ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012
Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας
«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα
τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς Ἀναστάσεως
Χριστὸν ἐξαστράπτοντα καὶ χαίρετε φάσκοντα
τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες.»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα,
Ἡ λαμπροφόρος ἑορτή τῆς ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τὸ κεντρικόν μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α’ Κορινθ. ΙΕ’ 14) καὶ παρακάτω ἐπαναλαμβάνει τονίζων: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν·» (Α’ Κορινθ. ΙΕ’ 17). Εἰς τὴν ἱστορικότητα τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστεύουν καὶ αὐτοί τοῦτοι οἱ Ἑβραῖοι, καὶ οἱ Μωαμεθανοί καὶ οἱ ἄθεοι ἀκόμη. Οἱ πρῶτοι διότι οἱ προπάτορές των ἐσταύρωσαν Αὐτόν, οἱ δεύτεροι ἀναγνωρίζουν Τοῦτον ὡς Προφήτην καὶ οἱ τελευταῖοι ἀποδέχονται Τοῦτον ὡς ἱστορικήν προσωπικότητα καὶ ἐπαναστάτην. Ἀλλά μόνον ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί ἀναγνωρίζομεν τοῦτον ὡς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ Αὐτεξουσίως παθόντα καὶ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν. Καὶ ὄχι ἁπλῶς διὰ τῆς πεποιθήσεως πιστεύομεν εἰς τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, ἀλλά γινόμεθα κοινωνοί τῆς ταφῆς καὶ τῆς ἀναστάσεως Του.
Κατὰ τὴν εἴσοδόν μας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τοῦ βαπτίσματος, ἡ τριπλή κατάδυσις καὶ ἀνάδυσις εἰς τὸ ὕδωρ, τὴν τριήμερον ταφήν καὶ Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου σημαίνει, κατὰ τὸν αὐτὸν Ἀπόστολον: «Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. Εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα» (Ρωμ. ΣΤʹ 4-5).
Ἐν συνεχείᾳ, καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ βίου μας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἰς κάθε Θείαν λειτουργίαν βιώνομεν τὸ πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου. Καὶ, τὸ σημαντικώτερον, καὶ φρικωδέστατον μυστήριον: κοινωνῶμεν αὐτοῦ τοῦ ἀνεστημένου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυριοῦ καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν προσωπικὴν ζωή αὐτοῦ, ἕκαστος τῶν Χριστιανῶν, βιώνει τὴν ἐναλλαγήν δοκιμασίας καὶ λυτρώσεως. Αἴρει τὸν σταυρόν αὐτοῦ ἕκαστος κατὰ τὴν ἐντολήν τοῦ Χριστοῦ (διότι σταυρόν καὶ κόπον ὑπεσχέθη εἰς τοὺς ἀκολούθους τούτου, καὶ ἀνάβασιν τῆς στενῆς καὶ τεθλιμένης ὁδοῦ ὁ Κύριος), ἀλλά γνωρίζει καὶ τὴν χαράν τῆς χάριτος, μετὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ πειρασμοῦ. Διότι ὅπως μετὰ τὸ πάθος ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάστασις, ὁμοίως καὶ μετὰ τὴν δοκιμασίαν ἀκολουθεῖ ἡ ἄνεσις κατὰ τὸ δαυϊτικόν λόγιον: «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν.» (Ψαλμ. ΞΕ’ 12).
Οἱ δοκιμασίες καὶ τὰ δεινὰ τοῦ βίου τούτου δίδουν εἰς ἡμᾶς τὴν δυνατότητα νὰ προοδεύσωμεν πνευματικῶς ἐὰν ἀντιμετωπίσωμεν ταῦτα δι’ ὑπομονῆς ὡς ὁ πολύαθλος Ἰώβ καὶ εὐχαριστίας πολλῆς πρὸς τὸν Θεόν ἐπαναλαμβάνονται καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῶν θλίψεων τὸ «εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον». Ἐὰν μάλιστα δεόμεθα καὶ ὑπέρ τῶν μισούντων καὶ πειραζόντων ἡμᾶς καὶ συγχωροῦμεν τούτους ἀπό καρδίας, τότε γινόμεθα μιμηταί τοῦ Κυρίου καὶ θησαυρίζομεν πνευματικῶς. Ὁ δὲ Κύριος γνωρίζει τὰς δυνάμεις μας καὶ δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀφήσῃ νὰ δοκιμασθῶμεν ὑπὲρ δύναμιν: «πιστὸς δὲ ὁ θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν» (Α’ Κορινθ. Ι’, 13).
Τὸ αὐτό ἰσχύει, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ διὰ τὰς δοκιμασίας τοῦ ἔθνους τῶν Ἑλλήνων. Ἐμακρύνθημεν κατὰ πλειονότητα ὡς ἔθνος ἀπό τὸν Θεόν καὶ τὴν ἀληθινήν Ὀρθοδοξίαν, διὰ τοῦτο καὶ δοκιμαζόμεθα σκληρῶς. Ὅσοι εὐσεβεῖς ἂς ἐντείνουν τὰς προσευχάς των καὶ διὰ τούς ἀδελφούς των τούς ἀπομεμακρυσμένους ἀπό τὴν ὁδόν τῆς σωτηρίας. Ἡ δοκιμασία θὰ ἐπαναφέρει ἀρκετούς ἐξ αὐτῶν εἰς τὴν ἀγκάλην τῆς μητρός ἡμῶν Ὀρθοδοξίας. Χρέος καὶ καθῆκον ὅλων ἡμῶν εἶναι νὰ στηρίξωμεν τούς ἀδελφούς μας διὰ τῆς προσευχῆς μας, τοῦ καλοῦ μας λόγου καὶ κυρίως διὰ τοῦ καλοῦ μας παραδείγματος. Ἂς μεταφέρωμεν εἰς ἅπαντας τὸ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἂς μεταλαμπαδεύσωμεν τὴν φλόγα τοῦ θάρρους καὶ τῆς αἰσιοδοξίας εἰς ὅσους εὑρίσκονται εἰς τὸ σκότος τῆς ἀπογνώσεως, ἀφοῦ πρωτίστως ἀνάψωμεν τὰς ηὐτρεπισμένας διὰ τῆς εὐσεβείας λαμπάδας ἡμῶν διὰ τοῦ ἁγίου φωτὸς τῆς χάριτος.
Ζῶντες κατὰ Θεόν ἂς καθαρίσωμεν τὴν ἐμπαθῆ καρδίαν μας, καὶ ἂς λαμπρύνωμεν ταύτην ὡς τὸ ἔσοπτρον, τό μεταλλικόν δηλαδή κάτοπτρον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ δυνηθῶμεν νὰ ἴδωμεν τὴν λάμψιν τοῦ ὡς ἡλίου ἀπαστράπτοντος Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀναφωνοῦντες χαρμοσύνως τὸν ἐπινίκιον ὕμνον:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ, ΒΙΒ’ τῇ 23ῃ Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου