Εορτή ουρανού και γης. Η παρουσία του Θεού Λόγου εις τον κόσμον ως Θεανθρώπου, ήνωσε τα δύο γην και ουρανόν εις εν δια την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους. Είναι το χαρακτηριστικόν φως «το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» διότι φως αυτολαμπές είναι η Θεότης, καθώς ο Κύριος διαγορεύει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί, ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξη το φως της ζωής.» (Ιωάνν. Η’ 12).
Το αυτό και ο Δαβίδ προαναγγέλει λέγων: «Προσέλθετε προς Αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπα ημών ου μη καταισχυνθή».
Φως αυτολαμπές ο Θεός, η πηγή του φωτός.
Το υπερφυές μυστήριον της Τρισυποστάτου Θεότητος, γίνεται κατά την σήμερον αισθητόν δια της επιφανείας των τριών προσώπων, εν τω Ιορδάνη, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.
Η φωνή του Θεού Πατρός μαρτυρεί την Υιότητα του βαπτιζομένου, Θεού Λόγου και το Άγιον Πνεύμα εν είδει περιστεράς υπερίπταται του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, εις μαρτυρίαν της Τρισηλίου Θεότητος.
Εφωτίσθημεν οι άνθρωποι πλήρως εκ της υπερφώτου σήμερον εορτής περί της αληθινής πίστεως, ως και περί της προελεύσεώς μας και του εν τω βίω τούτω προορισμού μας, ως θεϊκών δημιουργημάτων. Χάριν ημών δε ο Πλάστης ημών Θεός περιεβλήθη εν πολλή ταπεινώσει ανθρωπίνην σάρκα και εβαπτίσθη εν τω Ιορδάνη ο αναμάρτητος ως εις εκ των πολλών βαπτιζομένων υπό του Ιωάννου, τύπος γενόμενος του ημετέρου βαπτισμού προς Θεϊκήν υιοθεσίαν.
Επίκεντρον δε όλων τούτων τυγχάνει η ορθόδοξος πίστις, ως το απαύγασμα του θεϊκού φωτός. Και επί το αναλυτικώτερον, ο ορθός προσανατολισμός εις τα περί Θεού και η Πνευματική εν Χριστώ ζωή. Δηλαδή Ορθοδοξία και Ορθοπραξία.
Ταύτην την πίστιν παρέλαβον απ’ ευθείας οι θείοι Απόστολοι εκ του Θεού διο και πρώτοι εξέθεσαν όρους και κανόνας δια την ορθήν πορείαν της Εκκλησίας.
Αυτήν παρέλαβον εκ των Αγίων Αποστόλων και οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας και μας εκληροδότησαν, ως πολύτιμον θησαυρόν και ιεράν παρακαταθήκην.
Αυτήν την πίστιν ομολογούμεν το μικρόν ποίμνιον του Χριστού, οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι, οι οποίοι μετά πολλού προς Αυτήν σεβασμού και αγάπης, ως συνεχισταί των σεπτών παραδόσεων αγωνιζόμεθα επί 86 έτη τον καλόν αγώνα, μετά απηνών διωγμών και χλευασμών.
Διακρατώμεν δε μετά θυσιών τον πολύτιμον τούτον μαργαρίτην της ορθοδόξου πίστεως, υπήκοντες εις τον Θεορρήμονα Παύλον λέγοντα: «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα.»
Όσαι δε ανθρώπιναι επινοήσεις παρεισέφρυσαν διαχρονικώς εις την ορθόδοξον πίστιν του Χριστού, είναι κατασκευάσματα διαβολικής διαστροφής της αληθείας, εις το σκότος των αιρέσεων.
Ο,τι ηγνόει μέχρι Χριστού η ανθρωπότης περί Θεού, το εδιδάχθη εν τελειότητι κατά την σήμερον και οφείλει να το κρατήση ως αρχήν.
Εις Θεός εν τρισί προσώποις. Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Μία φύσις και Αρχή, αχώριστος, ομότιμος, σύνθρονος, άτμητος, ασύγχυτος, προαιώνιος.
Διο και εν μεγάλη τη φωνή αναβοά η Εκκλησία εν χαρά:
«Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον. Εύρωμεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες αύτη γαρ ημάς έσωσεν».
Δυστυχώς όμως, η υλιστική εποχή μας, βρίθει αιρέσεων και αποστασίας από της αληθείας και προβάλλει ως υπόθεσιν δήθεν αγάπης, την ένωσιν μετά των αιρετικών και όλως ιδιαιτέρως του Πάπα, μετά του οποίου ο προκαθήμενος του Φαναρίου, προκλητικώς συμπροσεύχεται, καταπατών αιωνοβίους παραδόσεις και κανόνας, ομού μετά και πλειάδος επιόρκων Αρχιερέων οι οποίοι έδωσαν υπόσχεσιν φρικτήν ενώπιον Θεού, ότι θα τηρήσουν απαραχαράκτως και αναλλοιώτως τους θείους και ιερούς κανόνας της Εκκλησίας.
Επ’ αυτού ο Θείος Παύλος παραγγέλλει: «Στήκετε και κρατείτε τας Παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου, είτε δι’ επιστολής ημών».
Αντιθέτως, οι περί ων ο λόγος ιεράρχαι, αντιμάχονται την αλήθειαν και προωθούν την Εκκλησίαν εις την παναίρεσιν του Οικουμενισμού - Συγκρητισμού.
Ευσεβείς φιλόχριστοι και φιλέορτοι:
Μεθ’ όσης ημίν δυνατότητος εξεθέσαμεν σήμερον εν συντόμω τα υπερφυή γεγονότα της Θεϊκής επιφανείας εν τω κόσμω. Τον Βαπτισμόν του Σωτήρος Χριστού εις ανάπλασιν κόσμου. Παρεθέσαμεν τας μεγάλας ευεργεσίας και δωρεάς του Θεού. Την φανέρωσιν της Τριαδικής Θεότητος, την ουρανόθεν παράδοσιν της αληθούς πίστεως, καθώς ομολογούμεν «εύρωμεν πίστιν αληθή».
Πέραν όμως όλων αυτών τέλος έχει η δευτέρα επί γης παρουσία του Χριστού και η δικαία κρίσις Αυτού, η οποία θα αποκαταστήση την τάξιν δια παντός, εξαίρουσα τους δικαίους εις την ατελεύτητον μακαριότητα και τους ασυστόλως αμαρτάνοντας εις Θεόν και παραχαράττοντας την πίστιν, εις αιώνιον καταδίκην.
Αλλ’ ω Θεέ Πανυπεράγαθε, Παντεπόπτα, και Κύριε του ελέους, ο δια την άμετρόν Σου αγάπην προς το πλάσμα Σου, τον άνθρωπον, γεγονώς άνθρωπος ταπεινός, καταδεξάμενος τον εν Ιορδάνη βαπτισμόν ο αναμάρτητος δια την ημετέραν κάθαρσιν και σωτηρίαν, δέχου απείρους ευχαριστίας εκ των ειλικρινώς αγαπώντων Σε και στήριξον την δοκιμαζομένην ορθόδοξον πίστιν ίνα ακουσθή η ευφρόσυνος ιαχή: «Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη και το φως σου Κύριε εσημειώθη εφ’ ημάς εν επιγνώσει υμνούντας Σε. Ήλθες εφάνης το φως το απρόσιτον».
Έτη πολλά και ευλογημένα παρά Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου