Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Κάρτα Πολίτη-Μιά άλλη Θεώρηση


Ἄν ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη περιέχει τόν ἀριθμό 888  θά πρέπει νά τήν πάρουμε;


Μέ ἀφορμή τὸ γεγονός ὅτι τόν τελευταῖο καιρό ἔχει φουντώσει ξανά ἡ φημολογία γιά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντίχριστου (Κάρτα τοῦ Πολίτη) ἤθελα νά ἀναφέρω τά ἑξῆς:

Ἡ ὅλη προσέγγιση τοῦ θέματος ἀπαιτεῖ μιά ἰδιαίτερη σοβαρότητα καί μεγαλύτερη προσοχή ἀπό μέρους μᾶς καθότι κινδυνεύουμε νά χαρακτηριστοῦμε, (ἀπό αὐτούς ποῦ δέν γνωρίζουν καί ποῦ ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ἐνημερώσουμε), ὡς μυθοπλάστες, φαντασιόπληκτοι, σκοταδιστές, ἄνθρωποι ἐκτός πραγματικότητας, ποῦ προσεγγίζουν τό ὅλο θέμα μέσα ἀπό τόν μικρόκοσμο τῆς καθημερινότητάς τους καί τῶν βιωμάτων τους. 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι μιά ὁλόκληρη γενιά, ἀπό τό 1985 μέχρι καί σήμερα, ἔχει ἐμποτιστεῖ μέ τήν ἰδέα τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντίχριστου (ὁ ὁποῖος δέν θυμᾶμαι ἀκριβῶς πόσες φορές ἔχει ἤδη γεννηθεῖ καί ἔχει ταυτιστεῖ μέ πολιτικά πρόσωπα διεθνοῦς βεληνεκοῦς: Σαντάμ Χουσεϊν, Μπούς, Ὀμπάμα, Ἀχμαντινεζάντ, κ.α.), μέ ἀποτέλεσμα κάθε φορᾶ ποῦ προβάλλει κάτι καινούργιο, ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΛΟ, νά προσπαθοῦμε νά ξεσηκώσουμε πέραν ἀπό τούς ἑαυτούς μας καί τούς γύρω μας, (μέ ἀνορθόδοξο ὅμως τρόπο καί λανθασμένα ἐπιχειρήματα), μέ συνέπεια μία καί ἔστω ψυχή ποῦ θά μποροῦσε νά ὠφεληθεῖ, ἀκούγοντας δυό λόγια ἀπό τά χείλη μας γιά τό δόγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, νά ἀπώλεται διαπαντός.

Ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος εἶναι πολυδιάστατη. Θά πρέπει κανείς νά δεῖ τόσο τό πολιτικοοικονομικό σκέλος τῆς ὅσο καί τό νομικό ἀλλά καί τίς ἐκπεφρασμένες ἀπόψεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Πολιτικοοικονομικό σκέλος

Καταρχᾶς ἔργο τῆς Πολιτείας εἶναι νά βρεῖ μέ ποιούς τρόπους καί ποιές διαδικασίες αὐτή θά εἰσπράξει, ὡς ὀφείλει, τίς φορολογικές ὑποχρεώσεις ἑνός ἑκάστου ἐξ΄ ἠμῶν πρός αὐτήν. Αὐτό ἡ Πολιτεία ὀφείλει νά προσπαθήσει νά τό ἐπιτύχει, χωρίς ΟΜΩΣ νά προσβάλλει δικαιώματα ποῦ ἀπορρέουν ἀπό τό Σύνταγμα τῆς χώρας στό πλαίσιο προστασίας τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν.

Ἡ ἀδυναμία τοῦ φοροεισπρακτικοῦ μηχανισμοῦ τοῦ Κράτους νά πράξει τό ἔργο του, φαίνεται ὅτι εἶναι ἐδῶ καί χρόνια, σκόπιμη καί τεχνητή γιά διαφόρους λόγους. Ἕνας ἐξ΄ αὐτῶν εἶναι νά δώσει τή δυνατότητα στούς ἡμετέρους νά διακινοῦν ἐλεύθερα ''μαῦρο'' χρῆμα καί νά πλουτίζουν δίχως νά ἀποδίδουν τούς φόρους ποῦ τούς ἀναλογοῦν. 

Ὁ κύριος ὅμως λόγος ἐντάσσεται στό πλαίσιο τῆς δημιουργίας, κάθε φορᾶ, τῶν συνθηκῶν ἐκείνων ποῦ θά ἐπιτρέψουν στό κράτος νά ἐφαρμόσει τά ἐπιθυμητά γί' αὐτό μέτρα, παραβιάζοντας, στήν προκειμένη περίπτωση, συνταγματικῶς κατοχυρωμένα δικαιώματα καί ἐλευθερίες μας ἤ ἐξυπηρετώντας,  σέ  ἄλλες περιπτώσεις, συμφερόντα ''τρίτων''. 

Αὐτό τό ἐπιτυγχάνει μέ τήν ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ. (Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, τήν ὁποία τό Δημόσιο ἀφοῦ γέμισε μέ ὑπερπλεονάζον προσωπικό καί στήν κυριολεξία τήν ἔπνιξε οἰκονομικά, δευτερευόντως τήν κατάτμησε σέ ἐπιμέρους ἐταιρίες, (ἤτοι νέα Διοικητικά Συμβούλια, Πρόεδροι, Διευθυντές, μέ ἀποτέλεσμα μεγαλύτερη κατασπατάληση τοῦ δημόσιου χρήματος). 

Στή συνέχεια διένειμε τεράστια ποσά σέ σωτῆρες - ἡμετέρους στό πλαίσιο προγραμμάτων ἐξυγίανσής της καί ἔφτασε στό τέλος νά θριαμβολογεῖ ὅτι κατάφερε νά τήν ξεφορτωθεῖ, καί ὁ λαός νά ἀνασαίνει μέ ἀνακούφιση ὅτι ἐπιτέλους δέν θά ἐπιβαρύνεται μέ φόρους ἐξαιτίας μιᾶς ὑπερχρεωμένης ἐταιρίας). Ἀπαξιώνουμε κάτι προκειμένου ὕστερα νά ἔρθουμε ὡς θριαμβευτές καί σωτῆρες ὅτι κατορθώσαμε τό ἀκατόρθωτο, νά τό ξεφορτωθοῦμε.

Στήν περίπτωσή μας δηλαδή, ἕνας ἀπαξιωμένος κρατικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός ποῦ ἔχει χάσει πλήρως τήν ἀξιοπιστία του στούς πολίτες, προωθεῖ ἕνα νέο τρόπο ἄντλησης τῶν φορολογικῶν ὑποχρεώσεών μας πρός τήν Πολιτεία παραβιάζοντας ὅμως ἀτομικά δικαιώματά μας, γεγονός ποῦ ὁδηγεῖ ὅσους δέν καταλαβαίνουν στήν σκοπιμότητα καί στίς προθέσεις τῆς Πολιτείας, νά λένε: «Ἅς ἐφαρμοσθεῖ ὁποιοδήποτε σύστημα, ἐγώ θέλω ἐπιτέλους νά πληρώνουν ὅλοι τους φόρους τους καί ὄχι μόνον ἐγώ (μισθωτός ἤ συνταξιοῦχος)».


Πρωτίστως λοιπόν πρέπει νά φωνάξουμε ὅτι ΝΑΙ συντασσόμαστε στήν προσπάθεια τῆς Πολιτείας γιά ἕνα ἀξιόπιστο φοροεισπρακτικό σύστημα, ΟΧΙ ΟΜΩΣ κάτω ἀπό προϋποθέσεις ποῦ ὑποθάλπουν καταφανέστατα τόν ἰδιωτικό μας βίο καί ὡς ἐκ τούτου προσκρούουν σέ θεμελιώδη Συνταγματικά δικαιώματα τῆς προσωπικῆς μας ἐλευθερίας.

Νομικό σκέλος

Ἐπειδή θεωρητικά ἀνήκουμε σέ μιά εὐνομούμενη πολιτεία, ἑνός Κράτους δικαίου μέ ὑπαρκτές δομές, θά πρέπει νά ἀπευθυνθοῦμε στίς ἁρμόδιες Ἀρχές (Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων, Συνήγορος τοῦ Πολίτη, κ.α), ἀλλά καί σέ ἀνεξάρτητους, μέ ἰδιαίτερο ὅμως κύρος καί πολιτικό βάρος, φορεῖς, (Δικηγορικούς Συλλόγους κ.α.) ἤ ἀκόμα καί ἐάν χρειαστεῖ στό ΣτΈ ἤ στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, προκειμένου νά ἀπαιτήσουμε τήν ἐφαρμογή τῶν Νόμων καί τοῦ Συντάγματος σχετικά μέ τή διαφύλαξη τῶν προσωπικῶν μας ἐλευθεριῶν καί ΟΧΙ γιατί αὐτή ἡ Κάρτα περιέχει τόν ἀριθμό 666. ΕΡΩΤΗΣΗ Ἐάν ἡ κάρτα αὐτή περιεῖχε τόν ἀριθμό 667 ἤ 668 ἤ ἀκόμα καί τόν ἀριθμό 888 θά τήν παίρναμε;

Οἱ θέσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας

Ὅσον ἀφορᾶ στίς θέσεις καί ἀπόψεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὑπάρχουν πιό ἁρμόδιοι γιά νά ἀπαντήσουν ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματος, ἐγώ θά ὑπενθυμίσω ἁπλῶς ὅτι τό σφράγισμα θά εἶναι ἑκούσιο, ἤτοι ἑκούσια καί εὐθεία ἄρνηση τῆς πίστης μας, κάτι ποῦ δέν θά ζητηθεῖ σέ καμία περίπτωση κατά τή φάση τῆς λήψης τῆς Κάρτας αὐτῆς.


Συμπερασματικά ἐκτιμῶ ὅτι θά πρέπει νά ἐνεργήσουμε ἄμεσα, καὶ νά ζητήσουμε μιά γνωμοδότηση ἀπό ἔγκριτους Νομικούς γιά τήν παραβίαση τῶν δικαιωμάτων μας καί τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν μας, νά συνταχθοῦμε ὅλοι κάτω ἀπό αὐτήν καί νά προσπαθήσουμε νά ἀφυπνίσουμε τόν κόσμο, εἴτε συλλέγοντας ὑπογραφές εἴτε μέ ἄλλο τρόπο εἰδικά τώρα ποῦ καί τό διαδίκτυο μπορεῖ νά εἶναι ἀρωγός μας στή διάχυση τῆς πληροφόρησης. Τό τί πιθανότατα κρύβεται πίσω ἀπό αὐτήν τήν Κάρτα, δέν εἶναι τῆς παρούσης, ἅς τό κρατήσουμε γιά ἐμᾶς καί ἅς μήν τό προβάλλουμε ὡς ἐπιχείρημα γιά τήν μή λήψη τῆς Κάρτας αὐτῆς σήμερα.

Παναγιώτης Χαμπεσής
panag25@yahoo.gr
 .
Ο «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ» ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἤδη ἀνακοινώσει ὅτι: 

 «Συνεζητήθησαν ἐνδελεχῶς αἱ γνωμοδοτήσεις τῶν ἐπαϊόντων εὐσεβῶν ἐπιστημόνων ἐπὶ τοῦ τομέως τῆς Πληροφορικῆς περί τῆς λεγομένης «Κάρτας τοῦ Πολίτου». Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐκφράζει ὁμοφώνως τὴν ἀνησυχίαν αὐτῆς διὰ τὸ γεγονός ὅτι, ἐνῷ μὲν δὲν τίθεται ἐπὶ τοῦ παρόντος κίνδυνος ἀπωλείας τῆς χαριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀποδοχῆς τῆς «σφραγῖδος τοῦ θηρίου», ὑφίσταται σοβαρότατος κίνδυνος περιστολῆς τῶν ἀτομικῶν μας ἐλευθεριῶν. Ἐπ’ αὐτῆς τῆς βάσεως ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφέσισε:

α) τὴν διοργάνωσιν (ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς παλαιφάτου Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου) ἐνημερωτικῆς ἐκδηλώσεως ἡ ὁποία θὰ λάβῃ χώραν εἰς τὴν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τοῦ Ὁργανισμοῦ Λιμένος Πειραιῶς τὴν Τετάρτην 25-11/8-12-2010 περί ὥραν 5ην ἀπόγευματινήν

β) τὴν περαιτέρω διερεύνησιν τῶν νομικῶν πτυχῶν τοῦ ζητήματος καὶ ἀναζήτησιν τῶν καλυτέρων τρόπων ἀντιδράσεως καὶ

γ) τὴν ἔκδοσιν σχετικῆς ἐγκυκλίου.» 

(http://www.ecclesiagoc.gr/el/anakoinwseis/91--316-11-2010-)

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Νέα Ιστοσελίδα


Ἐπισκεφθεῖτε τήν ἀνανεωμένη ἐπίσημη ἰστοσελίδα τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.
.


.
Στίς ἀναρτήσεις της, θά βρεῖτε ποικίλα καί ἐνδιαφέροντα ἄρθρα καθώς καί πλούσιο πληροφοριακό ὑλικό σχετικά μέ τήν Ἱερά Σύνοδο, τίς κατά τόπους Μητροπόλεις καί τόν ἱερό κλῆρο.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
μέγιστος Ἱεράρχης, 
ὁ πλησίον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ
 .
Τοῦ π. Νικηφόρου Νάσου
.

Στὶς 13 τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑορτάζει ἕναν γίγαντα τοῦ πνεύματος, ἕνα κορυφαῖο Ἱεράρχη, Πατέρα καὶ Οἰκουμενικὸ Διδάσκαλο, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἡ προσπάθεια τοῦ νὰ ὁμιλήση ἐπαρκῶς κάποιος γιὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ νὰ ἐξάρη τὶς ἀρετὲς καὶ τοὺς ἀγῶνες του, ὁμοιάζει μὲ τὴν προσπάθεια ἐξαριθμήσεως τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ! Ὀρθῶς εἰπώθηκε πὼς ὅ,τι κι ἂν καταθέση ὁ ἄνθρωπος πρὸς ἔπαινο τοῦ Χρυσορρήμονος Ἰωάννου, τοῦ Οὐρανίου ἀνθρώπου καὶ ἐπιγείου Ἀγγέλου, δὲν κινδυνεύει νὰ θεωρηθῆ ὑπερβολικός.
.
Τὸ μαρτυροῦν οἱ χιλιάδες σελίδες ἀπὸ μελέτες, ἐργασίες καὶ διατριβὲς Ἑλλήνων καὶ ξένων συγγραφέων, ποὺ ἔχουν ἀφιερωθεῖ στὴν ἀνάλυση τῆς κολοσσιαίας προσωπικότητας τοῦ ἁγιωτάτου Ἱεράρχου Χρυσοστόμου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπάγλου ὡραιότητος συγγραφικῶν ἔργων του.
 .
Χρυσόστομος Ἰωάννης, «χρυσοῦς τὴν γλώτταν, χρυσοῦς καὶ τὴν καρδίαν»! Ποιμὴν ἀληθινός, Διδάσκαλος τῆς πίστεως, ρήτορας μοναδικός, βασιλεὺς ὄντως τοῦ ἄμβωνος· πατὴρ στοργικός, παραμυθία τῶν ἁμαρτωλῶν· κήρυξ τῆς μετανοίας· παιδαγωγὸς ἄριστος· προστάτης τῶν πτωχῶν καὶ ἀδικημένων· αὐστηρὸς κριτὴς τῆς φαυλότητος ἀλλὰ καὶ ἄτεγκτος στηλιτευτὴς τῆς ἀδικίας καὶ δολιότητος. Συνάμα δέ, ἀσκητὴς μέγας ἐν τῷ κόσμῳ, παρὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ποὺ κατεῖχε.
 .
Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἅγιοι, ἀξιολογοῦν καὶ ἑρμηνεύουν ὀρθὰ τοὺς ἁγίους, ἂς δοῦμε πῶς τὸν ἐγκωμιάζει ἕνας ὅσιος Πατὴρ τῶν τελευταίων χρόνων, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς τὸν πλησιάζει καὶ τοῦ ὁμοιάζει σὲ πολλά, καὶ στὴν ὑψηλὴ διδασκαλία ἀλλὰ καὶ στὴν ἀσκητικὴ πολιτεία.
 .
Πρόκειται γιὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν ἁγιορείτη, ὁ ὁποῖος, ὄχι ἕναν ἀλλὰ ἐννέα χαρακτηρισμοὺς ἀποδίδει στὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ λέγει ὅτι εἶναι: «Ἄγγελος, ἀπόστολος, προφήτης, μάρτυς, θαυματουργός, ἐλεήμων, κήρυξ τῆς μετανοίας, ρήτωρ, ἐξηγητὴς τῶν Γραφῶν» (Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου, Λόγος Ἐγκωμιαστικὸς «εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Διδάσκαλον καὶ φωστῆρα τῆς Ἐκκλησίας, ἅγιον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον», ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Κυψέλης», Θεσσαλονίκη, σελ. 13).
 .
Ὡστόσο, τὸν ὄγδοο αἰῶνα, ἕνας ἄλλος ἅγιος Πατὴρ καὶ σοφώτατος, ὁ Μέγας Φώτιος, σὲ μία ἐπιστολή του, ἐγκωμιάζει καὶ αὐτὸς μὲ «πάθος ἱερὸν» τὸν φωστῆρα τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ τὸν προσφωνεῖ ὡς: «τὸν ἐν Ἁγίοις καὶ Ἀρχιερεῦσιν ἀσύγκριτον», «τῇ ἁγίᾳ Τριάδι ἀγαπητόν, πανίερον Χρυσόστομον», «τῶν Ἀγγέλων ὑπέρτερον, πανάγιον», «τὸν ἥλιον καὶ φωστῆρα τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, ἁγιώτατον Χρυσόστομον» κ.ἄ. (Βλ. Ἐπιστολ. Μ. Φωτίου, Ἐπιμέλεια Ἰωάννου Βαλέττα, ἐκδ. Λονδίνου, 1864, σελ. 173).
 .
Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, δὲν ὑστερεῖ σὲ ἐγκωμιασμοὺς τοῦ πυρίνου Ἱεράρχου, τοῦ ἀνθρώπου στὸν ὁποῖο βλέπουμε καθαρὰ τὸν τέλειο συνδυασμὸ φύσεως, χάριτος καὶ τέχνης καὶ ἀνιχνεύουμε ἀμυδρὰ τὸ μυστικὸ περίγραμμα τῆς θεοείκελης καρδίας του.
 .
Τὰ ἱερὰ τροπάρια κάνουν λόγο γιὰ τὴν ὑψηλὴ πολιτεία τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ λέγουν πὼς ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ καὶ ὄργανο τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
 .
«Ὅλος Θεοῦ γέγονας κατοικητήριον· ὅλος ὥφθης ὄργανον τοῦ Πνεύματος». Περισσότερο ὅμως ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἐγνωσμένη σοφία του καὶ τονίζουν ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς τὸν κατέστησε διδάσκαλον τῆς Ἐκκλησίας Του ἄριστον. Ἰδοὺ πλοῦτος ὑμνολογικός: «Ὑπὸ Χριστοῦ προχειρισθεὶς Διδάσκαλος, θεῖα διδάγματα, χρυσοειδεῖ γλώσσῃ, γνώμῃ τε θεόφρονι, πλουσίως σὺ ἐπήγασας· τοῦ Θεοῦ ποταμὸς γάρ, ὑδάτων πλήρης τοῦ Πνεύματος, ὤφθης θεοφάντορ Χρυσόστομε» (Τροπάριο τοῦ κανόνος, α΄ ὠδή). Ὑπάρχουν ἐπίσης τροπάρια (ὅπως ἕνα κάθισμα, ὅπως λέγεται, στὸν ὄρθρο), ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὴ μεγάλη καὶ ἀσυναγώνιστη ψυχικὴ γενναιότητα τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου τὴν ἀρετὴ δὲν κατόρθωσαν νὰ σβήσουν τὰ διάφορα δεινὰ ποὺ αὐτὸς ὑπέστη, ἀλλὰ ὡς χρυσὸς ἐδοκιμάσθη καὶ ἐφάνη ἀνώτερος τῶν πειρασμῶν, τῶν διώξεων, τῶν ἀνθρωπίνων συμφορῶν».
 .
«Οὔτε ἔχθρα συνόδου οὖσα παράνομος, οὔτε μῖσος Αὐγούστης οὔσης παράφρονος, τὰς ἀρετὰς τὰ ἐν σοὶ πάτερ κατέσβεσαν, ἀλλ’ ὡς χρυσὸς ἐν τῷ πυρί, δοκιμασθεὶς τῶν πειρασμῶν, καθικετεύεις ἀπαύστως τὴν Παναγίαν Τριάδα, ὑπὲρ ἧς ἠγωνίσω ζέων τῷ Πνεύματι».
Τόσο μέγας ὑπῆρξε ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος! Καὶ ἡ προσφορά του στὴν Ἐκκλησία ἀνεκτίμητη!
 .
Σὲ κάποιο κείμενό μας παλαιότερα εἴχαμε ὑπογραμμίσει καὶ ἀναλύσει τὰ στοιχεῖα τῆς πνευματικῆς θὰ λέγαμε διαθήκης τοῦ χρυσορρήμονος, τὰ ὁποῖα κληροδότησε στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο καὶ αὐτὰ εἶναι 1) τὰ πλούσια ἔργα του, 2) τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τῆς ὑψηλῆς ζωῆς του, 3) τὸ Ἱερὸ λείψανό του, 4) ἡ θεία λειτουργία του καὶ 5) ἡ δυνατὴ καὶ ἀναγκαία γιὰ ὅλους μας προσευχή του.
 .
Στὴν παρούσα ταπεινὴ ἀναφορά μας στὸν χρυσαετὸ τοῦ Πνεύματος Ἰωάννη τὸν πανσεβάσμιο, θὰ θυμηθοῦμε μία ὡραιότατη, συναξαριακὴ διήγηση περὶ αὐτοῦ τὴν ὁποία μᾶς παρουσιάζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης καὶ μέσα ἀπὸ αὐτή, θὰ μπορέσουμε ἔστω ἀμυδρῶς νὰ κατοπτεύσουμε τὸ ὕψος, στὸ ὁποῖο βρίσκεται στὸν οὐρανό, ὁ πολύφωτος ἀστήρ, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
 .
Σὲ ἕναν ἐγκωμιαστικό του λόγο πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατέρα, ὁ προρηθεὶς Ὅσιος Νικόδημος ἀναφέρεται σὲ κάποιο ὅραμα ἑνὸς ἐναρέτου Ἐπισκόπου τῆς πόλεως τῆς Ἀραβισσοῦ.
 .
Ὁ ἐν λόγῳ ἐπίσκοπος ἔτρεφε μεγάλη εὐλάβεια πρὸς τὸν ἁγιώτατο Χρυσόστομο. Ἕνεκα αὐτοῦ, παρεκάλεσε θερμὰ τὸν Θεό, νὰ τὸν ἀξιώση νὰ πληροφορηθῆ σὲ ποιὰ κατάσταση βρίσκεται ὁ μέγας Οἰκουμενικὸς Διδάσκαλος στὸν οὐρανὸ καὶ ποιὰ εἶναι ἡ τιμὴ ποὺ ἐκεῖ αὐτὸς ἀπολαμβάνει.
 .
Τὸν ἄκουσε ὁ Θεός, λόγῳ τῆς μεγάλης ἀρετῆς ποὺ εἶχε καὶ ἀπέστειλε ἅγιο Ἄγγελο (μὲ τὴ μορφὴ ὡραιοτάτου νεανία), ἀφοῦ πρῶτα ὁ Ἐπίσκοπος περιέπεσε σὲ ἐκσταση.
 .
Ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ξενάγησε θὰ λέγαμε τὸν εὐλαβέστατο ἀρχιερέα στὰ ἐπουράνια δώματα («ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου πολλαὶ μοναὶ εἰσί», λέγει ὁ Κύριος). Ἐκεῖ, τοῦ ἔδειξε ὅλους τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας, σὲ ἕναν χῶρο παγκαλέστατο!
 .
Ἔβλεπε, ἔβλεπε, ἀλλὰ ὁ Χρυσόστομος δὲν φαινόταν ἐκεῖ, στὸν τόπο τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τῶν Πατέρων. Αὐτὸ ἐστενοχώρησε ἀρκετὰ τὸν ἐπίσκοπο. Σὲ ἐρώτησή του γιατὶ δὲν βλέπει τὸν  Χρυσόστομο, ἔλαβε ἀπὸ τὸν οὐράνιο συνοδό του τὴν ἀπρόσμενη ἀπάντηση ὅτι δὲν εἶναι δυνατόν, ἄνθρωπος ποὺ φέρει σάρκα νὰ δῆ τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, διότι αὐτὸς βρίσκεται πλησίον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ!
 .
«Ἰωάννην τὸν τῆς μετανοίας λέγεις· Ἄνθρωπος ἐν σώματι ὢν ἐκεῖνον ἰδεῖν οὐ δύναται! Ἐκεῖ γὰρ παρίσταται, ὅπου ὁ θρόνος ὁ Δεσποτικός» (Βλ. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου, Λόγος ἐγκωμιαστικός, ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Κυψέλης», σελ. 28-29).
 .
Παρόμοια ὁπτασία εἶδε κι ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ ἀσκητὴς (μαθητὴς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου), κι ἔλαβε τὴν ἴδια ἀπάντηση ἀπὸ ἅγιο Ἱεράρχη, ὅπως ἀναφέρει πάλι ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης σὲ λόγο του ἐγκωμιαστικό.
.
Αὐτὰ νομίζουμε ἀρκοῦν. Ἂς παρακαλοῦμε τὸν μεγάλον αὐτόν πνευματοκίνητο Πατέρα τῆς Ἐκ­κλησίας Ἱερὸ Χρυσόστομο, τὸν εὑρισκόμενο πλησίον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ νὰ πρεσβεύη γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἐπικράτηση στὸν κόσμο τοῦ Παναγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Σημείωση το ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ''. μνήμη το γίου ωάννου το Χρυστοστόμου φέρνει στό νο μς τήν λησμόνητη μορφή το Πολυσεβάστου Μακαριστο ρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄, ποῦ μᾶς ἐδίδαξε καί ἐξακολουθεῖ νά μᾶς διδάσκει μέ τό λαμπρό παράδειγμα τῆς ζωῆς του καθώς καί μέ τήν ὀσιακή τελευτή του. Αἰωνία του ἡ μνήμη καί νά ἔχουμε τήν εὐχή του.


Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Ἀπάντηση στό ἄρθρο τοῦ κ. Πανώτη


Τό κατάντημα μιᾶς κάλπικης ἐπιχειρηματολογίας


Tοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου

Στίς 22-10/4-11-2010 κ. ριστείδης Πανώτης νήρτησε στν στοσελίδα κκλησιαστικς εδησειογραφίας amen.gr να ρθρο συκοφαντικό καί βριστικό γιά τήν κκλησία τν Γ.Ο.Χ. μέ ττλο «Κατάντημα μις κάλπικης διαδοχς». Βλασφημε κατά τς ποστολικς διαδοχς τν κληρικν μας καί διαδίδει συκοφαντίες κατά το μακαριστο γέτου μας Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κυρο Χρυσοστόμου, ν παραπέμπει τούς ναγνστες του στν «Θρησκευτική καί θική γκυκλοπαίδεια» που χει γράψει σχετικό με τήν κκλησία τν Γ.Ο.Χ. ρθρο (τομ. Α΄ στλες 817-827).

κριβς σέ ατό τό ρθρο παραπέμπουμε καί μες στε νά δον ο ναγνστες τόν κ. Πανώτη νά ατοαναιρεται. Τώρα θυμήθηκε τί εχε συζητήσει τότε, πρίν πό 56 χρόνια, μέ τόν πρ. Φλωρίνης καί κατάλαβε τι σκοπίμως δέν χειροτόνησε ρχιερες, στε νά παύσουν νά φίστανται ο «παλαιοημερολογτες»; ς νατρέξει στά σα διος γραφε τό 1962 (ταν μνήμη του ταν πωσδήποτε σέ καλύτερη κατάσταση) στήν «Θρησκευτική καί θική γκυκλοπαίδεια» στόν τόμο Α’, στήλη 824 καί θά διαπιστώσει τι τό 1954 πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος εχε δη μείνει μόνος του στήν γεσία τς κκλησίας τν Γ.Ο.Χ. διότι ο δύο λλοι συνεπίσκοποί του Χριστοφόρος καί Πολύκαρπος, εχαν προσχωρήσει στήν κρατοσα κκλησία, καί ο συνεννοήσεις μέ τόν Κορυτσς Ελόγιο Κουρίλα γι προσχώρησή του στούς Γ.Ο.Χ., δέν εχαν τελεσφορήσει. Πς θ χειροτονοσε λοιπόν ρχιερες πρ. Φλωρίνης; Μόνος του; Νά παναλάβει -δηλαδή- τό σφλμα το Βρεσθένης Ματθαίου τό ποο (πως κ. Πανώτης πιβεβαιώνει) πεδοκίμαζε; Βεβαίως πρ. Φλωρίνης θελε νά παύσει διαιώνηση το μερολογιακο σχίσματος, λλά μέ τήν πάνοδο τν καινοτόμων στή πορεία τν παραδόσεων. Ατό φανερώνει καί τό κόλουθο πόσπασμα πό τόν βίο το Μακαριστο Πρωθιεράρχου τν Γ.Ο.Χ..



(...) πό τς πανόδου κ τς ξορίας του είμνηστος Χρυσόστομος πανήρχισε τό προσφιλές ατ ργον τς διαποιμάνσεως το κλήρου καί λαο τν Γνησίων ρθοδόξων, παρ' λας τάς προβαλλομένας ντιδράσεις κ μέρους τς Διοικούσης κκλησίας, τς ποίας Προκαθήμενος πό ωαννίνων κ. Σπυρίδων Βλάχος, διά μέσου το νωτέρου παλλήλου το πουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. ωάννου Πούλου, κάλεσε τοτον ες τήν ν τ Ψυχικ οκίαν του καί διά σχήματος ποκρινομένης φιλίας επε πρός ατόν·

«
κουσε Χρυσόστομε· Σύ χεις μίαν πολύ καλήν "θέσιν" ες τήν στορίαν τς κκλησίας, μή θέλης πομένως νά μαυρώσης τό παρελθόν σου πιμένων ες τό Παλαιόν μερολόγιον. Βλέπεις τι σέ γκατέλειψαν ο συνεργται σου καί διέρρευσαν διαλυθέντες ο παδοί το Παλαιο μερολογίου. πάνελθε λοιπόν ες τούς κόλπους τς κκλησίας, ποία μεταξύ τν λλων θά σο δώση καί τάς καθυστερουμένας ποδοχς κ τν συντάξεών σου νερχομένας ες πολλς χιλιάδας λιρν».

Α
τά καί πλείονα μοια τούτων επεν ρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, νομίζων τι δι' ατν θέλει κφοβίσει δελεάσει καί κλονίσει τόν κλόνητον βράχον διακόψαντα τοτον ποτόμως καί επόντα πρός ατόν· «Μακαριώτατε· Φρόντισε νά νώσης τήν κκλησίαν παναφέρων ες ατήν τό πατροπαράδοτον ορτολόγιον, να συχάσουν ο ρθόδοξοι Χριστιανοί. Περί συντάξεων καί χρημάτων δέν νδιαφέρομαι, οδέ χάριν τούτων ποφασίζω νά παραβιάσω τήν συνείδησίν μου, τώρα μάλιστα ες τάς δυσμάς το βίου μου. Εναι ψευδέστατον τι διελύθησαν διαλύονται ο Παλαιοημερολογίται, τν ποίων μάλιστα χαλυβδοται τό θρησκευτικόν ασθημα. λλά καί ν, καθ' πόθεσιν, λοι ο Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν πρός τό νέον μερολόγιον, ς σχυρίζεσθε, καί μείνη ες καί μόνον Παλαιοημερολογίτης, ατός θά εμαι γώ».

Κατάπληκτος
πί τ κούσματι τν λόγων τούτων ρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, ντί λλης παντήσεως επε πρός τόν είμνηστον Χρυσόστομον· « Θεός νά Σέ λεήση». Πλήν κουσεν ες πάντησιν κ το γίου κείνου στόματος· «μήν. Νά λεήση καί μέ καί σς, Μακαριώτατε, καί νά σς φωτίση νά νώσητε τήν κκλησίαν, τς ποίας εναι ρκετά τ βέλη τά ποα δέχεται κ τν ξωθεν ποικιλωνύμων μφανν καί φανν χθρν της. Μή θέλητε λοιπόν καί σες να πληγώνητε τά σπλάγχνα ατς κ τν νδων διά τς διαιρέσεως. Νέα ξορία μου δέν μέ φοβίζει· διότι συνήθισα τάς ξορίας, δέν λυσα λλωστε κόμη καί τάς λίγας ποσκευς μου πανελθν κ τς προσφάτου ξορίας».

μως κ. Πανώτης προχωρε κόμη περισσότερο, σέ βριστικούς χαρακτηρισμούς γιά τούς ρχιερες τς κκλησίας τν Ρώσων τς Διασπορς πό τούς ποίους δεχθήκαμε πισκοπικές χειροτονίες στίς ρχές τς δεκαετίας το ‘60. Χαρακτηρίζει ατούς τούς Ρώσους ρχιερες:

...«γενεαλόγητους» καί «κοινώνητους» δθεν ρθόδοξους «πισκόπους», π’ ατούς πού φθονον στήν μερική καί δέν τούς ναγνωρίζει καμιά κανονική ρθόδοξη κκλησία ς «λλότριους τς ερωσύνης». Ατοί εναι πρόσωπα πού ατόβουλα ς «θοποιοί» ποδύθηκαν τά ερά μφια τν ρθοδόξων καί ς νήκοντες σέ σχισματική μάδα ταν «κοινώνητοι» μέ τήν ρθοδοξία. Γιά τά γεγονότα πού κολούθησαν γραψα τό 1962 μετά δύο χρόνια πό ψευδες πηγές ρθρο στόν Α’ τόμο τς Θ.Η. γκυκλοπαιδείας (στλ. 817-827).

ν νατρέξει κανείς στό ρθρο του στήν «Θρησκευτική καί θική γκυκλοπαίδεια» θ διαπιστώσει τι τότε κ. Πανώτης εχε -τουλάχιστον- τήν σύνεση νά εναι πολύ πιό κόσμιος στίς κφράσεις του. Τό μόνο πού ναφέρει (τόμ. Α’, στήλη 825) γιά τήν περίπτωση ατή εναι:

« λλειψις πισκόπου πετέλεσε "χίλλειον πτέρναν" καί λθον τ 1960 ες παφήν μέ τόν πίσκοπον το Μητροπολίτου ναστασίου Σεραφείμ, γέτου τς νεξαρτήτου ρθοδόξου κκλησίας τς μερικς, τις μως δν ποτελε μέλος το Συμβουλίου τν "Κανονικν πισκόπων τς μερικς"».

Πράγματι κκλησία τν Ρώσων τς Διασπορς (καί χι νύπαρκτος «νεξάρτητη ρθόδοξη κκλησία τς μερικς») δέν ταν μέλος ατο το Συμβουλίου, διότι μέλη του σαν καί ο πίσκοποι το Πατριαρχείου Μόσχας στήν μερική. κκλησία τν Ρώσων τς Διασπορς σχηματίσθηκε πό τούς πρόσφυγες ρχιερες πού βρέθηκαν κτός Ρωσίας μαζί μέ τά ποίμνιά τους μετά τό ξέσπασμα τς κτωβριανς παναστάσεως στή Ρωσία. Βρισκόταν σέ συνεχ ντίθεση μέ τό Πατριαρχεο Μόσχας, τό ποο ταν ργανο το Σοβιετικο Καθεσττος. Δέν μποροσαν νά συνυπάρξουν στό διο Συμβούλιο. μως, ν κ. Πανώτης θέλει νά μάθει τήν γενεαλογία τν ...«γενεαλογήτων» πισκόπων τς Ρωσικς Διαπορς δέν χει παρά νά νοίξει τόν Ι’ τόμο τς «Θρησκευτικς καί θικς γκυκλοπαίδειας», στό λήμμα «Ρωσική κκλησία», που στίς στλες 1071-1075 θά πληροφορηθε γιά τήν διαμόρφωση της Ρωσικς κκλησίας τς Διασπορς, πό τήν γεσία ρχικς το Μητροπολίτου Κιέβου καί Χάρκωβ ντωνίου Χραποβίτσκυ, συνυποψηφίου γιά τόν Πατριαρχικό θρόνο τς Μόσχας μαζί μέ τόν Πατριάρχη Τύχωνα. δρα τς Συνόδου ταν ρχικς στό Κάρλοβιτς τς Σερβίας πρίν μεταφερθε ργότερα στίς Η.Π.Α.. Στόν Β΄ τόμο τς διας γκυκλοπαίδειας θά δε στίς στλες 991-993 κτενές ρθρο γιά τόν πρτο Μητροπολίτη τς Ρωσικς Διασπορς ντώνιο Χραποβίτσκυ μαζί μέ μία ραιότατη φωτογραφία του. κε μπορε ν πληροφορηθε κόμη γιά τό τι Μητροπολίτης ντώνιος, ταν φυγε πό τήν Ρωσία λόγω τς παναστάσεως, φο πρτα πέρασε πο τήν Κωνσταντινούπολη, πειτα λθε στήν θήνα που τότε Καθηγητής ρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος κανε εδική τιμητική διάλεξη γι’ ατόν στό Πανεπιστήμιο θηνν, ν Βασιλεύς τν λλήνων Γεώργιος Β΄τόν τίμησε μέ τό παράσημο το Σταυρο το Σωτρος. Τό 1920 προσεκλήθη στό Κάρλοβιτς τς Σερβίας που νέλαβε τήν γεσία τς Συνόδου τν ρχιερέων τς Ρωσικς κκλησίας τς Διασπορς.

Δεύτερος Μητροπολίτης τς Ρωσικς Διασπορς ταν ναστάσιος τόν ποο κ. Πανώτης χαρακτηρίζει πρεπς «δθεν πίσκοπο» καί «θοποιό» πού «ποδύθηκε τά ρθόδοξα μφια». Μόνο πού «θοποιός» ατός συνέπραξε μέ τόν Πατριάρχη εροσολύμων Δαμιανό καί λλους δύο εροσολυμτες πισκόπους καί χειροτόνησε στίς 27-8-1921 πίσκοπο τόν Τιμόθεο Θέμελη, τόν μετέπειτα Πατριάρχη εροσολύμων. Μπορε νά συμβουλευθε κ. Πανώτης τόν ΙΑ΄ τόμο τς «Θρησκευτικς καί θικς γκυκλοπαίδειας», (στήλη 778), που θ πληροφορηθε περί το λόγου τό ληθές. ν, λοιπόν, ο ρχιερες τν Ρώσων τς Διασπορς ταν «γενεαλόγητοι», «δθεν πίσκοποι», «θοποιοί πού ποδύονταν τά ρθόδοξα μφια», τότε, τό διο θ πρέπει ν εναι καί ο εροσολυμτες ρχιερες πού δέχθηκαν πό ατούς χειροτονίες.

κτός τούτου, δη δ καί λίγα χρόνια τώρα, ο Ρσοι τς Διασπορς νώθηκαν μέ τό Πατριαρχεο Μόσχας, τό ποο τούς ναγνώρισε ς πολύτως κανονικούς πισκόπους, καί συλλειτουργον κωλύτως πλέον καί μέ τούς πισκόπους το Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ν συμμετέχουν καί στό λεγόμενο «Συμβούλιο τν Κανονικν πισκόπων τς μερικς», τό ποο κ. Πανώτης θεωρε τό κριτήριον τς κανονικότητος τν ρχιερέων στν μερική!

κόμη κ. Πανώτης μέμφεται τίς χειροτονίες τν πισκόπων μας πό τούς ρχιερες τς Ρωσικς κκλησίας τς Διασπορς διότι γιναν «περορίως», διότι λλάδα δέν νκε στά ρια τς κανονικς δικαιοδοσίας τν Ρώσων τς Διασπορς. Ατό σχύει πό μαλές συνθκες καί χι ταν δοκιμάζεται κκλησία πό αρέσεις. Καί κατά τόν καιρό τς εκονομαχίας, πολλοί ρθόδοξοι πήγαιναν στήν ταλία, ξω πό τά ρια πού κυβερνοσαν ο εκονομάχοι Ατοκράτορες καί λάμβαναν χειροτονίες πό ρθοδόξους ρχιερες. Στήν πιστολή του πρός Μεθόδιον Μονάζοντα, γιος Θεόδωρος Στουδίτης γράφει:

«ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιά τούς Πρεσβυτέρους κείνους που χειροτονήθηκαν στήν Ρώμη, τήν Νεάπολη καί τήν Λογγοβαρδία, «κηρύκτως» καί «πολελυμένως», ν πρέπει ν τούς δεχόμαστε, καί νά κοινωνομε μέ ατούς καί να συντρώγουμε καί συμπροσευχόμαστε. ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατά τόν καιρό τς αρέσεως δέν γίνονται λα πως χουν διατυπωθε να τηρονται στόν καιρό τς ερήνης, λόγω τς πιεστικς νάγκης. Τοτο φαίνεται τι πραξαν καί Μακάριος Εσέβιος καί γιος θανάσιος ο ποοι καναν μφότεροι περόριες χειροτονίες. Καί τώρα βλέπουμε νά γίνεται τό διο στήν παροσα αρεση. Γι’ ατό, ο κληρικοί πού προαναφέρθηκαν άν δέν βαρύνονται μέ κάποια λλη πρόδηλη κατηγορία, δέν εναι πορριπτέοι πειδή χειροτονήθηκαν μέ ατόν τόν τρόπο, λλά ποδεκτοί (...)

τραγική ερωνία εναι τι κ. Πανώτης καταφεύγει σέ ατήν τήν κάλπικη (δικός του ρος) πιχειρηματολογία γιά να καυτηριάσει τά καμώματα νεοημερολογιτν κληρικν πού ατοβαπτίσθηκαν δθεν ς Γ.Ο.Χ. γιά ν μεταβον στήν Αστραλία καί ν ποιμάνουν τήν κε πίσης νεοημερολογιτική παράταξη τν Κοινοτήτων! Λυπούμεθα, λλά ν θέλει νά διεκτραγωδίσει τίς θλιότητες το δικο του χώρου, ς μήν ναμιγνύει τν κκλησία τν Γ.Ο.Χ. καί ς μ συκοφαντε τν ποστολική μας διαδοχή. Το συνιστομε δέ νά νακαλέσει πάραυτα τούς βριστικούς χαρακτηρισμούς, ο ποοι δέν ρμόζουν σέ νθρωπο πού θέλει νά νομάζεται Χριστιανός καί νά θεωρε τόν αυτό του ντιμο πολίτη, καί μάλιστα «Θρησκευτικό καί θικό».

Σημ.: Δείτε επίσης τρία σχετικά άρθρα του Εκκλησιαστικού     [1]  -  [2]  -  [3]