Συνέντευξη Σεβ. Αττικής κ. Χρυσοστόμου στη "Βορεινή"

Συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου, στή «ΒΟΡΕΙΝΗ» Ἰούλιος 2011 

«Ὁ Χριστός δέν ἀσχολεῖται μέ τό χρόνο» 

Ὁ ἐπίσκοπος Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος, μιλάει στή «ΒΟΡΕΙΝΗ» γιά τόν ρόλο τῆς ἐκκλησίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν, τίς διαφορές μέ τήν ἐπίσημη Ἑλληνική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά καί τούς λόγους τῆς σύγκρουσης τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Παλαιοῦ καί τοῦ Νέου Ἡμερολογίου. Δέν ἀποφεύγει μάλιστα νά καυτηριάσει τά ταξίδια τοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στή Ρώμη.

 Ας δοῦμε τί ἀκριβῶς μᾶς εἶπε:

-          κ. Χρυσόστομε, μπορεῖτε νά μᾶς ἐξηγήσετε ποιός εἶναι ὁ ρόλος τοῦ Ἀρχιερέα καί τῆς Ἐκκλησίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί ποιά ἡ διαφορά μέ τήν ἐπίσημη Ἑλληνική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;

Ὁ ρόλος ἑνός Ἀρχιερέας καί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου εἶναι νά προσπαθοῦμε νά ἀνταποκρινόμαστε στά ποιμαντικά μας καθήκοντα καί τίς ὑποχρεώσεις πού ἡ ἴδια ἡ ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει ἐν ὀνόματι Κυρίου γιά τήν διαφύλαξη καί τήν στήριξη τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων σύμφωνα μέ τούς θεσμούς τούς νόμους καί τούς κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας μέσα ἀπ’ τή διαχρονική της διδασκαλία.

 Ὅσον ἀφορᾶ τήν διαφορά μεταξύ του νέου καί τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου θά πῶ τή λέξη «δυστυχῶς», δέν θά ἔπρεπε νά μιλᾶμε γιά αὐτά ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ δραματική πραγματικότητα μέσα στόν Ἑλλαδικό χῶρο ἀπό τό 1924 ἕως καί σήμερα, ὅπου γιά 87 χρόνια ὑπάρχει αὐτός ὁ διχασμός ἀνάμεσα στούς ὀρθοδόξους Ἕλληνες. Θά ἔπρεπε νά ἤμασταν μία γροθιά μέ βάση τήν εὐαγγελική διδασκαλία τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων καί ὅλων των ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Δυστυχῶς ὅμως εἴμαστε χωρισμένοι καί σέ αὐτό εἶναι ὑπεύθυνοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μέ τό ἔτσι θέλω, μέ ἀριστίνδην σύνοδο, διασάλευσαν ἕνα ἀπό τά δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν Ἑνότητα. Μᾶς δίχασαν! Διευκρινίζω πώς δέν εἴμαστε πεισματάρηδες στό ν’ ἀκολουθοῦμε τό παλαιό ἀλλά ἀντιθέτως ὑποχρεωμένοι νά πράξωμε τό τοῦ Ἀποστόλου  Παύλου τό «στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις» !

Ἀπό τότε μέχρι σήμερα μία εἶναι ἡ φωνή τῶν παλαιοημερολογιτῶν νά κρατήσουμε τίς παραδόσεις πού παραλάβαμε καί νά ἀντισταθοῦμε σέ αὐτό τό φράγκικο, τό δυτικό καί τό οἰκουμενιστικό πνεῦμα, πού μπῆκε στό χῶρο τῆς Ἑλλάδας μας. Δέν ἔχω κάτι μέ κανέναν δυτικό, ἀλλά εἶναι κάποιες διαχρονικές ἀξίες πού ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλλάδα προσέφεραν στήν παγκόσμια κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί σήμερα βλέπουμε νά τείνουν πρός ἐξαφάνιση.

Ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν δέν εἶναι τίποτα περισσότερο καί τίποτα λιγότερο ἀπό αὐτό πού χάραξε διαχρονικά ἡ Ὀρθοδοξία. Σχετικά μέ τήν διαφορά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ παλαιοῦ μέ ἐκείνους πού δέχτηκαν τό νέο σύν τίς 13 ἡμέρες, μπορεῖ νά λένε κάποιοι: «Σιγά μήν ἀσχοληθοῦμε μέ τίς μέρες. Μά οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν ἀσχολεῖται μέ τίς μέρες, ἔτσι κι ἀλλιῶς ὁ Κύριος μας εἶναι ἄχρονος». Ὅμως οἱ Πατέρες θέσπισαν βάση τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, τό «Ἑορτολόγιο» γιά τίς Δεσποτικές , Θεομητορικές καί πάντων των ἁγίων ἑορτές , τό Κυριακοδρόμιο καί τό Πασχάλιο γιά τό πότε νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα.

Μέ τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου διασαλεύτηκε ὅλη ἡ τάξη τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τό Πασχάλιο τό Πάσχα ὡς κινητή ἑορτή μπορεῖ νά εἶναι ἀπό τίς 22 Μαρτίου μέχρι τήν 25η Ἀπριλίου. Μέ τήν ἀποδοχή τοῦ νέου ἡμερολογίου, Πάσχα δέν πέφτει ποτέ Μάρτιο, ἐνῶ τό τελευταῖο ὅριο ἀντί νά εἶναι 25 Ἀπριλίου εἶναι ἡ 8η Μαΐου. Νά θυμίσω σέ αὐτό τό σημεῖο ὅτι τό Κύριο Πάσχα εἶναι στίς 25 Μαρτίου, δηλαδή τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.

Εἴχαμε τήν εὐλογία τό 1991 νά γιορτάσουμε τό Κύριο Πάσχα μέ  βάση τό παλαιό ἡμερολόγιο στίς 25 Μαρτίου. Τό θέμα τῶν διαφορῶν μεταξύ της Ἐκκλησίας τοῦ παλαιοῦ μ’ ἐκείνους πού ἀκολουθοῦν τό νέο εἶναι πρωτίστως οἱ 13 ἡμέρες καί ἐκ δευτέρου ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Διαφωνοῦμε στή δράση καί τίς κινήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καί τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων οἱ ὁποῖοι ψάχνουν νά «βροῦν» τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως ἔπειτα ἀπό 20 αἰῶνες παρουσίας καί Ζωῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ στή γῆ. Βεβαίως μποροῦν νά μιλοῦν στούς αἱρετικούς, ἐφόσον προσπαθοῦν νά τούς κατηχήσουν καί νά βοηθήσουν αὐτούς νά γνωρίζουν τό Φῶς τό Ἀληθινό πού εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία ἡ κιβωτός καί τό λιμάνι τῆς Σωτηρίας!

-    Ὑπάρχει διάλογος μέ τήν ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος;

Ὄχι δέν ὑπάρχει διάλογος, μία καλημέρα τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει. Ἀλλά αὐτά πού ἔχουμε νά θυμηθοῦμε εἶναι ὅτι στά 87 χρόνια του σχίσματος, ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία τοῦ νέου δέν μᾶς ἀντιμετώπισε σάν Χριστιανούς, οὔτε σάν ἀδελφούς.

Ἀντιθέτως ὑπῆρξαν διωγμοί, γκρέμισαν ἐκκλησίες, θανάτωσαν ἀνθρώπους, ἀποσχημάτισαν κληρικούς καί ἔστειλαν πολλούς ἱερεῖς στήν ἐξορία τῆς Μυτιλήνης καί ἀλλοῦ. Ἕνα γεγονός τό ὁποῖο θέλω νά ἀναφέρω, ὄχι γιά νά φανατίσω, ἀλλά γιά νά τό γνωρίζει ὁ κόσμος εἶναι ὅτι τό 1937 κάπου στήν Φωκίδα ὁ ἐπίσκοπός του Νέου ἡμερολογίου μπῆκε μέσα στό Ναό τήν ὥρα πού εἶχε καθαγιάσει τά τίμια δῶρα ὁ ἱερέας τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου, τόν γρονθοκόπησε, τόν πέταξε κάτω, πῆρε τό Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου καί τά ἔριξε στό χωνευτήρι, ἐν συνεχεία πέταξε κάτω τα ἅγια σκεύη, τό δισκάριο καί τό ποτήριο καί τά ποδοπατοῦσε. Εἶναι πάρα πολλά αὐτά πού συνέβησαν τά ὁποῖα εἶναι ἱστορικῶς καταγεγραμμένα στά «Πάτρια».

Ὅλα αὐτά γιά τούς ἀκολουθοῦντες τό παλαιό, δέν μᾶς τά ἔκαναν μωαμεθανοί Τοῦρκοι οὔτε κάποιοι ἄθεοι οὔτε Νέρωνες οὔτε Διοκλητιανοί, ἀλλά οἱ ἀδελφοί μας οἱ νεοημερολογίτες. Εἶναι εἰρωνεία νά βλέπεις τόν οἰκουμενικό Πατριάρχη νά πηγαινοέρχεται ἀπό τό Φανάρι στή Ρώμη, καί ἀπό τή Ρώμη στό Φανάρι καθώς ἐπίσης καί ἀρκετούς ἀρχιερεῖς τοῦ νέου της Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας χάριν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης καί ἀπό τήν ἄλλη ὅταν ἀκοῦν γιά τούς ἀκολουθοῦντας τό παλαιό νά θέλουν νά τούς ἐξαφανίσουν. Ποιούς νά ἐξαφανίσουν; Ὄχι τούς Λατίνους, ὄχι τούς προτεστάντες, ὄχι τούς ἀγγλικανούς, ὄχι αὐτούς πού νόθευσαν τήν Ὀρθοδοξία ἀλλά ἐκείνους πού προσπαθοῦν νά βιώσουν καί νά κρατήσουν Ὀρθοδοξία, τά ἀδέλφια τους! Εἰλικρινά λυπᾶμαι!

-   Πῶς σᾶς ἀντιμετωπίζουν οἱ πιστοί; Γιατί ὑπάρχουν κάποιες ὁμάδες πού ἀκολουθοῦν τό παλαιό καί δέν εἶστε ὅλοι μαζί; 

Αὐτοί πού ἀκολουθοῦν τό παλαιό ἡμερολόγιο μᾶς ἀντιμετωπίζουν ὡς τούς ποιμένες τους, αὐτοί πού δέν μᾶς γνωρίζουν μᾶς θεωροῦν ἁπλά ρασοφόρους. Οἱ περισσότεροι ἄν ὄχι ὅλοι μας συμπεριφέρονται πάρα πολύ καλά. Τεράστιο πρόβλημα ὅμως ἔχει προκληθεῖ ἀπό τήν εἴσοδο κάποιων στό Παλαιό ἡμερολόγιο, ἀνθρώπων πού ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπό τό Νέο καί ἐπιχειροῦν νά κάνουν τό δικό τους «ἔργο» ὄχι πάντα νόμιμο καί πνευματικό. Δημιούργησαν ὁμάδες δεδομένου ὅτι στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ παλαιοῦ δέν ὑπάρχει νομική κάλυψη καί καμία ἀπολύτως ἐξάρτιση ἀπό τό κράτος, ὅπως εἶναι ὅλοι οἱ κρατικοδίαιτοι κληρικοί τοῦ νέου. Ὁ καθένας βγαίνει καί δηλώνει παλαιοημερολογίτης «ἐπίσκοπος» καί «παπάς» μέ ἀποτέλεσμα τό ἀνιδιοτελές ἔργο τῶν κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, νά καταρρακώνεται καί νά δυσφημίζεται καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά νά ὑπάρχει καί θέμα πλέον κανονικότητας στά «μυστήρια» ἐφόσον τελοῦνται ἀπό ἀνίερους. Πῶς εἶναι λοιπόν δυνατόν νά συνυπάρξουμε στό Θυσιαστήριο μέ τέτοιου εἴδους ἀντικανονικές καταστάσεις;

Σήμερα στό τιμόνι τῆς ἐκκλησίας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν βρίσκεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Καλλίνικος μία ἐξέχουσα πνευματική προσωπικότητα καί γύρω του 14 Ἀρχιερεῖς καί ἑκατοντάδες ἱερεῖς πού προσπαθοῦν νά ἐπιτελέσουν κατά τό μέτρο τοῦ δυνατοῦ το ἔργο τους, ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος, χωρίς καμία κρατική συμπαράσταση, ἐφόσον κανένας μας δέν μισθοδοτεῖται ἀπ’ τόν κρατικό κορβανά, ἔχοντας ὅμως πάντα τή βοήθεια καί τήν στήριξη Ἐκείνου, τοῦ Κυρίου πού ὑπηρετοῦμε καί λατρεύουμε, μέ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση καί ἀγάπη τοῦ ποιμνίου μας!

Ἡ εὐχή καί ἡ προσευχή μου γιά ὅλους μας, ἐπιστροφή στίς ρίζες μας!