δ. 1952 – 1955

.

Μετά από παρεμβάσεις ορισμένων Βουλευτών, τον Ιουλίο του 1952 επέστρεψε εκ της εξορίας του ο πρ. Φλωρίνης.

.
Ο Σπύριδωνας Αθηνών πέραν των διωγμού που εξαπέλυσε με την βοήθεια των Αρχών, χρησιμοποίησε και τον δόλον κατά των εξουθενωμένων Γνησίων Ορθοδόξων. Εισηγήθη εις το αρμόδιον Υπουργείον, όπως επί τη βάσει σχεδίου νόμου συνταχθέντος υπ’ αυτής, επιτρέψη την σύστασιν Ανωτέρου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου προς αναθεώρησιν των καθαιρετικών αποφάσεων του πρωτοβαθμίου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου, εναντίον των Παλαιοημερολογιτών κληρικών παντός βαθμού και πλήρη αποκατάστασιν τους στους βαθμούς τους.

.
Του Νόμου – Παγίδα δράξαντες της ευκαιρίας οι μη πιστεύσαντες στον αγώνα της Ορθοδοξίας και αυτομόλησαν εις την κακοδόξίαν διάφοροι ιερείς, προπάντων δε οι Χριστοφόρος Χατζής και Πολύκαρπος Λιώσης, οι οποίοι μετά από αίτησιν που υπέβαλον, τους εδέχθησαν ως επισκόπους , τον πρώτον ως Σταυρουπόλεως και τον δεύτερον ως Καρυοπόλεως.

.
Έτσι ο πρ. Φλωρίνης μέχρι και της οσιακής αυτού κοιμήσεως, (7 Σεπτεμβρίου 1955) απέμεινε ο μόνος κανονικός επίσκοπος εις την ελλαδικήν Εκκλησίαν. Του επροτάθη δε συνεργασία μετά του σχολάζοντος Μητροπολίτου Κορυτσάς, Ευλόγιου Κουρίλλαν όστις και εζήτησε ως αντάλλαγμα την κάλυψιν των δαπανών της εκτυπώσεως ενός πονήματος του για το «ημερολογιακόν» το οποίο και ουδέποτε ετελείωσεν. Έτσι ύστερα από τέτοιες θλιβερές εμπειρίες ποιόν να χειροτονήση ως διάδοχο του και με ποίων την συνεργασίαν; Έτσι ο Ιερός αγών των Γνησίων Ορθοδόξων, έμεινε ορφανός από κανονικούς ορθοδόξους Επισκόπους. 

.
Ευθύς αμέσως της κοιμήσεως του πρ. Φλωρίνης, ανέλαβε την διοίκηση της Εκκλησίας 12μελής Εκκλησιαστική Επιτροπή, της οποίας εξελέγη πρόεδρος ο Αρχιμ. Ακάκιος Παπάς (+1963), μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, και χρέη γραμματέως ανέλαβε το 1956 ο τότε Αρχιμανδρίτης και νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Κιούσης. Τα μέλη της εκκλησιαστικής Επιτροπής σε συνεργασία με τα κατατόπους εκκλησιαστικές επιτροπές των ανά την Ελλάδα ενοριών, συνεργάσθησαν δια την συνέχισιν του Αγώνος. Αποτέλεσμα αυτής της καλής συνεργασίας ήταν η σύγκληση της Β΄ Πανελληνίου Συνάξεως Κληρικών (10/10/1957) , όπου και ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις δια το μέλλον της Εκκλησίας και κυρίως δια την εξεύρεσιν κανονικών Επισκόπων και συγκρότησιν Συνόδου. Ανεκτίμητη ήταν η προσφορά του τότε νεαρού Αρχιμ. Χρυσοστόμου Κιούση ο οποίος δι’ επιστολών και υπερπόντιων πολυήμερων ταξιδίων, μετά πολλών εμποδίων και αντιξοοτήτων, ήρθε σε επαφή με την Ρωσσική Ορθόδοξο Εκκλησία των εν Διασπορά Ρώσσων Επισκόπων, λόγω του αθεϊστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ενώσεως.
.

.

.