άλ­λων, δι­α­βά­ζου­με :

"Η δω­ρε­ά ορ­γά­νων πρέ­πει ο­πωσ­δή­πο­τε να πε­ρι­λαμ­βά­νει τη "συ­νει­δη­τή συ­ναί­νε­ση" του δό­τη, δη­λα­δή ο δό­της πρέ­πει εν ε­πι­γνώ­σει ε­λεύ­θε­ρα και α­βί­α­στα να έ­χει συγ­κα­τα­τε­θεί στην α­φαί­ρε­ση των ορ­γά­νων του, αν τυ­χόν α­πό κά­ποι­α αι­τί­α κα­τα­στεί εγ­κε­φα­λι­κά νε­κρός".

Πρέ­πει, λοι­πόν, να δο­θεί α­πάν­τη­ση σ΄αυ­τή την κο­ρυ­φαί­ου ψεύ­δους - καθ΄ υ­πα­γό­ρευ­ση; - εγ­κύ­κλιο της ι­ε­ράς συ­νό­δου α­πό τον α­λή­στου μνή­μης Χρι­στό­δου­λο.

 Τοι­ού­του εί­δους εγ­κύ­κλιοι αρ­μό­ζουν σε άλ­λους, σε ε­κεί­νους που μας κυ­βερ­νούν με πρά­ξεις νο­μο­θε­τι­κού πε­ρι­ε­χο­μέ­νου, τύ­που α­πο­φα­σί­ζου­με και δι­α­τάσ­σου­με, και ό­χι σε έ­να θε­σμό, ο ο­ποί­ος προ­τάσ­σει το "ι­ε­ρό", για να γνω­ρί­ζου­με τι λο­γής εί­ναι αυ­τή η σύ­νο­δος.

Γρά­φει η εγ­κύ­κλιος ό­τι "ο δό­της πρέ­πει εν ε­πι­γνώ­σει ε­λεύ­θε­ρα και α­βί­α­στα να έ­χει συγ­κα­τα­τε­θεί στην α­φαί­ρε­ση των ορ­γά­νων του". Θε­ώ­ρη­σε πε­ριτ­τή την α­λή­θεια η σύ­νο­δος, δί­νον­τας βα­ρύ­τη­τα στο "ε­λεύ­θε­ρο".

 Κόλ­λη­σε κον­τά σ΄ αυ­τό και το "α­βί­α­στο", λες και το "ε­λεύ­θε­ρο" δεν δη­λώ­νει συ­νά­μα και το "α­βί­α­στο" του ε­λεύ­θε­ρα δρών­τος. Ση­μαν­τι­κό­τε­ρο ό­μως εί­ναι το ε­ξής.  Αν και η, κατ΄ ευ­φη­μι­σμό, σύ­νο­δος μπο­ρού­σε να γρά­ψει : "Ο δό­τη­ς εν ε­πι­γνώ­σει α­λη­θεί­α­ς μπο­ρεί ε­λεύ­θε­ρα να συγ­κα­τα­τε­θεί στην α­φαί­ρε­ση των ορ­γά­νων του", το πα­ρέ­λει­ψε. Δι­ό­τι αν ή­ταν όν­τως Σύ­νο­δος Ορ­θό­δο­ξη, ό­φει­λε να συμ­πλη­ρώ­σει το "πριν α­πο­βι­ώ­σει".

Η α­φαί­ρε­ση των ορ­γά­νων γί­νε­ται προ­θα­να­τί­ως και αυ­τό, η υ­πό τον Χρι­στό­δου­λο συ­νελ­θού­σα σύ­νο­δος, δεν ε­πι­θυ­μού­σε να γί­νει γνω­­­­­στό στο "Χρι­στε­πώ­νυ­μον Πλή­ρω­μα" (sic).

Και ας δού­με τη συ­νέ­χεια στο "εν ε­πι­γνώ­σει", εν­θυ­μού­με­νοι το"πάν­τας αν­θρώ­πους θέ­λει σω­θή­ναι και εις ε­πί­γνω­σιν α­λη­θεί­ας ελ­θείν", του απ. Παύ­λου α­πό την Προς Τι­μό­θε­ον ε­πι­στο­λή. Την ε­πί­γνω­ση ε­πι­κα­λεί­ται τώ­ρα ο ΕΟΜ, μέ­σω Ι­ε­ράς Συ­νό­δου, α­πευ­θυ­νό­με­νος στους πο­λί­τες της χώ­ρας μας.

Λαμ­πρά! Η, τό­τε, ε­πί Χρι­στό­δου­λου  ι­ε­ρά σύ­νο­δος α­πευ­θύν­θη­κε στο "ευ­λο­γη­μέ­νο πλή­ρω­μα της Εκ­κλη­σί­ας", έ­κα­νε ό­μως έ­να λά­θος. Το λά­θος ή­ταν ό­τι με τη συ­νει­δη­τή συ­ναί­νε­ση του δό­τη, δη­λα­δή με την εν ε­πι­γνώ­σει - το "α­λη­θεί­ας" ξε­χά­στη­κε - συγ­κα­τά­θε­ση να του α­φαι­ρε­θούν τα όρ­γα­να, αν κα­τα­στεί εγ­κε­φα­λι­κά νε­κρός α­πό κά­ποι­α αι­τί­α, νό­μι­σε ό­τι θα μας κά­νει ό­λους εγ­κε­φα­λι­κά νε­κρούς πριν γί­νου­με όν­τως - ό­πως γρά­φει "α­πό κά­ποι­α αι­τί­α" - εγ­κε­φα­λι­κά νε­κροί.

 Πο­λύ προ της Εγ­κυ­κλί­ου 2819 υ­πήρ­ξαν αρ­κε­τοί, οι ο­ποί­οι προ­τί­μη­σαν κά­ποι­α άλ­λη αι­τί­α, α­πό αυ­τή που σή­με­ρα προ­τεί­νει η ε­πι­στή­μη (ΕΟΜ) και η τό­τε σύ­νο­δος του Χρι­στό­δου­λου, με τον ει­σα­χθέν­τα εγ­κε­φα­λι­κό θά­να­το. Η άλ­λη αι­τί­α ο­δη­γεί και αυ­τή σε εγ­κε­φα­λι­κό "θά­να­το".

Σε ει­σα­γω­γι­κά α­σφα­λώς, ε­πει­δή σε ει­σα­γω­γι­κά εί­ναι και ο ι­α­τρι­κός νε­ο­θά­να­τος Ει­ση­γη­τής εί­ναι ο Α­πό­στο­λος των ε­θνών Παύ­λος, ο ο­ποί­ος μας συ­νι­στά να νε­κρώ­σου­με τα μέ­λη υ­μών τα ε­πί της γης :

5 Νε­κρώ­σα­τε οὖν τὰ μέ­λη ὑ­μῶν τὰ ἐ­πὶ τῆς γῆς, πορ­νε­ί­αν, ἀ­κα­θαρ­σί­αν, πά­θος, ἐ­πι­θυ­μί­αν κα­κήν, καὶ τὴν πλε­ο­νε­ξί­αν ἥ­τις ἐ­στὶν εἰ­δω­λο­λα­τρί­α ...

9 μὴ ψε­ύ­δε­σθε εἰς ἀλ­λή­λους, ἀ­πεκ­δυ­σά­με­νοι τὸν πα­λαι­ὸν ἄν­θρω­πον σὺν ταῖς πρά­ξε­σιν αὐ­τοῦ 10 καὶ ἐν­δυ­σά­με­νοι τὸν νέ­ον τὸν ἀ­να­και­νο­ύ­με­νον εἰς ἐ­πί­γνω­σιν κα­τ' εἰ­κό­να τοῦ κτί­σαν­τος αὐ­τό­ν (Προς Κο­λασ­σα­είς)

Αυ­τά μας συμ­βού­λε­ψε ο απ. Παύ­λος, αυ­τά πρά­ξα­με. Νε­κρώ­σα­με τα μέ­λη τα ε­πί της γης και εν­δυ­σά­με­νοι τον νέ­ον άν­θρω­πο, τον α­να­και­νού­με­νον εις ε­πί­γνω­σιν κατ΄ ει­κό­να του κτί­σαν­τος, τολ­μή­σα­με να κα­ταγ­γεί­λου­με τους "εις αλ­λή­λους ψευ­δο­μέ­νους" ε­πι­στή­μο­νες. Οι ο­ποί­οι την αρ­χι­κή δω­ρε­ά πτώ­μα­τος με­το­νό­μα­σαν σε δω­ρε­ά σώ­μα­τος, τους βι­ο­λο­γι­κά ζών­τες α­σθε­νείς κα­τέ­τα­ξαν στην κα­τη­γο­ρί­α των πτω­μά­των και τώ­ρα έρ­χον­ται να μας πουν τη θέ­ση της "Ι­ε­ράς Συ­νό­δου" α­πέ­ναν­τι στο θε­σμό (σημ. αυ­τό μας έ­λει­πε) της δω­ρε­άς ορ­γά­νων. Πε­ρί­ερ­γα, μο­λο­νό­τι ου­δέ­πο­τε η ε­πι­στή­μη ζή­τη­σε την συ­νε­πι­κου­ρί­α της Εκ­κλη­σί­ας στο έρ­γο της, τώ­ρα μας αιφ­νι­διά­ζει. Μή­πως μπο­ρούν να μας θυ­μί­σουν οι ε­κλε­κτοί συ­νά­δελ­φοι πό­τε ζη­τή­θη­κε η (συ­νο­δι­κή) γνώ­μη της Εκ­κλη­σί­ας;

Κλεί­νον­τας και αυ­τό το ση­μεί­ω­μα γρά­φου­με, πά­λι, ό­τι πάν­τα τα α­νω­τέ­ρω α­πέ­κρυ­ψε και α­πο­κρύ­πτει συ­στη­μα­τι­κά ο ΕΟΜ, τα α­γνό­η­σε και η υ­πό τον πο­λύ­πλαγ­κτο μα­κα­ρί­τη Χρι­στό­δου­λο ε­λεγ­χό­με­νη, αλ­λά και η πα­ρού­σα, Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος, ό­χι ό­μως και ό­λοι ε­κεί­νοι, που θέ­λη­σαν "εις ε­πί­γνω­σιν α­λη­θεί­ας ελ­θείν" α­πό κά­ποι­α άλ­λη αι­τί­α. Δι­ό­τι η συ­νει­δη­τή συ­ναί­νε­ση του δό­τη ο­φεί­λει προ πά­σης ε­λεύ­θε­ρης και α­βί­α­στης συγ­κα­τά­θε­σης να γνω­ρί­ζει την α­λή­θεια.

Υ­στε­ρό­γρα­φο

Προς πε­ρι­ερ­γα­ζό­με­νους τα θε­ο­λο­γι­κά, τα εκ­κλη­σι­α­στι­κά, ό­χι ό­μως και τα θρη­σκευ­τι­κά,"εἰς ἐ­πί­γνω­σιν κα­τ' εἰ­κό­να τοῦ κτί­σαν­τος αὐ­τόν".Το "κα­τ' ει­κό­να του κτί­σαν­τος" νο­η­τέ­ον "κα­τά την Χά­ριν" του κτί­σαν­τος, το δε "κα­τά Χά­ριν" και "κατ΄ α­λή­θειαν", ό­τι ο Κύ­ριος α­λή­θειά ε­στι.