Φαρισαϊκή Υποκρισία

Το άρθρο αυτό γράφτηκε από νεοημερολογίτη (http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=11535) που δεν ανέχεται όλη αυτή την φαρσοκωμωδία. Γι' αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Δεν συμφωνεί ο "Εκκλησιαστικός" με τον χαρακτηρισμό των εσφιγμενιτών πατέρων ως σχισματικών καθώς όπως και ο ίδιος ο αρθρογράφος παραδέχεται αποτειχίστηκαν από κακοδόξους και αιρετικούς ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων. Το δε, Φανάριον έχει σβήσει προ πολλού και έχει αποκοπεί από την Εκκλησία του Χριστού.

Tου Βασίλη Κερμενιώτη

Αποθρασύνθηκε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου!

Εξέφρασε και νέες αθεολόγητες θέσεις και απαίτησε την άμεση εκδίωξη των Εσφιγμενιτών.
Να του απαντήσουν δεόντως οι 19 Μονές του Αγίου Όρους.

Διαβάζοντας την ομιλία του Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου κ. Ελπιδοφόρου στην προχθεσινή Ημερίδα που έγινε στη Θεσσαλονίκη για το ζήτημα της Μονής Εσφιγμένου, κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να μετανοήσουν οι Οικουμενιστές και να εγκαταλείψουν την πλάνη τους: Ο εγωισμός και το θράσος τους είναι απίστευτα και απύθμενα!

ΦΑΡΙΣΑΪΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Όπως αναμενόταν, στην ομιλία του μετέφερε την «ιερήν αγανάκτησιν» της «Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος» γι’ αυτούς τους ξεροκέφαλους «σχισματικούς» που δεν λένε «να μας αδειάσουν τη γωνιά», μια και ο «Καίσαρας», η ελληνική Πολιτεία, ―πέρα από τον αποκλεισμό που επέβαλε στους ταλαίπωρους «καταληψίες», που θυμίζει την πολιορκία του Μεσολογγίου― διστάζει να προχωρήσει στην, με κλωτσιές, εκδίωξή τους από το περιβόλι της Παναγίας (και όχι το τσιφλίκι κανενός Πατριάρχη).
Προσπάθησα, αλλά δυστυχώς δεν το κατόρθωσα, να είμαι κι εγώ εκεί, προχθές, γιατί επιθυμούσα σφόδρα να του θέσω δημόσια τα εξής ερωτήματα: Κύριε Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου, μήπως διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον; (Ματθ. 23:24). Σας ενοχλεί που κάποιοι σχισματικοί μοναχοί ―που όμως πονούν την Πίστη του Χριστού― δεν εγκαταλείπουν το Άγιο Όρος, ενώ δεν σας «καίγεται καρφάκι» που ο Πατριάρχης μας, εδώ και χρόνια, αδιάλειπτα και αδιάντροπα, ποδοπατεί το Ευαγγέλιο, περιφρονεί τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Ιερούς Κανόνες και ατιμάζει τους Αγίους της Εκκλησίας μας, παλαιούς και νέους;
● Δεν σας πείραξε που προσέβαλε βάναυσα τον Μέγα Φώτιο και άλλους Πατέρες, αποκαλώντας τους “θύματα του Σατανά” (Κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου, το 1998);
● Δεν σας ενοχλεί που προσβάλλει όλους τους Αγίους που καταδίκασαν την παπική πλάνη αναγνωρίζοντας, τόσο τον αμετανόητο Παπισμό, όσο και τις εκατοντάδες κακόδοξες προτεσταντικές ομολογίες, ως «Εκκλησίες του Θεού»;
● Δεν σας θλίβει που ατιμάζει τη μνήμη όλων των Αγίων Νεομαρτύρων ―που υπέστησαν φρικτά μαρτύρια επειδή αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν― ισχυριζόμενος ότι και άλλες Θρησκείες λατρεύουν τον ίδιο Θεό μ’ εμάς;  Μια ομολογία που καθιστά «ανώφελη» τη Σταυρική θυσία του Κυρίου και στην ουσία ισοδυναμεί με άρνηση του Χριστιανισμού!
Όλ’ αυτά δεν σας δυσαρέστησαν κύριε Αρχιγραμματέα;  Δεν τάραξαν καθόλου την ηρεμία σας; Εκτός κι αν συμφωνείτε κι εσείς μ’ αυτές τις φρικτές αιρετικές κακοδοξίες!
Αλλά γιατί να σας πειράξουν, αφού στο χορό της κακοδοξίας μπήκατε κι εσείς. Ενθυμούμαι τα όσα  απαράδεκτα δηλώσατε πέρυσι στην Αμερική σχετικά με την… υποχρέωση «αναγνωρίσεως πρωτείου τινός στην Ορθόδοξη Εκκλησία»! Μάλιστα, σχεδόν αποκαλέσατε αιρετικούς όσους δεν θα συμφωνούσαν μ’ αυτές τις αθεολόγητες απόψεις που εκστομίσατε!  Ζηλέψατε τη «θεολογία» του Παπισμού κύριε Ελπιδοφόρε;  Ωστόσο, έχετε το… ελαφρυντικό ότι δεν είσθε Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεολογίας. Εάν ήσασταν ή εάν επρόκειτο να γίνετε, το ολίσθημά σας θα ήταν πολύ μεγαλύτερο.
Ήταν πολύ εύστοχο το σχετικό ντοκουμέντο που δημοσίευσε η αγωνιστική ιστοσελίδα «Αυγουστίνος Καντιώτης», στο οποίο, στην αριστερή πλευρά, αποτυπώνονταν οι εξωφρενικές θέσεις σας, και στα δεξιά οι θέσεις της Ορθοδοξίας επί του θέματος, τις οποίες διατύπωναν δύο Άγιοι της Εκκλησίας μας και ο Σεβ. μητροπολίτης της περιοχής μου, ο κ. Θεόκλητος.

ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΑ

Διαβάζοντας τα όσα απίθανα και αθεολόγητα είπε, αυτός ο ρασοφόρος, στην ημερίδα, θέλεις να κλάψεις για το πνευματικό κατάντημα του ιστορικού Πατριαρχείου των ορθοδόξων!
Το θέμα της ομιλίας του ήταν: «Εκκλησιαστική – Εκκλησιολογική προσέγγιση: Η θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
● Αναφερόμενος στην από δεκαετίες διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη, είπε: «η Εκκλησία εθεώρησε ως ένα βαθμό αναμενομένη και λογική την ύπαρξη αντιδράσεων σε ένα θέμα, το οποίο αποτελούσε ταμπού, τροφοδοτηθέν από χίλια έτη σχίσματος και μισαλλοδοξίας μεταξύ ανατολής και δύσεως».
Εδώ, ο Αρχιγραμματέας, , διαπράττει δύο ολισθήματα: Πρώτον, ταυτίζει την «Εκκλησία» με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκκλησία, π. Ελπιδοφόρε, είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία διαφωνούσε κάθετα με τα φιλοπαπικά ενδοτικά ανοίγματα του Αθηναγόρα. Μάλιστα, υπήρξαν και τρεις Αρχιερείς, αλλά και πολλές Μονές του Αγίου Όρους, που διέκοψαν το μνημόσυνό του. Αυτό το θέμα γιατί το αποκρύπτετε;
Δεύτερον, για ποιο «ταμπού» και ποια «μισαλλοδοξία» μιλάει ο κ. Αρχι-γραμματέας;  Οι Άγιοί μας που απέκοψαν και διαχρονικά πολέμησαν το Παπισμό, το έπραξαν γιατί ήταν “μισαλλόδοξοι” και είχαν «ταμπού» ή γιατί οι δυτικοί διέστρεψαν το δόγμα εισάγοντας πλήθος αιρετικών κακοδοξιών;  Ήταν “μισαλλόδοξος” ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο σύγχρονός μας Άγιος Νεκτάριος; Όλοι αυτοί οι πνευματοφόροι Άγιοι ήταν «φανατικοί» και «εμπαθείς» και παρεξήγησαν τους Δυτικούς και έπρεπε να γεννηθούν οι σημερινοί, πλήρεις «σοφίας», «αγάπης» και «κατανοήσεως», λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιερείς και θεολόγοι για «λύσουν» την “παρε-ξήγηση”;  Ντροπή!
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αρχιγραμματέα, θα πρέπει να διακατέχονταν από «ταμπού» και «μισαλλοδοξία» και οι νεώτερες πατριαρχικές Σύνοδοι της Κωνσταντινουπόλεως των ετών  1722, 1727 και 1838, οι οποίες κατα-δίκασαν τον Παπισμό!  Αλλά τότε, το Φανάρι ήταν ορθόδοξο και αναμένο, ενώ τώρα αιρετικό και σβησμένο!
●  «Χαρακτηρίσαντες [οι Εσφιγμενίτες] αιρετικούς και τον Οικουμενικό Πατριάρχη και πάντας τους Πατριάρχας και αρχηγούς των Ορθοδόξων Εκκλησιών μετά των Ιεραρχών αυτών, έπαυσαν να μνημονεύουν του κανονικού ονόματος του οικείου αυτών επισκόπου, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, με αποτέλεσμα να αποκοπούν από το σώμα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». 

  Και οι πρωτοετείς φοιτητές της θεολογίας γνωρίζουν ότι οι Ιεροί Κανόνες (ΛΑ’ Αποστολικός και ΙΕ’ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) δίδουν το δικαίωμα διακοπής μνημοσύνου, όταν κηρύσσεται απροκάλυπτα αίρεση. Και αν οι Εσφιγμενίτες  το έπραξαν άκαιρα, σήμερα που η παναίρεση του Οικουμενισμού έχει αποθρασυνθεί εντελώς, διακοπή μνημοσύνου μπορεί να γίνει. Μάλιστα, οι Κανόνες αυτοί λένε ότι μια τέτοια ενέργεια όχι μόνο δεν εγκυμονεί κίνδυνο σχίσματος, αλλά αντίθετα προλαμβάνει το σχίσμα. Επί λέξει ο ΙΕ’ Κανόνας λέει: «Ουκ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι».  Συνεπώς, π. Ελπιδοφόρε, αυτοί που πρέπει να «αποκοπούν από το σώμα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι ομοϊδεάτες του Οικουμενιστές.

● «…υποκύψαντες [οι Εσφιγμενίτες] εις τον εκ δεξιών πειρασμόν ότι έφθασαν εις τοιούτον ύψος αρετής, ώστε να είναι άξιοι να κρίνουν το ορθόδοξον ή μη του φρονήματος ουχί μόνον του οικείου αυτών επισκόπου, αλλά συμπάσης της Ορθοδόξου ανά τον κόσμον Ιεραρχίας».

 
Στη θεολογική Σχολή που σπουδάσατε, π. Ελπιδοφόρε, δεν μάθατε ότι όταν κινδυνεύει η πίστη έχουν υποχρέωση ακόμη και οι «πέτρες» να σηκωθούν και να διαμαρτυρηθούν; Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, γράφει: «Είναι εντολή Κυρίου να µή σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη, διότι λέγει “εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται” [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς “Εγώ ποιός είµαι;» (Επιστολή προς Παντολέοντι Λογοθέτη, PG 99, 1321Α.Β, μετάφραση).

● «Ο “προεστώς” της ευχαριστιακής συνάξεως, ως “κατέχων τον Θρόνον του Θεού” στο ιερό Θυσιαστήριο, ανεδείχθη στη συνείδηση της Εκκλησίας ως καθήμενος εις “τόπον Θεού”, όπως έχει αποδείξει με τη διδακτορική του διατριβή ο επιφανής Ιεράρχης του Θρόνου και κορυφαίος θεολόγος της Ορθοδοξίας Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας. Και καταλήγει: “Δια του τρόπου τούτου η ενότης της Εκκλησίας εν τη Ευχαριστία καθίσταται αυτομάτως και ενότης εν τω επισκόπω”».

 
Κύριε Αρχιγραμματέα, το Άγιο Πνεύμα το οποίο φωτίζει την Εκκλησία οδηγώντας την εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω. 16: 13) δεν περίμενε να γεννηθεί ο Ζηζιούλας για να «αποδείξει με τη διδακτορική του διατριβή…» οτιδήποτε. Η θεολογία δεν είναι μηχανολογία ή μαθηματικά για να «αποδείξουμε» κάποιο θεώρημα, αλλά μέθεξη του Θείου, την οποία μόνο οι Άγιοι αξιώθηκαν.  Η ζαλισμένη «θεολογία» του Ζηζιούλα τείνει να καταλήξει στο ότι κέντρο «της ευχαριστιακής συνάξεως» είναι, μάλλον, ο επίσκοπος και όχι ο Χριστός! (κι εδώ οσμή Παπισμού!)

Όσον αφορά τον επίσκοπο που είναι  «εις “τόπον Θεού”», θα πρέπει να ξέρει ο Άγιος Αρχιγραμματεύς, ότι αυτό παρέχει μεν κάποια δικαιώματα (απαίτηση σεβασμού, υπακοής, κ.λ.π.), αλλά, κυρίως, έχει τεράστιες υποχρεώσεις. Συνεπάγεται σταυρική και μαρτυρική πορεία, παρόμοια με εκείνη που ακολούθησε ο Μέγας Αρχιερεύς, ο Χριστός:

◊  Ο Κύριος νήστευσε 40 ημέρες. Οι σημερινοί επίσκοποι νηστεύουν;

◊  Ο Χριστός συνέχεια αγρυπνούσε και προσευχόταν γονατιστός με δάκρυα για το ποίμνιό του. Οι τωρινοί Αρχιερείς και Πατριάρχες ενδιαφέρονται όσο πρέπει για το ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός ή το παρακολουθούν αδιάφοροι να το κατασπαράζουν οι ποικιλώνυμοι προβατόσχημοι λύκοι, οι αιρετικοί;

◊  Ο Χριστός είχε φτωχική και ταπεινή εμφάνιση, παρ’ όλο που είναι Θεός. Οι  πλείστοι σημερινοί Αρχιερείς κυκλοφορούν με λιμουζίνες και αεροπλάνα και φορούν πανάκριβα άμφια, τα οποία επιδεικνύουν σαν τις φιλάρεσκες γυναίκες! Επίσης, αρέσκονται στις κολακείες και στα αλληλολιβανίσματα. Έτσι ήταν ο  Χριστός;

◊  Ο Μέγας Αρχιερεύς οδηγήθηκε στο Γολγοθά και προειδοποίησε τους μαθητές Του ότι κι αυτοί θα μισηθούν και θα υποστούν διώξεις. Ερωτούμε: οι σημερινοί επίσκοποι και Πατριάρχες διώκονται, υποφέρουν υπερασπιζόμενοι την Πίστη του Χριστού ή αδιαφορούν γι’ αυτήν, γι’ αυτό και καλοπερνούν, αφού τα έχουν καλά με όλους τους «ισχυρούς της ημέρας», θρησκευτικούς και κοσμικούς;

◊  Επίσης, όταν είσαι «εις τόπον Θεού» δεν προσφέρεις Κοράνια. Δεν αποκαλείς «ιερό» και «άγιο» το βιβλίο που αρνείται τη Θεότητα του Χριστού και παρακινεί σε πόλεμο κατά των χριστιανών, τους οποίους κατηγορεί ότι νόθευσαν το Ευαγγέλιο!

◊  Τέλος, π. Ελπιδοφόρε, όταν είσαι «εις τόπον Θεού», την Κυριακή της Ορθοδοξίας καταφέρεσαι κατά των αιρετικών και των  εχθρών της Εκκλησίας και όχι εναντίων των ορθοδόξων χριστιανών!

Όντως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι «εις “τόπον Θεού”». Έχετε υπ’ όψιν, όμως, ότι και ο προκάτοχός του, ο Νεστόριος, ήταν κι αυτός «εις “τόπον Θεού”». Και βέβαια, «εις “τόπον Θεού”» θα καθίσει και ο Αντίχριστος (Β’ Θεσ. 2:4).

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ

Επίσης, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, επικαλέσθηκε τον «δ’ και η’ κανόνα της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου», καθώς και τους «κανόνες λδ’ της Πενθέκτης εν Τρούλλω Οικουμενικής Συνόδου και α’ της εν Κων/πόλει Πρωτοδευτέρας Συνόδου» βάσει των οποίων οι μοναχοί οφείλουν υπακοή στον επίσκοπό τους (εν προκειμένω, για τους αγιορείτες, στον Πατριάρχη). Σύμφωνοι, π. Ελπιδοφόρε, αλλά με την αυτονόητη προϋπόθεση ότι αυτός «ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας». Όταν όμως, κηρύττει ρήματα διεστραμμένα, τότε οι μοναχοί έχουν υποχρέωση να κάνουν ανυπακοή, κατά το «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. 5:29).  Ο Απόστολος Παύλος καλεί τους Γαλάτες να διώξουν και να αναθεματίσουν ακόμη και τον ίδιο, στην υ-ποθετική περίπτωση που όταν ξαναερχόταν τους κήρυττε διαφορετικά πράγματα, απ’ όσα αρχικά, τους είχε ευαγγελίσει! (Γαλ. 1:8)
Έχετε πτυχίο θεολογίας κ. Αρχιγραμματέα. Δεν μάθατε από την εκκλησιαστική ιστορία, ότι υπήρξαν και εποχές, όπως η σημερινή, όπου ήταν κακή η υπακοή και αγία η ανυπακοή; Λόγου χάρη, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ήταν απλοί μοναχοί. Κι όμως δεν έκαναν «υπακοή». Ο μεν πρώτος κατατρόπωσε τους εικονομάχους Πατριάρχες και Αρχιερείς, ο δε δεύτερος, αγωνίσθηκε με σθένος κατά της επικρατούσας, τότε, αίρεσης του μονοθελητισμού!
Και γιατί χρησιμοποιείτε τους Ιερούς Κανόνες «κατά το δοκούν»; Τους Κανόνες ΞΕ’ των Αγίων Αποστόλων και Θ’, ΛΓ’ της Συνόδου της Λαοδικείας, που απαγορεύουν ρητώς τις συμπροσευχές με ετερόδοξους, επισείοντας την ποινή της καθαίρεσης για τους παραβάτες, τους έχετε «καταργήσει»; Γιατί; Επειδή δεν σας συμφέρουν και επειδή, βάσει αυτών, θα πρέπει να καθαιρεθεί ο Πατριάρχης και οι ομοϊδεάτες του Οικουμενιστές; Και δεν είναι μόνο αυτοί οι Ιεροί Κανόνες που αθετούν οι Οικουμενιστές. Υπάρχουν και άλλοι που απαγορεύουν την είσοδο αιρετικών κληρικών σε ορθόδοξο Ναό… κ.λ.π.

ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΟΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Αυτή η ομιλία που εκφώνησε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, απο-τελεί, για μένα, απόδειξη ότι η «αγάπη» που φαίνεται να ξεχειλίζει από τις καρδιές των Οικουμενιστών είναι μια “σαπουνόφουσκα”. Το είπε και ο Γέρων Παίσιος: «Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει»(«Παρακαταθήκη» τεύχος 52 του 2007).  Οι φουκαράδες  σχισματικοί μοναχοί της Εσφιγμένου, τραβούν τα πάνδεινα, λόγω της, αδιάκριτης έστω, υπερευαισθησίας τους στα θέματα των ορθόδοξων παραδόσεων. Ερωτώ: Από τους ωκεανούς αγάπης του κ. Βαρθολομαίου προς τον παναιρετικό Πάπα, δεν περισσεύει καμμιά σταγόνα και γι’ αυτούς τους ταλαί-πωρους αδελφούς μας;
Είπε ο Αρχιγραμματέας:
□  «Ομοιάζουν [οι Εσφιγμενίτες] με όσους χαρακτηρίζει ο Κύριος ως κλέπτας της ποίμνης, λυμαινομένους αυτήν και μη εισερχομένους δια της θύρας, αλλά νύκτωρ, εν κρυπτώ και παραβύστω»
Πατέρα Ελπιδοφόρε, με «κλέπτας της ποίμνης, λυμαινομένους αυτήν και μη εισερχομένους δια της θύρας» ομοιάζουν οι φίλοι σας οι Οικουμενιστές. Αν εισέρχονταν δια της «θύρας», που είναι ο Χριστός (Ιω. 10:7), θα αγαπούσαν τα πρόβατα και δεν θα τα παρέδιδαν στους νοητούς «λύκους» του Παπισμού και του Π.Σ.Ε.
Όσον αφορά το «εν κρυπτώ και παραβύστω», αυτή η τακτική είναι ιδί-ωμα του Οικουμενιστών (και του πονηρού πνεύματος που τους υποκινεί) που ενώ είναι ισχνή μειοψηφία μέσα στην Εκκλησία, επειδή βρίσκονται σε υψηλές θέσεις, περνούν τα δικά τους θελήματα, καταλύοντας το σύστημα της Συνοδικότητας. Την ουσιαστική κατάλυση της συνοδικότητας κατείγγειλε και ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός.
□  «Πολλήν έκαμε υπομονή τόσο το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Μήτηρ Εκκλησία, όσο και η Ιερά Κοινότης, ως εν Χριστώ αδελφότης μεριμνώσα για τη σωτηρία και την ανάνιψή τους εκ της πλάνης».
Πράγματι, κ. Αρχιγραμματέα,  «πολλήν υπομονή έκαμε» τόσο το Άγιο Όρος όσο και οι Ελλαδίτες Αρχιερείς με τον αθεόφοβο προϊστάμενό σας. Καλά θα είναι να εγκαταλείψουν την τακτική του στρουθοκαμηλισμού και να υπερασπίσουν την ατιμαζόμενη απ’ αυτόν, Εκκλησία του Χριστού. Έτσι, υπάρχει ελπίδα, λόγω του «ραπίσματος» που θα δεχθούν οι Οικουμενιστές, να συνέλθουν και να «ανανήψουν εκ της πλάνης».
□  «Δεν αρκέσθησαν στην ιδία πλάνη, αλλά εξήσκησαν καθ’ όλα αυτά τα χρόνια συστηματική προσπάθεια να παρασύρουν στην εκτός της Εκκλησίας πνευματική απώλεια και άλλους πιστούς και κληρικούς, διαδίδοντες με κάθε τρόπο τις δοξασίες τους»
Αυτή η κατηγορία «ταιριάζει-γάντι» για τους Οικουμενιστές που, τον τελευταίο καιρό, επιδίδονται σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα των κακοδοξιών τους, μέσω νεοεκδοθέντων εντύπων, ημερίδων, του διαδικτύου, κ.λ.π.
Πάντως, αν με τα λόγια αυτά εννοεί, ο κ. Αρχιγραμματέας, ότι οι Εσφιγμενίτες ενημερώνουν τον κόσμο για την αίρεση του Οικουμενισμού, θα σημείωνα ότι καλά θα κάνουν να τους μιμηθούν και οι υπόλοιπες Μονές του Αγίου Όρους, καθώς και οι δεσποτάδες μας, οι οποίοι κρατούν τον πιστό λαό στο σκοτάδι.
□  «Δεν είναι πρώτη φορά που η Εκκλησία αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις» [σαν αυτό της Μονής Εσφιγμένου].
Θα έλεγα στον π. Ελπιδοφόρο ότι «δεν είναι πρώτη η φορά που η Εκκλησία» βρίσκεται υπό την κυριαρχία μιας αίρεσης, όπως αυτής του Οικουμενι-σμού. Ας θυμηθούμε την εποχή του Αρειανισμού.

ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Εν συνεχεία, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, πλέκει το εγκώμιο των δύο κορυφαίων Οικουμενιστών σε τέτοιο βαθμό, ώστε αναρωτήθηκα “γιατί το κάνει αυτό; Επιδιώκει τίποτα; Εν τέλει, σε ποιους απευθύνεται; Στους παριστάμενους της Ημερίδας ή στον Πατριάρχη και στον Περγάμου;”  Ακούστε τι είπε γι’ αυτούς: «…ο επιφανής Ιεράρχης του Θρόνου και κορυφαίος θεολόγος της Ορθοδοξίας Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας»!  Και για τον Παναγιώτατο: «ο νυν ευκλεώς Πατριαρχεύων Αυθέντης και Δεσπότης ημών Παναγιώτατος κ. κ. Βαρθολομαίος»!
Κύριε Λαμπρυνιάδη, «Αυθέντης ημών» με κεφαλαίο άλφα και «Δεσπότης ημών» με κεφαλαίο δέλτα, καλείται μόνον ο Θεός! Επίσης, αν και αυτό καταχρηστικά χρησιμοποιείται για τους μητροπολίτες, και τα «κ.κ.» είναι τα αρχικά των λέξεων «Κύριος Κύριος» με τις οποίες κλήθηκε μόνο ο Θεός (Ιεζ. 12:10, Αμώς 5:3, Κριταί 2:1, κ.ά.) Όσον αφορά το «ευκλεώς Πατριαρχεύων»… καλύτερα να μην το σχολιάσουμε!
Πάντως, ας μου επιτρέψει ο π. Ελπιδοφόρος –δια παν ενδεχόμενον– να του πω ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να γίνει ένας άσημος μοναχός του Αγίου Όρους, έστω και της σχισματικής Μονής Εσφιγμένου, παρά να γίνει Πατριάρχης και να κινδυνεύσει η σωτηρία της αθάνατης ψυχής του (τι γαρ ωφελείται ανθρωπος εαν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ματθ. 16:26)

ΝΑ ΕΚΔΙΩΧΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ «ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ»

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΟΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Προς το τέλος της ομιλίας του, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, αγανακτισμένος είπε: «Η Εκκλησία έδωσε τη λύση. Η Μονή Εσφιγμένου έχει την αδελφότητά της [εννοεί την νέα συνοδεία που μένει στις Καρυές]. Διάλογος πλέον με τους κατέχοντες το κτιριακό συγκρότημα της Μονής δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με προοπτική είτε την εν μετανοία ένταξή τους στην κανονικότητα και στην υπό τον Ηγούμενο αδελφότητα, είτε τον τρόπο και το χρονοδιάγραμμα της οριστικής αποχωρήσεώς τους από τον Ιερό τόπο. Γένοιτο!»
Κύριε Λαμπρυνιάδη, ποιο είναι το μείζον: η αίρεση ή το σχίσμα;  Προφανώς το πρώτο. Επειδή λοιπόν ο Θεός μας, είναι Θεός δικαιοσύνης, πιστεύω ότι το δικαιότερο θα ήταν το να εκδιωχθούν πρώτα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο οι Οικουμενιστές και έπειτα οι Εσφιγμενίτες από το Άγιο Όρος. Προσευχόμαστε στο Θεό να μας χαρίσει ένα νέο «Μάρκο Ευγενικό» που θα πάρει το «φραγγέλιο» και θα εκβάλει όχι από τον περίβολο (Ιω. 2:15), αλλά μέσα από το Ναό του Θεού αυτούς που προσέβαλλαν και μαγάρισαν με τις κακοδοξίες τους τον ιερό και ιστορικό Πατριαρχικό Θρόνο. Πιστεύω ότι αν συμβεί αυτό, τότε θα λυθεί αυτόματα και το ζήτημα της Μονής Εσφιγμένου, διότι μη ούσης της αίρεσης του Οικουμενισμού, οι αδελφοί δεν θα έχουν κανένα πλέον λόγο να μην ενσωματωθούν στην Εκκλησία του Χριστού. Γένοιτο!