"Γίνε φῶς καί ἁλάτι στό σύγχρονο κόσμο"

Ὁμιλία  τοῦ πατρός Νικολάου Δημαρᾶ στήν Δ' Πανελλήνια Σύναξη Ὀρθοδόξων Νέων (10/11/2012)

Ὅταν ξεκινᾶμε μία δύσκολη πορεία ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ποῦ πηγαίνουμε, ποιές δυσκολίες ἔχει ὁ δρόμος, ποιούς ἔχουμε συνοδοιπόρους, ποιά μέσα ἔχουμε γιά νά βοηθηθοῦμε, γιά νά φωτισθεῖ ὁ δρόμος μας καί νά φτάσουμε μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας.

Πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί  εἶναι οἱ πραγματικοί μας φίλοι, πού θά μᾶς θά μᾶς συμπαρασταθοῦν καί θά εἶναι πιστοί καί σταθεροί στίς δοκιμασίες καί στίς δυσκολίες πού θά μᾶς παρουσιαστοῦν στό δρόμο, γιά νά μπορέσουμε νά ἀπευθυνθοῦμε σ’ αὐτούς μέ ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη ὅτι θά ἀνταποκριθοῦν στό κάλεσμά μας γιά βοήθεια!

Πρέπει νά ξέρουμε, ποιά μέσα μᾶς παρέχονται γιά νά ἐπιτύχουμε τό ποθούμενο!

 Νά φτάσουμε δηλαδή στόν σκοπό μας καί νά στεφθεῖ ὁ ἀγώνας καί ἡ πορεία μας μέ ἐπιτυχία!

1. Εἶναι ὅμως ἡ δική μας πορεία ἴδια μέ τίς τόσες πορεῖες πού χαράσσει ὁ κόσμος μέσα ἀπό δύσβατους καί σκολιούς ἀτραπούς, πού ὁδηγοῦν ἀπό πτώση σέ πτώση καί ἀπό θάνατο σέ θάνατο;

Γιατί ὁ κόσμος ἀκολουθεῖ τούς τυφλούς ὁδηγούς, πού εἶναι συμβεβλημένοι μέ τόν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, πού εἶναι καί ἄρχοντας τοῦ σκότους.

 Ὁπότε μή ἔχοντας τό φῶς, ὁ κόσμος εἶναι τυφλός! Καί οἱ ὁδηγοί-παιδιά του εἶναι τυφλοί! 

Καί "ἐάν τυφλός, τυφλόν ὁδηγεῖ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται"!

Ἡ πορεία πού χαράξαμε ἐμεῖς, εἶναι πορεία πρός ἕναν προορισμό διαφορετικό ἀπό τούς τόσους ἀδιέξοδους καί σκολιούς προορισμούς πού ἔχει ὁ κόσμος μέσα σ’ αὐτή τήν ζωή!

Εἶναι πορεία πρός τόν οὐρανό καί πού θά μᾶς ὁδηγήσει σέ μιά ἄλλη ζωή, στήν ζωή τήν αἰώνια καί στήν ἀθάνατη!

Δέν ἀκοῦμε τόν Κύριο τοῦ φωτός καί τῆς ἀληθινῆς ζωῆς πού σέ μᾶς ἐπαγγέλθηκε ζωήν αἰώνια καί ἀθάνατη δόξα καί περισσόν ζωῆς;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντως, ὅτι τό ἀνθρώπινο γένος ἔχει μόνον ἕναν πραγματικό φίλο σ’ αὐτή τή ζωή πού εἶναι καιρός ἀγῶνα καί νόμιμης ἄθλησης ἀλλά καί στεφάνων καί δόξης:

Τόν Χριστό!

Γιατί ὅλοι οἱ ἄλλοι,οἱ συγγενεῖς μας, οἱ γνωστοί μας καί φίλοι στόν κόσμο δέν μποροῦν νά μᾶς λυρώσουν ἀπό τόν ἕνα ἐπίσης πραγματικό καί ἀληθινό ἐχθρό, πού καταργεῖται ἔσχατος, (τελευταῖος):

Τόν θάνατο!

Μόνον ὅποιος καταπάτησε καί κατανίκησε τόν θάνατο μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει τήν βεβαιότητα τῆς ὑπεροχῆς τῆς ζωῆς ἀπέναντι στό φοβερό μυστήριο τοῦ θανάτου καί τοῦ σκότους, ἀλλά κυρίως ἔδωσε τῆς προοπτικές τῆς ἀθάνατης δόξης καί τῆς ζωῆς, μιᾶς ζωῆς πού εἴναι πλημμυρισμένη ἀπό τό ἄκτιστο φῶς.

Γιατί Αὐτός εἶναι Φῶς!

Γιατί Αὐτός εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον!

Ποιός εἶναι αὐτός;

Ὁ Χριστός μας!

Εἶναι Αὐτός πού διέλυσε τελεσίδικα καί ἀμετάκλητα τό σκοτάδι τοῦ θανάτου, γιατί εἶναι Ὅλος φῶς!

Ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς διαβεβαίωσε ἀψευδῶς:

«Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου»!

 "Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί,

 οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτείᾳ,

 ἀλλ΄ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς!"

Ἀλλά, ἄν εἶναι φῶς ὁ ἀρχηγός τῆς πίστης μας καί τῆς ζωῆς μας, εἴμαστε καί 'μεῖς φῶς!

Σύμφωνα πάλι μέ τά λόγια Του, πού εἶναι ἀδιάψευστα στούς αἰῶνες:

 «Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου»!

Καί αὐτό δείχνει τήν πνευματική μας συγγένεια μέ τό ἀρχίφωτον Φῶς, κατά τό κάλεσμά Του σέ μᾶς, ἀλλά φανερώνει καί τήν δωρεά Του, σύμφωνα μέ τόν Μέγα Γρηγόριο τόν Θεολόγο, γιατί ὅπως κήρυξε καί ὁ θεῖος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στόν βράχο τῆς Ἀκρόπολης

«τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν»! 

Εἴμαστε ἀπό τό γένος Του, εἴμαστε ἀπό τήν γενιά Του!

Εἴμαστε τῆς ἴδιας φύσης μέ τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ μας Χριστό! Ἀφοῦ εἴμαστε υἱοί κατά χάριν, τέκνα φωτός, κλητοί, ἅγιοι ἐκλεκτοί, ὅπως μᾶς καλεῖ καί ὁ Ἀπόστολός Του!

Νά γιατί πάλι μᾶς εἶπε:

«Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ», ἐσεῖς εἶστε φίλοι μου!

Δέν Σᾶς λέγω πλέον δούλους ἀλλά φίλους μου!

Γιατί ὁ δοῦλος δέν γνωρίζει, τί κάνει ὁ Δεσπότης του!

Σέ Σᾶς δόθηκε, μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος, νά γνωρίζετε τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ!

Σέ ποιούς δηλαδή;

Σέ μᾶς,στούς φίλους Του!

            Ὡς μυστήριο παρουσιάζεται γιά τόν κόσμο, πού ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται, ἡ διαβεβαίωση καί ταυτόχρονα ἡ εὐθύνη πού μᾶς ἀπονέμει ὁ Χριστός μας, ὅταν μᾶς λέει ὅτι εἴμαστε τό φῶς τοῦ κόσμου, καί ταυτόχρονα εἴμαστε καί τό ἅλας τοῦ κόσμου!

            Ποιές εἶναι οἱ ἰδιότητες καί ποιά ἀξία ἔχει τό φῶς;

            Τό γνωρίζουμε ὅλοι!

            Τό φῶς δίνει πρώτα ἀπ’ ὅλα ζωή.

            Εἶναι ἡ αἰτία τῆς ζωῆς μέσα στή φύση.

            Τό φῶς φωτίζει τόν κόσμο, ἐπιτρέπει νά ἐργαζόμαστε, νά βαδίζουμε, νά δημιουργοῦμε.

            Χωρίς φῶς ἡ ζωή σταματάει ἤ διατηρεῖται σέ ὑποτονικές καταστάσεις.

            Τά φυτά, πιό ἐκφραστικά ἀπό κάθε τί πού ἔχει ζωή στόν πλανήτη μας, φανερώνουν τήν ἀξία τοῦ φωτός, μέ τό νά στρέφονται συνεχῶς πρός αὐτό καί νά τό ἀναζητοῦν.

            Τό ἡλιοτρόπιο, γιά παράδειγμα, εἶναι ὁ σιωπηρός κήρυκας τῆς ἀνάγκης τῆς ζωῆς γιά φῶς. Πάντα στρέφεται πρός τό φῶς γιά νά αὐξηθεῖ, νά ζωογονηθεῖ καί νά συντηρηθεῖ!

              Μετά τήν ζωή πού χαρίζει τό φῶς εἶναι καί ἡ αἰτία τῆς γνώσεως.

            Τό 99% τῶν γνώσεών μας ἀποκτῶνται μέ τά μάτια.

            Δέν εἶναι δυνατόν οὔτε νά φαντασθοῦμε ἁπλῶς τήν ζωή μας σέ ἕνα συνεχές σκοτάδι, πού θά ἀχρήστευε τό ὀπτικό μας ὄργανο. Θά μᾶς στεροῦσε τίς περισσότερες γνώσεις μας καί θά περιόριζε τήν πρόοδο τοῦ πολιτισμοῦ μας.

            Καί ἄν αὐτές εἶναι οἱ ἀσύλληπτα εὐεργετικές ἐπιδράσεις τοῦ ὑλικοῦ φωτός στή ζωή μας, ποιά εἶναι ἡ ἀνυπολόγιστη ἀξία τοῦ πνευματικοῦ φωτός, τοῦ φωτός πού καταυγάζει τούς ἁγίους τοῦ Χριστοῦ, πού ἀκτινοβολεῖ μέσα ἀπό τόν λόγο Του, τό πλημμυρισμένο ἀπό ἀθάνατο καί ἄκτιστο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Του;

Τί ἐννοοῦσε ὅμως ὁ Κύριός μας λέγοντάς μας ὅτι εἴμαστε φῶς τοῦ κόσμου;

Κατ’ ἀρχάς δέν μᾶς λέει:

νά γίνετε φῶς,

ὅπως ἀλλοῦ μᾶς εἶπε:

Γίνεσθε τέλειοι ἤ γίνεσθε ἅγιοι.

Μᾶς λέει:

Ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου.

Εἴσαστε τό φῶς τοῦ κόσμου!

Γιατί ἄν δέν εἴμαστε φῶς, δέν εἴμαστε χριστιανοί.

Ὅπως εἴδαμε, ὁ Κύριός μας ταυτίζει καθαρά τόν ἑαυτό Του μέ τό φῶς (Ἰω. α΄ 4, 5, 9).

Λέγοντας τώρα καί στούς μαθητές Του πώς εἶναι φῶς, δηλώνει ὅτι δέν εἶναι μαθητής Του, χριστιανός, ὅποιος δέν ἀντανακλᾶ τό ὑπερφυσικό φῶς τοῦ Χριστοῦ μας στό κόσμο.

Γιατί ὁ Χριστός μας, ὡς Θεός, εἶναι ἡ πηγή τοῦ Ἀκτίστου καί αἰωνίου φωτός καί αὐτό τό φῶς ὀφείλει νά δέχεται καί νά μεταδίδει ὁ ἀληθινά πιστός, ὁ Ἅγιος!

Ἔτσι οἱ χριστιανοί ἀναλαμβάνουν τό βαρύ γιά τόν κόσμο ἔργο νά εἶναι τό πνευματικό φῶς τῶν συνανθρώπων τους.

            Νά εἶναι δηλαδή καί νά φαίνονται φωτεινοί, ἄρα χριστιανοί, καί ταυτόχρονα νά φωτίζουν τό σκοτάδι τῶν ἄλλων καί

νά εἶναι  πνευματικοί ἡγέτες στήν κοινωνία,

ἀλλά συνάμα καί νά ἀποτελοῦν κρίση γιά τήν σκοτεινή ζωή τοῦ κόσμου τῆς ἁμαρτίας.

            Αὐτό πότε γίνεται;

            Ὅταν πραγματοποιεῖται ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου "ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσίν"!

            Ὅταν δηλαδή ὅλα μας τά ἔργα ἀντέχουν στό φῶς!

            Ὄχι ὅμως μόνον ὑπαρξιακά πρέπει νά εἴμαστε φῶς οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί δυναμικά.

            Δέν ἀρκεῖ δηλ. νά δεχόμαστε φῶς.

            Χρειάζεται νά σκορπίζουμε φῶς, νά μεταδίδουμε τό φῶς τῆς Ἀλήθειας, τῆς θείας γνώσεως καί τῆς ἄνωθεν σοφίας "ἥτις ἐστί ἁγνή, ἐπιεικής καί μεστή ἐλέους"!

            Καί οἱ μαθητές της, οἱ μαθητές τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νά πραγματώνουμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας "τό ἐπιεικές ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις".

             Καί μέ τά καλά μας ἔργα νά κοσμεῖται ἡ ζωή μας, ὁ λόγος μας νά εἶναι ἀρτυμένος ἅλατι, νόστιμος, γλυκός, ἡ κρίση μας ἐπιεικής, γεμάτη ἀγάπης, πού πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει, πού οὐδέποτε ἐκπίπτει!

            Μέ ἕναν λόγο:

             "οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθώπων, ὄπως ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι τά καλά ὑμῶν ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς"!

            Πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Πατέρα τῶν φώτων!

            Ἄν πάλι δέν ξεκαθάριζαν τό σκοτάδι τῆς πλάνης οἱ Ἅγιοι, οἱ Οἰκουμενικοί Διδάσκαλοι καί παγκόσμιοι Πατέρες μας σέ συνόδους, καί ἄν δέν πρόβαλλαν τό φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας, δέν θά μποροῦσαν νά εἶναι φῶτα.

            Δέν θά μποροῦσαν νά ὁδηγοῦν στό δρόμο τῆς ἀλήθειας.

            Γιατί τρίτη ἀποστολή τοῦ γνήσιου χριστιανοῦ στόν κόσμο εἶναι αὐτή!

            Νά εἶναι φάρος στόν κόσμο, νά δείχνει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας στήν πράξη καί μέ σθένος καί αὐταπάρνηση νά ὑπερασπίζεται τήν ἀλήθεια, πού ταυτίζεται μέ τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα στούς Ἁγίους Πίστη στόν Χριστόν μας, πού εἶναι ὁ αὐτός καί χθές καί σήμερα καί στούς αἰῶνες.

            2.  Ἐξίσου ἐκφραστική εἶναι καί ἡ ἔννοια τοῦ ἅλατος, γιά νά δηλώσει τήν ἀποστολή τοῦ χριστιανοῦ στήν κοινωνία.

            Τό ἁλάτι ἔχει δύο βασικές ἰδιότητες.

            Διατηρεῖ καί ἔπειτα νοστιμίζει, δίνει οὐσία στή γεύση.

            Ὅταν μιλοῦσε ὁ Χριστός μας, ὁ κόσμος δέν ἦταν οὐσιαστικά διαφορετικός ἀπό τόν κόσμο τόν δικό μας.

            Σέ κάθε ἐποχή ὁ ἄνθρωπος δέν παύει νά εἶναι αὐτός πού εἶναι καί ἡ κοινωνία του τό ἴδιο. Μέ τίς ἴδιες ἀγωνίες καί ἀνάγκες, τά ἴδια προβλήματα καί τίς ἴδιες ἀνησυχίες.

            Ἡ αὔξηση καί ἡ ἐξέλιξη τῶν μέσων εἶναι ἐξωτερική.

            Ἡ ψυχή μας μένει ἡ ἴδια.

            Καί τότε, λοιπόν, ὁ ἴδιος κλονισμός ἀξιῶν, ἡ ἴδια ἐπικούρεια (εὐδαιμονιστική) διάθεση, τό ἴδιο ἄγχος, ἡ ἴδια ἠθική κατάπτωση, ἡ ἴδια καθίζηση τῆς ἀξίας τῆς ζωῆς καί τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας.

            Ἀρκεῖ νά ὑπενθυμίσουμε τήν δουλεία, πού σήμερα βέβαια κυκλοφορεῖ μέ ἄλλα ὀνόματα, τήν ἔκθεση τῶν βρεφῶν καί τίς ἐκτρώσεις.

            Τό ἔργο, λοιπόν, τοῦ χριστιανοῦ σέ ἕνα τέτοιο κόσμο εἶναι πρώτα νά συντηρήσει, νά συγκρατήσει ἀπό τήν σήψη καί τήν ἀποσύνθεση. Νά προφυλάξει!

            Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ θετική πλευρά.

            Νά δίνει γεύση, νά χαρίζει στή ζωή τήν πνευματική καί ἠθική της διάσταση.

            Ὅλη ἡ ἐκκλησιαστική καί ἀτομική εὐσέβεια συγκεντρώνεται στήν διπλῆ προσπάθεια:

            -νά ἀφαιρεῖται κακό (μέ τήν ἄσκηση)

            -καί νά προστίθεται καλό (ἔργα κοινωνίας καί ἀγάπης).

            Ἔτσι κατανοοῦμε, γιατί καί ὁ Κύριός μας χρησιμοποίησε τό παράδειγμα τοῦ φωτός καί τοῦ ἅλατος, γιά νά χαρακτηρίσει μέ αὐτά τούς μαθητές του. Τούς ἀληθινούς καί γνήσιους μαθητές Του, πού εἴμαστε καί θέλουμε νά εἴμαστε καί ἐμεῖς!

            3. Μέσα στούς λόγους αὐτούς τοῦ Χριστοῦ μας συμπυκνώνεται ὅλη ἡ ἀποστολή τῆς στρατευόμενης Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τῶν πιστῶν στόν κόσμο.

            Τό πρόβλημα, ὅμως παρουσιάζεται στήν πραγμάτωση αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς.

            Πῶς θά μείνει ὁ Χριστιανός καί ἰδιαίτερα ὁ νέος καί ἡ Ἐκκλησία φῶς καί ἅλας τοῦ κόσμου;

            Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ρωτάει:

            " Ἐάν τό ἅλας μωρανθεῖ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται". Ἄν δηλαδή τό ἀλάτι χάσει τήν ἁλιστική του δύναμη, τί θά τοῦ τήν ξαναδώσει;

            Ἄν δηλαδή ὁ χριστιανός  χάσει τήν δύναμή του νά συγκρατεῖ καί νά νοστιμίζει καί νά συντηρεῖ τόν κόσμο, τί τόν χρειάζεται ὁ κόσμος;

            Τότε θά πεταχθεῖ ὡς ἄχρηστος καί θά πατηθεῖ, συμπληρώνει τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο.

            Μιά νεολαία, ἕνας κόσμος πιστῶν καί μιά ἱεραρχία πού συμμαχεῖ μέ τήν κοσμική ἀντίληψη καί τόν τρόπο ζωῆς πού προτείνει ὁ ἀντίδικος τῶν ψυχῶν μας, δέν ἔχει τίποτε κοινό μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς ζωῆς καί τοῦ Φωτός, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!

            Ὅλοι θά συμφωνήσουμε, ὅτι δέν διακονεῖται ὁ Χριστός μας, ὅταν διακονοῦμε τόν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου.

            Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν φωτιστική δύναμη τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλει νά μείνει ἀπρόσβλητη ἀπό τό σκοτάδι τοῦ κόσμου, χρώμενη ἀλλά οὐ καταχρώμενη τά μέσα τοῦ κόσμου τούτου.

            Ὅσο προχωρεῖ ἡ ἐκκοσμίκευσή της, ὅσο περισσότερο σκοτάδι μπαίνει στούς κόλπους της, τόσο προχωρεῖ τό νερό στά ὕφαλα τοῦ σκάφους της, μέ ὅλες τίς ἀναπόφευκτες συνέπειες.

            Ἡ ἐκκοσμίκευση δέν μπορεῖ νά φέρει ποτέ τήν ἐπέκταση καί τήν αὔξηση ἐν Χριστῷ τῆς Ἐκκλησίας.

            Ὁ κόσμος δέν κερδίζεται μέ τήν ἐκκοσμίκευση, ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ἐκκοσμικεύεται, χάνει τήν ταυτότητά της.

            Γιά νά διατηρήσει ἡ Ἐκκλησία τήν οὐσία της πρέπει νά μείνει φῶς καί ἅλας, ὅπως ὁ Χριστός μας τήν θέλησε, καί ὅπως Ἐκεῖνος τήν ἵδρυσε στόν κόσμο.

            4. Γιά νά γίνουμε, φῶς τοῦ κόσμου καί ἅλας τῆς γῆς, ὀφείλουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο, τῶν Ἁγίων, τῶν Ἀποστόλων, κατ' ἐξοχήν τόν δρόμου τοῦ Μεγάλου Παύλου, τῶν φίλων τῆς Παρθένου καί τοῦ Χριστοῦ, Αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας ἡμῶν!

            Οἱ Ἅγιοι πέρασαν τό στάδιο τῆς κάθαρσης, φωτίστηκαν καί ἔφτασαν στό στάδιο τῆς θέωσης!

            Μᾶς ἄφησαν μυροβόλα ἄφθαρτα λείψανα, ἀποδεικτικά τῆς κατίσχυσης τῆς ζωῆς πάνω στόν θάνατο, τοῦ φωτός πάνω στό σκότος.

            Λείψανα πού τά προσκυνᾶμε καί θαυματουργοῦν. Πού νίκησαν τόν χρόνο καί τούς αἰῶνες καί μᾶς προαναγγέλλουν τήν μέλουσα δόξα καί τήν τιμή πού περιμένει ὅλους, ὅσοι ἀγωνίζονται τόν ἴδιο ἀγῶνα γιά τήν δόξα καί τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας!

            Καί τί εἶναι ἡ κάθαρση;

            Αὐτό πού ἐννοοῦν διδάσκοντας οἱ θεῖοι Πατέρες μας μέ τήν ζωή τους εἶναι ἡ ἄσκηση, ἡ παραίτηση ἀπό τίς ἡδονές τοῦ κόσμου τούτου, ἡ νηστεία ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή, γιά νά ἔλθει ὁ ἔσωθεν φωτισμός, νά γευθοῦμε τούς γλυκεῖς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά φανερωθεῖ ἀπό μόνο του τό φῶς στόν κόσμο, μέσα ἀπό τήν παρουσία μας καί μόνον στόν σύγχρονο παραπαίοντα κόσμο!

            Ἡ ἄσκηση καί ἡ προσευχή ἀντιστρατεύονται τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου, πού ἐχθρεύεται τόν Θεό!

            Εἶναι ὅμως ἡ βάση γιά τήν μόρφωση καί τήν φανέρωση τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας, γιά νά φτάσουμε τοὐλάχιστον στόν φωτισμό, γιατί χωρίς νά φτάσουμε σ' αὐτή τήν κατάσταση δέν θά μπορέσουμε νά δοῦμε τό πρῶτο Φῶς νά φανερώνεται στήν ζωή μας, τόν πανυπερπόθητον καί γλυκύτατον καί πρᾶγμα καί ὄνομα Χριστόν μας, οὔτε σ' αὐτή τήν ζωή, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν ἄλλη, γιά τήν ὁποία ἀγωνιζόμαστε μέ ὅλες μας τίς δύνάμεις νά τήν ἀξιωθοῦμε!

            Νά, λοιπόν, τά μέσα γιά νά φτάσουμε στό ἐπιδιωκόμενο τέλος τῆς πνευματικῆς μας πορείας, στόν Οὐρανό, ὅπου βρίσκονται ἤδη οἱ φίλοι τῆς Παρθένου καί τοῦ Χριστοῦ, οἱ μεγάλοι μας ἀδελφοί, "οἵτινες τήν ἐπαγγελίαν οὐκ ἐκομίσαντο, ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν"!

            Αὐτοί εἶναι καί οἱ φύλακες, οἱ προστάτες, οἱ ἐγγυητές τῆς πορείας μας πρός τήν οὐράνεια ὁλόφωτη Πατρίδα μας καί τόν κόσμο τῶν Ἀγγέλων, ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων! Ὅπου οἱ ἄδοντες καί ψάλλοντες τό Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος πλήρης ὁ οὐρανός, ἀφοῦ μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, πάντα  πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια!

            -Δράμετε, δράμετε, λοιπόν, ἀδελφοί καί τέκνα ἡμῶν περιπόθητα καί πεφιλιμένα, ὁπίσω τῆς καλῆς ἐργασίας, ὅσον ἔχετε τούς πόδας ἐλευθέρους!

            -Ὅσον ἔχετε τούς ὀφθαλμούς ἀνοικτούς, πληρώσατε αὐτούς δακρύων, πρίν ἐκεῖνοι σκεπασθῶσιν ὑπό τοῦ κονιορτοῦ!

            -Ὅσον ἔχετε τάς χείρας ἐλευθέρους, σταυρώσατε ἑαυτούς εἰς τήν προσευχήν καί ἁγιάσατε αὐτάς διά τῶν καλῶν ἔργων, πρίν ἤ δεθῶσι διά τοῦ ἀκαταλύτου ἐκείνου δεσμοῦ!

            Ἐμεῖς, λοιπόν, πατέρες, ἀδελφοί καί τέκνα περιπόθητα

 εἴμαστε ἐδῶ:

            -γιά νά συντηρήσουμε καί νά φωτίσουμε τόν κόσμο,

            -νά δώσουμε ἐλπίδα στούς κατερραγμένους,

            -νά στεγάσουμε ἄστεγους πνευματικά,

            -νά χορτάσουμε πεινασμένους γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατί "οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος", "ἀλλ' ἐν  παντί ρήματι ἐκπορευομένου ἐκ στόματος Θεοῦ"!

            Γιατί πάλι λέγει, μέ τόν προφήτη Του:

            θά δώσω πεῖνα καί δίψα, ἰδιαίτερα στούς ἀνθρώπους τῆς ὄγδοης γενιᾶς, πεῖνα καί δίψα ὄχι τοῦ φαγεῖν ἄρτους καί πιεῖν ὕδωρ, ἀλλά πεῖνα καί δίψα πνευματική τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Θεοῦ!

             

            Ἀλοίμονο, ἄν δέν ἀνταποκριθοῦμε στήν τιμητική καί δοξαστική κλήση, πού μᾶς ἔκανε ὁ Χριστός μας, πού μᾶς κάλεσε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, πού γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι, γιά νά ἀποδίδουμε τήν ὀρθή δόξα στόν Θεό καί Δημιουργό μας!

            Καί ἔτσι νά γινόμενοι κοινωνοί αὐτῆς τῆς ὁλόφωτης καί ἀθάνατης δόξας καί δύναμης, δόξα καί δύναμη στήν ὁποία βαπτιστήκαμε, τῇ δυνάμει τοῦ Παναγίου Πνεύματος! ἀποδίδοντάς την καί πάλι σ' Ἐκεῖνον πού ἀνήκει μαζί μέ τήν τμή καί τήν αἰώνια προσκύνηση!

            Ἐμεῖς, λοιπόν,  ὡς υἱοί φωτός, ὡς τέκνα φωτός περιπατοῦντες, στολισμένοι μέ τήν ἀθάνατη δόξα, οἱ υἱοί καί οἱ ἐμπειρικοί κήρυκες αἰώνιας βασιλείας, ὑπάρχοντες κοινωνοί θείας φύσεως, μέ τήν μετοχή στό Ποτήριο τῆς ζωῆς καί τῆς ζωῆς τῆς αἰωνιζούσης

εἴμαστε ἐδῶ:

-γιά νά ἐλεηθεῖ καί ὁ κόσμος, ἀφοῦ ἐμεῖς πρώτα ἐλεηθήκαμε,

-γιά νά φανερωθεῖ ἡ ζωή καί τό περισσόν τῆς ζωῆς στόν κόσμο, ἀφοῦ φανερώθηκε πρώτα σέ μᾶς κατά τήν εὐδοκία τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μας!

-γιά νά λάμψει τό φῶς ἡμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι τά καλά ἡμῶν ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ἡμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς!

-γιά νά ὑπενθυμίζουμε στόν κόσμο ὅτι ὁ πστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται!

Ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ:

            -γιά νά φανερώσουμε τήν πηγή τῆς ἄνωθεν σοφίας, τῆς ἀληθινῆς γνώσεως καί τῆς προσωπικῆς μας ἀθανασίας, τήν πίστη μας στήν Ὑπέρθεο Τριάδα, στόν Πατέρα, στόν Ὑἱό καί στό Ἅγιο Πνεῦμα!

            -γιά  νά φανερώσουμε Τό Ὄνομα τῆς Παναγίας καί Ὑπερθέου Τριάδος, στό ὁποῖο  βαπτισθήκαμε καί πού τό δοξάζουμε στούς αἰῶνες!

            -Γιά νά γνωρίσει ὁ κόσμος Αὐτόν, πού ἀγνοεῖ καί πού θά τόν κρίνει καί πού ἤδη, ἄν ἀπιστήσει στό κάλεσμα τοῦ Εὐαγγελίου, κέκριται!

            -Γιά νά γνωρίσει ὁ κόσμος,  μέσῳ ἡμῶν, Αὐτόν, πού διακρατεῖ τά σύμπαντα καί τούς αἰῶνες, πού εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος, τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, τοῦ δημιουργοῦ τῶν ἁπάντων, τῆς ὁρατῆς καί ἀοράτου κτίσεως, τῶν ἀνθρώπων καί τόν Ἀγγέλων, τό Φῶς τό ἐκ τοῦ Φωτός, τόν Θεόν τόν ἀληθινόν τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων!

            Ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ:

            -γιά νά ἐξακολουθήσει νά ζεῖ ὁ κόσμος,

ἀφοῦ λάβαμε Χάριν ἀντί Χάριτος, φῶς καί ζωήν καί περισσόν ζωῆς!

 Καί ἔχουμε καθῆκον καί ἱερή ὑποχρέωση νά μή δώσουμε "ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν καί ἀνάπαυσιν ἐν τοῖς κροτάφοις ἡμῶν "

            - ἐάν δέν ἀνοίξουν καί ἄλλα μάτια πού πίστευαν ὅτι τάχα  ἔβλεπαν, ἀλλά βρίσκονταν στό πνευματικό σκοτάδι!

            -καί ἄν δέν ἀνοίξουν καρδιές γιά νά δεχθοῦν τήν ἀληθινή πίστη τῶν Πατέρων μας, ὅ,τι πάντοτε, παντοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη.

Ἀφοῦ ὁπωσδήποτε πρῶτα πᾶν γόνυ κάμψει καί ἐπιγείων, καί ἐπουρανίων καί καταχθονίων καί ὁμολογήσει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὅτι Ἰησοῦς ἐστίν ὁ Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός!

Ἀμήν!