Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

δ. 1952 – 1955

.
Μετά από παρεμβάσεις ορισμένων Βουλευτών, τον Ιουλίο του 1952 επέστρεψε εκ της εξορίας του ο πρ. Φλωρίνης.
.
Ο Σπύριδωνας Αθηνών πέραν των διωγμού που εξαπέλυσε με την βοήθεια των Αρχών, χρησιμοποίησε και τον δόλον κατά των εξουθενωμένων Γνησίων Ορθοδόξων. Εισηγήθη εις το αρμόδιον Υπουργείον, όπως επί τη βάσει σχεδίου νόμου συνταχθέντος υπ’ αυτής, επιτρέψη την σύστασιν Ανωτέρου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου προς αναθεώρησιν των καθαιρετικών αποφάσεων του πρωτοβαθμίου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου, εναντίον των Παλαιοημερολογιτών κληρικών παντός βαθμού και πλήρη αποκατάστασιν τους στους βαθμούς τους.
.
Του Νόμου – Παγίδα δράξαντες της ευκαιρίας οι μη πιστεύσαντες στον αγώνα της Ορθοδοξίας και αυτομόλησαν εις την κακοδόξίαν διάφοροι ιερείς, προπάντων δε οι Χριστοφόρος Χατζής και Πολύκαρπος Λιώσης, οι οποίοι μετά από αίτησιν που υπέβαλον, τους εδέχθησαν ως επισκόπους , τον πρώτον ως Σταυρουπόλεως και τον δεύτερον ως Καρυοπόλεως.
.
Έτσι ο πρ. Φλωρίνης μέχρι και της οσιακής αυτού κοιμήσεως, (7 Σεπτεμβρίου 1955) απέμεινε ο μόνος κανονικός επίσκοπος εις την ελλαδικήν Εκκλησίαν. Του επροτάθη δε συνεργασία μετά του σχολάζοντος Μητροπολίτου Κορυτσάς, Ευλόγιου Κουρίλλαν όστις και εζήτησε ως αντάλλαγμα την κάλυψιν των δαπανών της εκτυπώσεως ενός πονήματος του για το «ημερολογιακόν» το οποίο και ουδέποτε ετελείωσεν. Έτσι ύστερα από τέτοιες θλιβερές εμπειρίες ποιόν να χειροτονήση ως διάδοχο του και με ποίων την συνεργασίαν; Έτσι ο Ιερός αγών των Γνησίων Ορθοδόξων, έμεινε ορφανός από κανονικούς ορθοδόξους Επισκόπους. 
.
Ευθύς αμέσως της κοιμήσεως του πρ. Φλωρίνης, ανέλαβε την διοίκηση της Εκκλησίας 12μελής Εκκλησιαστική Επιτροπή, της οποίας εξελέγη πρόεδρος ο Αρχιμ. Ακάκιος Παπάς (+1963), μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, και χρέη γραμματέως ανέλαβε το 1956 ο τότε Αρχιμανδρίτης και νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Κιούσης. Τα μέλη της εκκλησιαστικής Επιτροπής σε συνεργασία με τα κατατόπους εκκλησιαστικές επιτροπές των ανά την Ελλάδα ενοριών, συνεργάσθησαν δια την συνέχισιν του Αγώνος. Αποτέλεσμα αυτής της καλής συνεργασίας ήταν η σύγκληση της Β΄ Πανελληνίου Συνάξεως Κληρικών (10/10/1957) , όπου και ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις δια το μέλλον της Εκκλησίας και κυρίως δια την εξεύρεσιν κανονικών Επισκόπων και συγκρότησιν Συνόδου. Ανεκτίμητη ήταν η προσφορά του τότε νεαρού Αρχιμ. Χρυσοστόμου Κιούση ο οποίος δι’ επιστολών και υπερπόντιων πολυήμερων ταξιδίων, μετά πολλών εμποδίων και αντιξοοτήτων, ήρθε σε επαφή με την Ρωσσική Ορθόδοξο Εκκλησία των εν Διασπορά Ρώσσων Επισκόπων, λόγω του αθεϊστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ενώσεως.
.
.
.

γ. Ο διωγμός του 1951-1953

.
.
Το 1951 – 1953, ορισμένα έκτροπα και σκάνδαλα που ξέσπασαν στην Ματθαϊική Μονή Κερατέας, έδωσαν αφορμή στον νέο Καλιγούλα, τον νεοημερολογίτη Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα Βλάχο, να ξεκινήσει αιματηρό διωγμό εναντίον των Γ.Ο.Χ. και ιδιαιτέρως της κανονικής Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Οι ναοί σφραγίσθηκαν και οι ιερείς μας συνελαμβάνοντο, εξυλοκοπούντο στα υπόγεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και απεσχηματίζοντο διαπομπευόμενοι και χλευαζόμενοι από τα αστυνομικά όργανα.
.
Ιδού μερικά αποσπάσματα εκ του υπομνήματος του 1950 της Νεοημερολογίτικης Συνόδου, προς την Κυβέρνησιν, στο οποίο και ζητούσε τον αφανισμό των Γ.Ο.Χ.:
.
«Η Αγία και ιερά Σύνοδος, μετά μακράν μελέτην του Παλαιοημερολογιτισμού, έχουσα υπ’ όψει μεταξύ άλλων και τα εξής:
.
1) Ότι ούτος είναι περισσότερον επικίνδυνος πάσης προπαγάνδας και αυτής της κομμουνιστικής, διότι ευκόλως ευρίσκων οπαδούς ως εκ της γνωστής νοοτροπίας του λαού μας [...] και θα συντελέσωσιν εις την θρησκευτικήν, κοινωνικήν και εθνικήν αποσύνθεσιν και διάλυσιν του Ελληνισμού. Εάν τις ενθυμηθή ότι μόνη η θρησκευτική εμπάθεια του μονοφυσιτισμού διηυκόλυνε την κατάκτησιν της Βυζαντιακής ανατολής υπό των μουσουλμάνων, δύναται να κρίνη πόσον χείρονα δύναται να διαπράξη η μανία του Παλαιοημερολογιτισμού.
.
2) Ότι συνεπώς, καθώς ο κομμουνισμός υπήρξε προγεφύρωμα του Σλαυϊσμού δια την υποδούλωσιν της Ελλάδος, τοιουτρόπως ο παλαιοημερολογτισμός δύναται κάλλιστα να χρησιμοποιηθή ως γέφυρα αυτού, ίνα εισδύση εις αυτήν την καρδίαν του Έθνους [...] Επειδή όμως ο παλαιοημερολογιτισμός εξ ίσου ενδιαφέρει και την Πολιτείαν, έχουσαν, όχι μόνον την υποχρέωσιν, αλλά και την δύναμιν, ίνα εξουδετερώση αυτόν [...] προτείνει υμίν τα εξής ληπτέα μέτρα:

 α) Την διάλυσιν του Σωματείου ή των Σωματείων των παλαιοημερολογιτών, την ακύρωσιν των καταστατικών αυτών και την παρεμπόδισιν εν τω μέλλοντι πάσης συστάσεως τοιούτων, διότι ταύτα αποτελούσι νομιμοποίησιν της εναντίον του κράτους και της εκκλησίας ανταρσίας και φαινομενικώς μεν είναι Σωματεία, εν τη πραγματικότητι όμως Ελληνικαί αυτοκέφαλοι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι.
 β) Την επίτευξιν διακομματικής συμφωνίας, καθ’ ην άπαντα τα κόμματα θ’ απόσχωσιν εν τω μέλλοντι πάσης κομματικής εκμεταλλεύσεως και υποστηρίξεως του Παλαιοημερολογιτισμού.
 γ) Την διάλυσιν των Ναών αυτών, ως ιδρυθέντων και λειτουργούντων παρανόμως, την υπαγωγήν αυτών εις τους γειτονικούς ενοριακούς Ναούς...
 δ) Την συστηματικήν δίωξιν των καταχρήσεων του μοναχικού βίου. Προς τον σκοπόν αυτόν δύναται να ορισθή δια Νόμου, ότι διαλύονται πάσαι αι Μοναί, οίτινες δεν ελειτούργησαν νομίμως από της 1ης Ιανουαρίου 1920 και εντεύθεν, των εν ταις αυταίς διαιτωμένων αποστελλομένων, επιμελεία των κατά τόπους Αστυνομικών Αρχών, διατασσομένων να εφαρμώσωσιν αμέσως αυστηρώς τον Νόμον, εις τας εστίας των, της δε περιουσίας αυτών περιερχομένης εις τον Ο.Δ.Ε.Π......»
.
(Φωτό: π. Νικόλαος Σμυρλής όπως τον "κατήντησε" η αντίχριστη βαρβαρότητα του νεοημερολογήτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Δασκαλάκη)
.
Επίσης η σχισματική νεοημερολογίτικη Σύνοδος έστειλε εις το Υπουργείο Θρησκευμάτων ενημερωτική απάντηση την 7ην Φεβρουαρίου 1951.
.
«Εις απάντησιν του υπ’ αριθ. 11863/6-2-51 υμτέρου εγγράφου, δι΄ού διαβιβάζετε ημίν το υπ’ αριθ. 5564Φ/86/3/6-2-51 όμοιον της Υποδιευθύνσεως Γεν. Ασφαλείας (υπηρεσία καταδιωκτικών) ερωτώσης, αν νε τη εννοία των καθαιρετικών αποφάσεων των Συνοδικών Διακστηρίων περιλαμβάνηται, πλην της αφαιρέσεως του σχήματος, και η κουρά, Συνοδική διαγνώμη, γνωρίζομεν υμίν ότι υφισταμένης ιδιαζούσης συναφείας μεταξύ του τρέφειν κόμην και γεννειάδα και του ιερατικού σχήματος, το πνεύμα των ως άνω καθαιρετικών αποφάσεων εννοεί, συν το αποσχισματισμώ και την κουράν του καθ’ ου η απόφασις, προς ολοκλήρωσιν της εκτελέσεως αυτής, και κατ’ ακολουθίαν υμών των καθαιρετικών αποφάσεων των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, διατάσσητε και την κουράν των συλλαμβανομένων, μετά την αφαίρεσιν του ιερατικού σχήματος».
.
(πατήρ Αρτέμιος Ξενοφωντινός, εφυλακίσθη επείδη ήτο τηρητής των Παραδόσεων)
.
Με όσα αναφέραμε από το αιμοσταγές αυτό υπόμνημα, ανέτως μεταφέρεται νοερώς κανείς, ακόμη και σε εποχές Νέρωνος, Καλλιγούλα και Διοκλητειανού και των νεωτέρων χρόνων Στάλιν, Χίτλερ και Μπογκάσα, των οποίων η καταράκωσις της ανθρώπινης αξίας ήταν διασκέδασις τους.
.
Φόνοι, εξορίες, φυλακίσεις ιεροσυλίαι, αρπαγή ιερών αντικειμένων, ανατροπή επιταφίων, κατεδαφίσεις ναών, κηδείες άνευ ιερέως, ετοιμοθάνατοι άνευ θείας Κοινωνίας, μη εγγραφή παλαιοεορτολογιτών στις θεολογικές Σχολές, ειδικαί κατηχήσεις στα σχολεία κατά των Γνησίων Ορθοδόξων κλπ.
.
Την 1ην Φεβρουαρίου 1951 συνελλήφθη ο ογδοήκοντα τριών ετών πάλευκος γέροντας, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης και ενεκλείσθη απομονωμένος στο τμήμα μεταγωγών εις τον Πειραιά και από εκεί εξορίσθη στην απόκρυμνη Μονή Υψηλού Μυτιλήνης. Οι άλλοι τρεις αρχιερείς εκρύβησαν εις κατακόμβες. Ο δε γέρων Επίσκοπος Κυκλάδων Γερμανός, 87 ετών, καθηγητής θεολογίας και εξέχουσα προσωπικότις, από τις μεγάλες κακουχίες, εξορίες και φυλακίσεις, μετεφέρθη στην κλινική «Αγία Ελένη» έπειτα από βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη και την παραμονή του Ευαγγελισμού, 24ην Μαρτίου ημέρα Παρασκευή και περί ώραν 4ην μεσημβρινή εκοιμήθη με ομολογιακό θάνατο. Η νεκρώσιμος ακολουθία του, διαβάστηκε κρυφίως υπό του τότε ιερομονάχου Χρυσοστόμου Κιούση και εκηδεύθει άνευ ιερέως.
.(Φωτό: Αρχιμ. Γεράσιμος Σκουρτσανιώτης, ακόμη ένα θύμα του αποσχηματισμού και της διαπόμπευσης)

Η εφημερίς «Καθημερινή» εις το φύλλον της 20/2/52 καταστηλιτεύει το ανοσιούργημα που διεπράχθη εις υπόγεια – βασανιστήρια της «Αρχιεπισκοπής» Αθηνών:
.
«Δεν έχομεν καμίαν διάθεσιν να συνηγορήσωμεν υπέρ των παλαιοημερολογιτών ή να στραφώμεν εναντίων των. Αλλά οι παλαιοιημερολογίται, αφελείς ημπορεί να είναι, πείσμονες ή στενοκέφαλοι, ο,τιδήποτε τέλος πάντων, κακοποιοί και αλήται δεν είναι.
.
Και εις τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής έναν ιερέα και ένα γέροντα ιερομόναχον ογδοήκοντα ετών τους μεταχειρίσθηκαν ως κοινούς κακοποιούς.
.
Τους έσχισαν τα ράσα και τους εξύρισαν δια της βίας. Οι παθόντες επεσκέφθησαν τα γραφεία μας και τους είδομεν. Και ομολογούμεν ότι μας κατέλαβε βαθύς οίκτος, όπως ενεφανίσθησαν, ελεεινοί και τρισάθλιοι ! ! !
.
Αλλά έτσι νομίζομεν ότι θα φανατισθούν περισσότερον οι παλαιοημερολογίται και θα πληθυνθούν αντί να λείψουν»

Ζωντανό παράδειγμα της λαϊκής ρήσεως: "Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά" ήτο ο π. Νικόλαος Καλοσκάμης, όστις και άφησε τους νεοημερολογίτες να τον αποσχηματίσουν (κόψιμο της γενιάδος και των μαλλιών και αφαίρεσις του ράσου) ώστε να μπορεί ελύθερα να περιέρχεται τις οικίες των Πειραιωτών παλαιοημερολογιτών, και να τελεί ακολήτως (χωρίς τον φόβο της χωροφυλακής) τις βαπτίσεις και τους γάμους τωνς εις τας κατοίκων εκκλησίες των.
.
.
.

β', Η Εγκύκλιος του 1950

.

Η ηνωμένη ιεραρχία τότε της Ι. Συνόδου εξέδωσε την ακόλουθη εγκύκλιο.

.

Αριθμ. Εγκ. 13                                        Εν Αθήναις τη 26/9 Μαΐου 1950

.

Προς τους ευλαβεστάτους Ιερείς της καθ’ υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος
.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Χάρις υμίν και Ειρήνη παρά Θεού παρ’ Ημών δ’ ευχή και Ευλογία.
.
Η Ιερά Σύνοδος της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας λαβούσα υπ’ όψιν πληροφορίας καθ’ ας τινές των ευλαβεστάτων Ιερέων ημών αμελούσι την εκπλήρωσιν των καθηκόντων αυτών βάσει των Ιερών Κανόνων και της υφ’ ημών δοθείσης ομολογίας κατά το Σωτήριον έτος 1935, προσαγόμεθα όπως υπομνήσωμεν πάσιν αυτοίς τα ακόλουθα.
.
Κατά το Σωτήριον έτος 1935 εκηρύξαμεν την Εκκλησίαν των Καινοτόμων Νεοημερολογιτών Σχισματικήν˙επαναλαμβάνομεν και αύθις την τοιαύτην διακήρυξιν και κατά συνέπειαν εντελλόμεθα την εφαρμογήν του Α’ Κανόνος του Μεγάλου Βασιλείου δεδομένου ότι τα υπό των Νεοημερολογιτών τελούμενα Μυστήρια, ως σχισματικών όντων τούτων, στερούνται της Αγιαστικής χάριτος.
.
Ωσαύτος ουδένα Νεοημερολογίτην δέον να δέχεσθε εις τους Κόλπους της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και κατά συνέπειαν να εξυπηρετείτε τούτον, άνευ προηγούμενης ομολογίας δι’ ης να καταδικάζη ούτος την καινοτομίαν των Νεοημρολογιτών και να κηρύσση την Εκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δε περί βαπτισθέντων υπό των καινοτόμων να Μυρώνωνται δια Αγίου Μύρου ορθοδόξου προελεύσεως, το οποίον ευρίσκεται εν αφθονία παρ’ ημίν.
.
Επι ταύτη δε τη ευκαιρία απευθύνομεν προς πάντας τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ύστατην έκκλησιν καλούντες αυτούς Πατρικώς, όπως προσέλθωσιν εις Ένωσιν μεθ΄ημών, ην επιβάλλει το συμφέρον του Ιερού υπέρ της Πατρώας ευσέβειας ημών αγώνος και αποτελεί τον διακή πόθον πάντων ημών.
.
Προσκαλούντες σε υμάς, αίρωμεν τα εξ υπαιτιότητος ημών δημιουργηθέντα σκάνδαλα και προς τούτο ανακαλούμεν και αποκηρύσσωμεν παν ό,τι από του έτους 1937 έως σήμερον εγράφη και ελέχθη υφ’ ημών, δια κηρυγμάτων, διασαφήσεων, δημοσιευμάτων και εγκυκλίων, απάδον και αντιστρατευόμενον προς τας Αρχάς της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού και του υφ’ημών διεξαγωμένου Ιερού Αγώνος υπέρ της Ορθοδοξίας ούτινος το κήρυγμα περιλαμβάνεται εν τη εκδοθείση εγκυκλίω υπό της Ιεράς Συνόδου κατά το έτος 1935 άνευ ουδεμίας προσθήκης και αφαιρέσεως και αυτόν ακόμη τον επιστημονικόν όρον «Δυνάμει και Ενεργεία».
.
Ταύτα πάντα δηλούμεν δι’ υστάτην φοράν, χάριν των σκανδαλισθέντων Χριστιανών ων επιθυμούμεν την ψυχικήν σωτηρίαν και επ’ ευκαιρία διακηρύσσομεν ότι πάντες ημείς δέον να φυλάσσωμεν την υφ΄ημών δοθείσαν ομολογίαν εν έτει 1935 ακεραίαν μέχρι τέλους της ζωής ημών επικαλούμενοι το έλεος του Θεού πάσαν παρέκκλισιν
.
Στώμεν όθεν καλώς.
Μετ’ ευχών Διαπύρων 
Η Ιερά Σύνοδος
.
Ο Πρόεδρος
+Ο πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
.
Τα μέλη 
+Ο Κυκλάδων ΓΕΡΜΑΝΟΣ
+Ο Χριστιανουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
+Ο Διαυλείας ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
.
.

Η ανωτέρω 13η Εγκύκλιος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ως δημοσιεύθη εις το υπ’ αριθ. 86/12-6-1950 φύλλον της «Φωνής της Ορθοδοξίας», προκάλεσε ποικίλα σχόλια εις τους θεολογικούς κύκλους, κατεθορύβησε τους σχισματικούς, απεκάλυψε τους ψευδο-γνησίους «υπερ-ΓΟΧ» και κατέστη η κρυστάλλινη «εκκλησιολογία» και το Ορθόδοξο Πιστεύω» της αγωνιζομένης Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος την οποία και φυλλάτουμε άχρι σήμερον απαρασάλευτη.
.
.
.

α', 1937 – 1950

.

Μετά την επιστροφή από τους τόπους της άδικης και αντισυνταγματικής εξορίας τους, οι τρεις Αρχιερείς, συγκρότησαν την πρώτη Σύνοδο που αποτελείτο από τον Δημητριάδος Γερμανό πρόεδρο αυτής, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο, Κυκλάδων Γερμανό και Βρεσθένης Ματθαίο.
.
Οι Πολύκαρπος Λιώσης και Χριστόφορος Χατζής, αδύναμοι στο φρόνημα, μετά τον πρώτο διωγμό και τις εξορίες υπέκυψαν στις απειλές και πιέσεις της σχισματικής εκκλησίας και αυτομόλησαν εις τον νεοημερολογητισμόν. Κατά δε το 1945, επέστρεψαν κοντά εις τον πρ. Φλωρίνης, ώστε λίγα έτη μετά να υπαναχωρήσουν ξανά της ορθοδόξου ομολογίας και να εγκαταλείψουν την Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία οριστικά. 
.
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε ο ιερός μας αγών, το οποίο ανέκοψε την μεγάλη του εκείνη προόδο που είχε σημειωθεί, έλαβε χώρα το έτος 1937. Ο Κυκλάδων Γερμανός και ο Βρεσθένης Ματθαίος, κινούμενοι από εωσφορική υπερηφάνεια και από μία έξαρση υπερζηλωτισμού απεσχίσθησαν συμπαρασύροντας μαζί τους και αρκετούς Αγιορείτας. Το «ειδύλιο» τους δεν διήρκεσε πολύ. Το 1942 διεφώνησαν ως προς το ποιοι έπρεπε να χειροτονηθούν νέοι επίσκοποι, με τον μεν Κυκλάδων να υποστηρίζει τους αγιορείτας ως καταλληλοτέρους τον δε Βρεσθένης ότι έπρεπε να ξεκινήσουν από τους εγγάμους.
.
Έτσι ο Κυκλάδων Γερμανός έμεινε επί μία οκταετία μόνος τους, υπομείνας και πάλι φυλάκιση από την κρατούσα σχισματική εκκλησία όπου και το 1950, προς μεγάλη χαρά κληρικών και λαϊκών, ηνώθη μετά του πρ. Φλωρίνης και ένα έτος αργότερον απεβίωσε. Ο δε υπέργηρος επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος Καρπαθάκης, θύμα ευπιστίας του περιβάλλοντος του (μοναχή Μαριάμ Σουλακιώτου και π. Ευγένιος Τόμπρος) ηκολούθησε ίδιαν οδόν, προχωρώντας αργότερα σε αντικανονικές «υφ’ ενός επισκόπου» χειροτονίες. 
.
Όταν γνώρισαν πολλοί από τους αποσχισθέντες κληρικούς, την αλλοφροσύνη των ηγητόρων του Ματθαϊικού σχίσματος, τους εγκατέλειψαν και επέστρεψαν οι περισσότεροι για να στηρίξουν τις προσπάθειες των ηγετών μας, με τους οποίους είχαν εξ’ αρχής πλαισιώσει η πλειονότητα των εγγάμων ιερέων και ο Σύνδεσμος των Αγιορειτών Ζηλωτών Πατέρων.
.
Η πρόοδος του αγώνα και η συσπείρωσις του λογικού ποιμνίου στους δύο Αρχιερείς Δημητριάδος και πρ. Φλωρίνης (ο Κυκλάδων τότε τελούσε εν απομονώσει, ηνώθη αργότερα) αναζωπύρωσαν τον ενθουσιασμό του Δημητριάδος για νέες χειροτονίες Επισκόπων. Ο πρ. Φλωρίνης απογοητευμένος από την έκβαση των προηγούμενων επισκοπικών χειροτονιών και διαβλέποντας την φιλαρχία των περισσοτέρων, δεν θέλησε να προβεί ξανά σε τέτοιο εγχείρημα που περισσότερο θα εζημίωνε την Εκκλησία παρά θα την ωφελούσε.
.
Λίγο πριν την κοίμηση του Βρεσθένης, ο μακαριστός πρ. Φλωρίνης προσπάθησε πολλάκις να τον συναντήσει εις την Μονήν της Κερατέας, αλλά η ηγούμενη Μαριάμ Σουλακιώτου και ο διαμόνιος Ευγένιος Τόμπρος, έμπαιναν συνεχώς εμπόδιο ακόμη και σε προσπάθειες καταλλαγής και ένωσης που είχαν προηγηθεί. Τελικά ο πρ. Φλωρίνης τα κατάφερε ολίγο διάστημα προ της κοιμήσεως του Βρεσθένης (14 Μαΐου 1950), να τον συναντήσει στην επιθανάτια κλίνη όπου και συγχωρέθηκαν αμφότεροι. Σε εκείνη την ιερή στιγμή επενέβει δια ακόμη μία φορά η ηγουμένη και τους εχώρισε βιαίως δείχνοντας εις τον πρ. Φλωρίνης την έξοδο, μη σεβόμενη ούτε καν την Αρχιερωσύνη του.
.
Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, το 1942, ο Δημητριάδος Γερμανός παραιτήθηκε του Αγώνος και έτσι το έτος 1944 βρίσκεται ο Φλωρίνης επικεφαλής του Ιερού Αγώνος, χωρίς επισκόπους στο πλευρό του. Το 1945, ως προαναφέραμε, επέστρεψαν οι επίσκοποι Χριστόφορος Χατζής και Πολύκαρπος Λιώσης προς ενίσχυση του μακαριστού Χρυσοστόμου Καβουρίδου και μαζί με αυτούς σημαντικός αριθμός Αγιορειτών Ιερομονάχων και λοιπών ιερέων. Άρχισε τότε ο Αγών να ενισχύεται και να διοργανώνεται έτι περισσότερο και να ιδρύωνται νέα παραρτήματα με την συσπείρωση των Κληρικών υπό την σκέπη της Ι. Συνόδου και των λαϊκών οργανωμένων εις την Π.Θ.Ε.Ο.Κ. (Παννελήνιος Θρησκευτική Εθνική Ορθόδοξος Κοινωνία) που είχε ιδρυθεί το 1936.
.
Έτσι το 1950 η Ι. Σύνοδος της Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος αποτελείτο από τους: πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο, προέδρου, Κυκλάδων Γερμανό, Χριστιανουπόλεως (Μεγαρίδος) Χριστοφόρον και Διαυλείας Πολύκαρπον.
.
.
.
.
.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Περί της αλλαγής

.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

.

Υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αχαϊας κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

.

Το ημερολογιακό ζήτημα δεν είναι ένα απλό θρησκευτικό ζήτημα.Εάν ανατρέξει κάποιος, αμερόληπτα, στις ιστορικές πηγές θα διαπιστώσει, ότι αυτό εμπλέκεται μέσα στις πολιτικο-θρησκευτικές διαφορές Ανατολής
και Δύσης.

.
Αφ' ότου θεμελιώθηκε η Αυτοκρατορία της Ρώμης ως Ρωμαίϊκη (Ελληνορθόδοξη) Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως, (Μ. Κωνσταντίνος - 4ος μ.Χ. αιώνας), οι διάφοροι λαοί που ζούσαν εκτός των συνόρων της εποφθαλμιούσαν την πρόοδο και τα πλούτη της.

Οι βάρβαροι λαοί της Δύσεως, Φράγκοι, Λογγοβάρδοι, Βουργουνδοί, Σάξωνες, Νορμανδοί και Γότθοι, επιτέθηκαν κατά καιρούς και υποδούλωσαντις δυτικές επαρχίες της Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας. Οι κατακτητές, με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν ότι η υποδούλωση των Ρωμηών ήταν μόνο σωματική, σε καμμία δε περίπτωση δεν κατορθώθηκε να γίνει και πνευματική! Άρα, ήταν αδύνατος ο εκφραγκισμός τους. Με αυτή την διαπίστωση άρχισαν να απεργάζονται τρόπους πνευματικής υποδουλώσεως των Ρωμηών.

.
Γνώριζαν ότι τα σημεία αναφοράς των υπόδουλων Ρωμηών αποτελούσαν:
  α)  αφ' ενός η πίστις στην Ορθοδοξία και
β) αφ' ετέρου η αποδοχή σαν υπέρτατου άρχοντα και Εθνάρχη τους, του Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως.

Για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους έπρεπε να πείσουν τους Ρωμηούς ότι οι ανατολικοί ήταν εχθροί τους και τουςείχαν υποδουλώσει, ενώ αυτοί οι εκπρόσωποι της Φραγκοσύνης ήταν φίλοι τους, απόδειξη ότι τους ελευθέρωσαν από τη δουλεία που τους είχε επιβάλλει η Ανατολή !!!

.
Για να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους, έβαλλαν δύο στόχους στην προπαγάνδα τους:
   α)  πρώτον προσποιήθηκαν ότι γίνονται Ορθόδοξοι, χωρίςποτέ να μελετήσουν την Ορθοδοξία και να αφομοιωθούν απ' αυτήν,
    β) δεύτερον, κατηγορούσαν με κάθε τρόπο τον Αυτοκράτορατης Κωνσταντινουπόλεως και τους Ρωμηούς της Ανατολής ότι ήσαν διεστραμμένοι και τους είχαν υποδουλώσει. Άρα αυτοί (οι Φράγκοι) ήταν οι ελευθερωτές τους από την δουλεία των Ανατολικών.

.
Για να επιτύχουν τον πρώτο στόχο τους, όχι μόνο δέχθηκαν να βαπτιστούν Χριστιανοί, αλλά εφρόντισαν να δικτυωθούν στην ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποβλέποντας στην κατάκτησή της! Από τότε και εφ' εξής το πρώτο παιδί οικογενείας "ευγενών" κληρονομούσε τον τίτλο "ευγενείας" του πατέρα του, το δεύτερο γινόταν στρατιωτικός και το τρίτο κληρικός και μάλιστα εφημέριος μεγάλης ενορίας ή ηγούμενος σημαντικής Μονής με απώτεροσκοπό την εξέλιξή του σε επίσκοπο. Τέτοιοι επίσκοποι ήσαν αυτοί οι οποίοι εδογμάτισαν τον 8ο μ.Χ. αιώνα την προσθήκη του Filioque !

..
Αυτή η τακτική αποτέλεσε και τη βάση του "μαύρου μεσαίωνα" με την "Ιερά Εξέταση". Οι ψευτο-εκχριστιανισθέντες γόνοι των κατακτητών που είχανιερωθεί, χρησιμοποιούσαν το μυστήριο της εξομολογήσεως κατά των υπόδουλων Ρωμηών. Δηλαδή, κατά τη διάρκειά του, ανέκριναν τους εξομολογούμενους αν είχαν ακόμη την πίστη προς την Ανατολή. Αν εδέχοντο τα δόγματα της πίστεωςόπως οι Ανατολικοί και αν επίστευαν σαν υπέρτατο άρχοντα τον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως. Εφ' όσον διαπίστωναν κάτι τέτοιο, τους παρέδιναν στους "ιεροεξεταστές", οι οποίοι με διάφορα βασανιστήρια τους ανάγκαζαν να ομολογήσουν ότι δήθεν ασχολούνται με την μαγεία και τους καταδίκαζαν στον δια πυράς θάνατον.

.
Για να επιτύχουν τον δεύτερο στόχο τους, να κόψουν κάθε δεσμό τους με την Κωνσταντινούπολη και τον Αυτοκράτορα, προσπαθούσαν να πείσουν τους υπόδουλους Ρωμηούς, ότι στην Ανατολή κατοικούν οι διεστραμμένοι και ανήθικοι Γραικοί (αιρετικοί) οι οποίοι τους είχαν υποδουλώσει και από τους οποίους αυτοί τους ελευθέρωσαν ! Προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι αυτοί (οι Φράγκοι) είναι οι αληθινοί Ρωμηοί. Μάλιστα τον 8ο μ.Χ. αιώνα έστεψαν τον Κάρολο (τον για τους Φράγκους μέγα) "ως Βασιλέα των Ρωμαίων Ανατολής και Δύσεως" !

.
Τον 11ο μ.Χ. αιώνα (1054) που επισημοποιήθηκε το σχίσμα Ανατολής και Δύσεως, τότε αποφάσισαν την δια των όπλων κατάργηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως δικαιολογία έλαβαν "την απελευθέρωση από τους Μουσουλμάνους του Τάφου του Χριστού". Ξεκίνησαν έτσι, τις περιβόητες "Σταυροφορίες", πουουσιαστικό λόγο είχαν την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως ή τουλάχιστον την, με κάθε τρόπο, εξασθένησή της.

.
Όπως γράφει ο καθηγητής Βλ. Φειδάς, στη "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ", στο λήμμα "Σταυροφορίαι": "Αι εκστρατίαι αύται περιεβλήθησαντο κύρος του πάπα Ρώμης και προϊόντος του χρόνου έλαβον τον χαρακτήρα γενικού πολέμου κατά πάντων των απίστων, οι οποίοι ήσαν κεκηρυγμένοι εχθροί του Χριστιανισμού, ως και κατά των μη επιθυμούντων να υποταγούν εις την διοικητικήν δικαιοδοσίαν του πάπα". Η υποταγή στον πάπα αντιλαμβάνεταικαθένας τι σημαίνει όταν αναλογισθεί ότι ο πάπας είναι ο κύριος εκφραστής της Φραγκοσύνης ! Ευτυχής κατάληξη γι' αυτούς (τους Φράγκους) ήταν η εξασθένηση της Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως και η υποδούλωση της Ρωμηωσύνης στους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453.

.
Στο διάστημα της Τουρκοκρατίας 1453-1821 προσπάθησαν οι Φράγκοι να νοθεύσουν την Ορθοδοξία με την εισδοχή του Φράγκικου (νέου) καλενδαρίου (εορτολογίου). Οι Ρωμηοί (Έλληνες Ορθόδοξοι) αντέδρασαν με πανορθόδοξες Συνόδους τα έτη 1583 - 1587 - 1593, οι οποίες καταδίκασαν τους Φράγκους ως αιρετικούς και παράδωσαν στο αιώνιο ανάθεμα όποιον θα δεχόταν το Φραγκικόκαλενδάριο ! Δυστυχώς μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό μιας μικρής επαρχίας, της άλλοτε κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ελλάδος,οι Φράγκοι μεταχειρίστηκαν έναν άλλο τρόπο για να πετύχουν τον σκοπό τους, την στρατολόγηση προδοτών.

.
Έπεισαν το υπόδουλο Οικουμενικό Πατριαρχείο να στέλνει τους κληρικούς του στην "ελεύθερη Χριστιανική δύση" για να μορφωθούν...! Με τηφράγκικη μόρφωσή τους αυτοί, μεταβάλλονταν σε γενίτσαρους κατά της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης !

.
Από τα τέλη του 19ου μ.Χ. αιώνα, άρχισε να πνέει το Φιλοδυτικό πνεύμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Με την ανάδειξη του Ιωακείμ Γ' ως Πατριάρχου,για πρώτη φορά (1878 - 1884), έχουμε τον πρώτο Οικουμενικό Πατριάρχη που ήταν μασώνος. Το έτος 1895 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Ζ', μπορεί να θεωρηθεί ως προπομπός της ημερολογιακής αλλαγής, εφ' όσον αυτός πρώτος εξέφρασε "πόθους και ευχάς υπέρ ενός ενιαίου ημερολογίου δι' άπαντας τους Χριστιανικούς λαούς".


Ο Ιωακείμ Γ' κατά τη δεύτερη περίοδο της Πατριαρχείας του (1901-1912) το 1902 με εγκύκλιό του προς όλες τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες εκκλησίες,ζητούσε τη γνώμη τους για αλλαγή του ημερολογίου.


Στο πνεύμα αυτής της ερωτήσεως η εκκλησία της Ελλάδος πιεζόμενη και από την Ελληνική Πολιτεία για αποδοχή αλλαγής του Ιουλιανού εορτολογίου από το Γρηγοριανό, συνέστησε επιτροπή αποτελούμενη από τους Σεβασμιότατους: Δημητριάδος Γερμανό ως πρόεδρο, Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Αμβρόσιο, τους καθηγητές : τότε Αρχιμανδρίτη και μετ' έπειτα Μητροπολίτη Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, κ. Αιγινήτη και κ. Ζολώτα. Η Επιτροπή με πρόταση του καθηγητού κ. Αιγινήτου απεφάσισε ως εξής :" Η Επιτροπή φρονεί ότι η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει, μετά συνεννόησιν μετά πασών των λοιπών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, κ.λ.π.".


Με την εισήγηση της επιτροπής, η Εκκλησία της Ελλάδος απέρριψε την ιδέα της αλλαγής του ημερολογίου.

Φαίνεται ότι το ζήτημα δεν βρήκε την αναμενόμενη ανταπόκριση και από τις άλλες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και παρέμεινε για ευθετότερο χρόνο.

Όντως, το νεωτερίστικο πνεύμα βρήκε προσφορότερο έδαφος για αλλαγές, στα τέλη της πρώτης εικοσαετίας του 20ου μ.Χ. αιώνα. Αφορμές, η Εθνική τραγωδία της Μ. Ασίας και τα πολιτικά πάθη που κυριαρχούσαν την εποχή αυτή στον Ελλαδικό χώρο. Τότε ήταν ο κατάλληλος καιρός για τα πρώτα βήματα της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Σύμφωνα με την Πατριαρχική εγκύκλιο του 1920,επί τοποτηρητείας του Δωροθέου Προύσης, (αυτή εκτιμάται ότι αποτελεί τον καταστατικό χάρτη του Οικουμενισμού), στην οποίαν εξηγεί τον λόγο που επιβάλλει την αλλαγή του ημερολογίου "ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των ακινήτων εορτών μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα συντελέσει τα μέγιστα εις την επίτευξιν της πολυποθήτου ενώσεώς των". Σκοπός της αλλαγής, είναι η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Όχι, όμως, με την εξάλειψη των λόγων που το προκάλεσαν. Όχι με την επιστροφή της Δύσεως στις Ορθόδοξες πηγές από τις οποίες, όπως προείπαμε, είχε αποκοπεί. Αλλά δεχόμενη η Ορθόδοξη Ανατολή τις διάφορες καινοτομίες των Δυτικών, να πλησιάσει και να αφομοιωθεί τελικά από την αίρεσή τους !

.
Το "Πανορθόδοξον Συνέδριον" της Κωνσταντινουπόλεως του Ιουνίου 1923, το οποίο αποφάσισε την αλλαγή του ημερολογίου, στη 10η απόφασή του επιφυλάσσεται του δικαιώματος για "μεταγενεστέραν αυτού τροποποίησιν" (του νέου ημερολογίου). Βάζει, όμως, σαν απαραίτητο όρο την συγκατάθεση των υπολοίπων αυτοκεφάλων Εκκλησιών "ην ήθελον αποδεχθή άπασαι αι Χριστιανικαί 
Εκκλησίαι".

.
Επομένως συμπεραίνεται, ότι και για την αρχική αλλαγή απαραίτητη προϋπόθεση ήτο η συμφωνία "απασών των Χριστιανικών Εκκλησιών". Οι υπόλοιπες(εκτός της Ελλαδικής) εκκλησίες, όχι μόνο δεν συμφώνησανστην αποδοχή του νέου ημερολογίου, αλλά γράφουν προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που ζητά τη γνώμη τους περί αλλαγής του ημερολογίου:

.
      α) "Η τοιαύτη γαρ μεταβολή, ως διασαλεύουσα την ανέκαθεν και πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό της Εκκλησίας τάξιν, συνεπάγετο αναμφιβόλως διασαλεύσειςτινάς εν τω εκκλησιαστικώ βίω... Διό το εφ' ημίν, ημείς υποστηρίξαμεν αν την τήρησιν εν τη εκκλησιαστική τάξει του Ιουλιανού (παλαιού) ημερολογίου" (Πατριαρχείον Ρωσσίας).

.
         β) "Πάσα περί μεταρρυθμίσεως του κρατούντος ημερολογίου και δη επί
προτιμήσει του Γρηγοριανού απόφασις, έσται επί βλάβη της ορθοδοξίας". (Πατριαρχείον Ιεροσολύμων).


        γ) "Οι αντιπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών ανάγκη ίνα ώσι μάλλον επιφυλακτικοί, όσον αφορά το ζήτημα τούτο. Διότι ως γνωστόν, η μεταβολή τουημερολογίου εξυπονοεί την μεταλλαγήν του Πασχαλίου, δια τούτο φοβούμενοι μη υποπέσωμεν εις κίνδυνον τινά, οποίους γνωρίζομεν εκ της ιστορίας, ειμί ταύτης της ταπεινής γνώμης, όπως και εις το εξής τηρώμεν την πράξιν του Ιουλιανού ημερολογίου". (Εκκλησία Μαυροβουνίου).

.
      δ) "Ούτε δια των δακτύλων δεν επιτρέπεται ημίν να θίξωμεν τας απηρχαιωμένας αποφάσεις αίτινες αποτελούσι την ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν". (Εκκλησία Ρουμανίας).

..
Εξάλλου και ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος όταν επιχείρησε να πιέσει τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες να στέρξουν σε υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αλλαγή του ημερολογίου, έλαβε τις ανάλογες απαντήσεις :

.
     α) "Συνταυτισμός των Ορθοδόξων εορτών προς τα της Ρωμαϊκής (παπικής) εκκλησίας κρίνεται ασύμφορος δια την Ορθοδοξίαν". (Πατριαρχείον Ιεροσολύμων).

.
   β) "Οι πολιτικοί παράγοντες παρέστησαν προόδου σύμπτωμα την αλλαγήν του ημερολογίου, αν και σύμπασα η ανατολική εκκλησία έχεται του Ιουλιανού Ημερολογίου, παρά την βίαν ην μετέρχεται το Κράτος προς αποδοχήν του γρηγοριανού. Η ροπή εις τας μεταβολάς των κανόνων εικονίζει προ των οφθαλμών ημών κίνδυνον μέγαν". (Πατριαρχείον Αντιοχείας).

.
    γ) "...τα περί ημερολογίου και Πασχαλίου... ανέγνωμεν... εσπεύσαμεν ανακοινώσασθαι αυτά τη καθ' ημάς Ιερωτάτη των Μητροπολιτών χορεία, συνοδικώς συνδιασκεπτόμενη τη 14η του αυτού μηνός Μαρτίου καθ' ό παρειλήφαμεν πατρίου ημερολογίου... 'Οτι μεν ουδεμίαν ουδαμώς η καθ' ημάς αγιωτάτη εκκλησία έβλεπεανάγκην, αλλ' ουδ' απλώς περιστάσεων συνθήκην ή φοράν επιβάλλουσαν την διόρθωσιν του εν χρήση της Ορθοδόξου εκκλησίας ημερολογίου". (Πατριαρχείον Αλεξανδρείας).

.
Η Ελληνική Πολιτεία πιεζόταν, ως φαίνεται, για αλλαγή του ημερολογίου από τις Φράγκικες κυβερνήσεις της Δύσεως. Φοβούμενη τυχόν αντιδράσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, με Βασιλικό Διάταγμα που υπογράφηκε στις 18 Ιανουαρίου 1923 και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 25 Ιανουαρίου, αποφάσισε την αλλαγή του ημερολογίου δια του οποίου η 16η Φεβρουαρίου 1923, έγινε 1η Μαρτίου 1923. Σε καμμία περίπτωση δεν δημιούργησε ζήτημα στην Εκκλησία. 

.
Και τούτο γιατί στην παράγραφο 3 του πρώτου άρθρου έλεγε τα εξής:"Διατηρείται εν ισχύει το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, όσον αφορά εν γένει την Εκκλησία και τας θρησκευτικάς εορτάς".

.
Στην επόμενη παράγραφο 4, έλεγε : "Η Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και πάσαι αι κατά τους κειμένους νόμους εορτάσιμοι και εξερετέαι ημέραι, ρυθμίζονται κατά το Ιουλιανόν Ημερολόγιον".

.
Προφανώς ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος άσκησε πιέσεις στην επαναστατική κυβέρνηση να εορτάσει την 25η Μαρτίου κατά το νέο ημερολόγιο, σε αντίθεση με το Βασιλικό Διάταγμα. Και τούτο γιατί ως φαίνεται διαπνεόμενος από φιλομοντερνισμό, (κουρά κόμης, παρακολούθησις θεατρικών παραστάσεων), ήθελε να ασκήσει πιέσεις στην ιεραρχία για να δεχθεί την αλλαγή του ημερολογίου, με το πρόσχημα, ότι δήθεν δημιουργείται σύγχιση από την εορτή του Ευαγγελισμού που δεν συνέπιπτε με την Εθνική Εορτή.

.
Η έγκριση της ιεραρχίας ελήφθη και ο Αθηνών Χρυσόστομος εκυκλοφόρησε εγκύκλιο με αριθμ. 430 την 1η Μαρτίου 1924, με την οποία γνωστοποιούσε στο πλήρωμα της Ελλαδικής Εκκλησίας, ότι η 10η Μαρτίου θα ονομασθεί και εορτασθεί ως 23η Μαρτίου !

.
Το άγγελμα της αλλαγής είχε σαν αποτέλεσμα τον σκανδαλισμό της θρησκευτικής συνειδήσεως του Ορθοδόξου λαού, ο οποίος με ένα στόμα βροντοφώναξε:"Μετά από 20 αιώνες, μας εφράγκεψαν την Εκκλησία μας !". Διετύπωσαν δε τις εκκλησιολογικές τους θέσεις ως εξής : "Η διοικούσα Ιεραρχία δια της αποδοχής καιχρήσεως εν τη θεία λατρεία του Γρηγοριανού ημερολογίου, όπερ ομολογείται και υπό του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου, όστις εις επιστολήν του προς τον τότε Μητροπολίτην Αθηνών Χρυσόστομον Παπαδόπουλον έγραφε : "Δεν πρέπει αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ... δια της μεταρρυθμίσεως ταύτης προχωρεί η Εκκλησία εις το Γρηγοριανόν ημερολόγιον", εκήρυξεν εαυτήν σχισματικήν έναντι του κορμού της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας".

.
Από της στιγμής εκείνης μεγάλη μερίδα κλήρου και λαού δεν αποδέχθηκε τα τετελεσμένα γεγονότα και άρχισε η αντίσταση κατά της ημερολογιακής καινοτομίας.

.
Αρχικώς ιδρύθηκε το σωματείο "Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών" με έδρα την Αθήνα και σκοπό την οργάνωση παραρτημάτων (ενοριών) σε όλη την Ελλάδα. Με σειρά άρθρων στον ημερήσιο τύπο, περιοδικές εκδόσεις και άλλα έντυπα, εδίδετο η μάχη της καλής ομολογίας και εστηλιτευότανη κακοδοξία των νεοημερολογιτών. Παράλληλα, από μέρους της νεοημερολογιτικής εκκλησίας με την συνδρομή της πολιτείας, άρχισαν διωγμοί κατά των Γ.Ο.Χ. Κληρικών και λαϊκών. Οι θρησκευτικές ανάγκες των Γ.Ο.Χ. εξυπηρετούνται σε διάφορααπομακρυσμένα εξωκλήσσια για τον φόβο βιαίου αποσχηματισμού των ιερέων και συλλήψεως των λαϊκών.

.
Έως του έτους 1934, με τη βοήθεια των κληρικών που δεν ακολούθησαν την "νόμω κρατούσα" εκκλησία του νέου ημερολογίου και αγιορειτών ιερομονάχων, οργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα περί τα 800 παραρτήματα (ενορίες). Ταυτόχρονα δεν έπαυσαν και οι προσπάθειες για την εξεύρεση Ορθοδόξων Αρχιερέων που θα ανελάμβαναν την ηγεσία του Ιερού Αγώνος της Ορθοδοξίας.

.
13/26 Μαϊου 1935, ιστορική ημέρα για την αληθινή παραδοσιακή Εκκλησία του Χριστού. Τρεις Μητροπολίτες, ο Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομάτης, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, απεκήρυξαν ως σχισματικόν τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και με διάγγελμά τους προςτον λαό λέγουν : "Η εμμονή εις το νέον ημερολόγιον είναι κίνδυνος δια την θρησκείαν" (ημερήσιος τύπος της 14/27 Μαϊου 1935).
 
.
23/4 έως και 26/4/1935, λαμβάνουν χώρα χειροτονίες τεσσάρων νέων Επισκόπων από τους τρεις Αρχιερείς. Εχειροτονήθησαν οι Αρχιμανδρίται 
Γερμανός Βαρυκόπουλος ως Επίσκοπος Κυκλάδων, 
Χριστόφορος Χατζής ως Επίσκοπος Μεγαρίδος, 
Πολύκαρπος Λιώσης ως Επίσκοπος Διαυλείας και
Ματθαίος Καρπαθάκης ως Επίσκοπος Βρεσθένης

.

.

.




Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

10. Η αλλαγή

.

ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ

 
Την 25η Μαρτίου του έτους 1821, ο ευσεβής Ελληνικός Λαός, εξεσηκώθηκε εναντίον της Οθωμανικής τυραννίας με το σύνθημα: « για του Χριστού την πίστη την Αγίαν και της Πατρίδος την Ελευθερίαν», και ενίκησεν!

.
Τη 25η Μαρτίου του έτους 1924 – 13 ημέρας μετά την εφαρμογήν του Παπικού Εορτολογίου, υπό προδοτών της Ορθοδοξίας και των Ιερών Παραδόσεων, & ενώ τους «εσκίαζε η φοβέρα του στρατιωτικού νόμου και τους πλάκωνε η σκλαβιά της δικτατορίας», εξεσηκώθηκε και πάλιν ο ευσεβής Ελληνικός Λαός, ο Φύλαξ της Ορθοδοξίας, με το σύνθημα: «Ορθοδοξία & Ελευθερία ή Θάνατος».

.
Οι πρώτοι αντιστασιακοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί ήσαν απλοί και θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Από τους Κληρικούς ολίγοι πτωχοί αλλά ευλαβείς έγγαμοι Ιερείς. Την 25ην Μαρτίου 1924 π.εορτ. εκεί εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν των Αθηνών, όστις τιμάται εις τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου, εκεί όπου προ 13 ημερών οι πρόδρομοι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, εδημιούργησαν το ημερολογιακόν σχίσμα, οι ευσεβείς πρώτοι Γνήσιοι Ορθόδοξοι, είπον ΟΧΙ εις την καινοτομίαν και εις τους καινοτόμου. Το ίδιον συνέβη και εις ολόκληρον την Ελλάδα.
Οι καινοτόμοι από την πρώτην αμέσως ημέραν του εκκλησιαστικού των πραξικοπήματος απεκαλύφθησαν ότι ήσαν άξιοι απόγονοι του μεγάλου διώκτου των Ορθοδόξων, λατινοφρόνος Ιωάννου του Βέκκου. Τα μέτρα που έλαβον, από την πρώτην αμέσως ημέραν,εναντίον των Πιστών εις τας Ιεράς Παραδόσεις της Εκκλησίας μας, ήσαν: σκληραί και απάνθρωποι διώξεις, εξορίες, φυλακίσεις, βασανισμούς, καθαιρέσεις και αποσχηματισμοί κληρικών ακόμη και θάνατος !

.
Και οι αντιχριστιανικοί των διωγμοί συνεχίζονται 85 ολόκληρα έτη, με αρπαγές κλείσιμων Ιερών Ναών και Μονών καθώς και με συκοφαντίες.

.
Οι Πιστοί της Μαρτυρικής Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών αγωνίζονται, υπομένουν και επιμένουν, και με την βοήθειαν του Θεού, νικούν και θριαμβεύουν! Διότι, «..αύτη εστίν η νίκη, η νικήσασα τον κόσμόν, η πίστις ημών» (Ιω. Α’, ε’ 4)


9. Η αλλαγή

.

Τα δημοσιεύματα του Τύπου

.

Αι ημέραι περνούσαν μέσα εις μίαν «βουβαμάρα» των Λαϊκών, όσπου μετά 13 ημέρας ήλθεν η 25 Μαρτίου με το ΠάτριονΕορτολόγιον, δηλ. η 7 Απριλίου με το νέον. Ο Ιερός Ναός της Μητροπόλεως τιμάται εις τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου ήτο κλειστός. Την παραμoνήν 24 Μαρτίου π. εορτ. (6 ΑπρΙλ. ν.ήμ.) κατά τας απoγευματινάς ώρας πλήθος Πιστών, απ’ όλας τας συνοικίας των Αθηνών, με λαμπάδας και «τάματα» επλημμύρισαν γύρωθεν τον Ναόν της Μητροπόλεως. 
Αλλά ας αφήσωμεν να μας τα περιγράψουν οι εφημερίδες της εποχής εκείνης. 

.

Η «Βραδυνή» έγραφε: 

.
ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ ΕΓΕΝΟΝΤΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ


Είς τους διαφόρους ναούς εγένοντο χθές το απόγευμα διάφορα επεισόδια διότι κατόπιν διαταγής του Αρχιεπισκόπου ο εσπερινός εψάλη ενωρίς ίvα μη προσέλθουν οι πιστοί επειδή σήμερον έδει να εoρτασθή ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου κατά το καταργηθέν εκκλησιαστικόν ημερολόγιον. Επίσης υπό του Αρχιεπισκόπου απηγορεύθη η επί πoινή καθαιρέσεως εις τους Ιερείς να λειτουργήσουν σήμερον ή να ψάλλουν τα τροπάρια του Ευαγγελισμού. Εξ άλλου απηγορεύθη η κρούσις των κωδώνων του Ρωσσικού ναού ως και η διά σήμερον τέλεσις της λειτουργίας εις το Μετόχιον του Παναγίου Τάφου μολονότι το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων δεν απεδέχθη το νέον ημερολόγιον. 

.
Παρ’ όλα τα ληφθέντα μέτρα, πλήθη πιστών κατέκλυσαν από του απογεύματος μέχρι βαθείας νυκτός τον Μητροπολιτικόν Ναόν, τη επιμόνω δε απαιτήσει αυτών εδέχθη εις των Ιερέων να ψάλη παράκλησιν «υπείκων ως έλεγε, εις τας απειλάς του κόσμου». Οι επίτροποι ηθέλησαν να κλείσουν την εκκλησίαν, αλλά προ του θρησκευτικού φανατισμού ο ναός παρέμεινεν ανοικτός μέχρι νυκτός. Εις την Μητρόπολιν εγένοντο εφέτος και τρία θαυματα. Την 5ην απογευματινήν ο 7ετής Στασινόπουλος εκ γενετής παράλυτος και κωφάλαλος, μεταφερθείς υπό της μητρός του προ της εικόνος της Θεοτόκου κατελήφθη υπό σπασμών και μετά πάροδον ολίγης ώρας εν μέση γενικής κατανύξεως ηγέρθη και επρόφερε τας λέξεις «μαμά-γιαγιά-μπαμπά» συγχρόνως ήρχισε να περπατή. 

.
Ολίγον αργότερον ιάθη μία 17ετις νεανίς παράλυτος και την 7ην εσπερινήν εις εργατικός κωφάλαλος. Ούτος καίτοι 30τούτης ωμίλησε διά πρώτην φοράν χθές δηλώσας ότι σήμερον δεν θα μεταβή εις την εργασίαν του. Τα ονόματα των δυο τελευταίων οι επίτροποι του ναού μολονότι τα γνωρίζουν αρνούνται να τα ανακοινώσουν, ισχυριζόμενοι ότι δεν εγένοντο θαύματα, ενώ τουναντίον υπό ολοκλήρου του εκκλησιάσματος ομολογούνται ταύτα.  (46)

.

Επίσης η «Νέα Ημέρα» έγpαφε: 

.
ΑΙ ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ. ΒΙΑΙΑ ΕΚΔΙΩΞΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

.
Εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν εσημειώθησαν χθες σκηναί, ήκιστα κολακευτικαΙ διά την αξιοπρέπειαν της Δημοκρατικης Κυβερνήσεως. 

.
Αστυνομικά όργανα επέδραμον κατά των πολυπληθών προσκυνητών, τους οποίους εξεδίωξαν βία της Εκκλησίας, δηλώσαντα, ότι απαγορεύεται η είσοδος! Και όταν ο κόσμος κατηγανακτισμένος εζήτησε να μάθη την αιτίαν, ελάμβανε την απάντησιν, ότι παρήλθεν η εορτή του Ευαγγελισμού ... 

.
Έν τούτοις παρά τα μέτρα ταύτα της αστυνομίας, ο κόσμος με αληθή θρησκευτικόν φανατισμόν κατώρθωσε να εισέλθη εις την εκκλησίαν και να διεξαγάγη μόνος του την εωθινήν ακολουθίαν. Συγκινητικόν ήτο το θέαμα ομάδες δεσποινίδων, α οποίαι, ελλείψει Ιερέων, έψαλλoν μόναι διάφορα τροπάρια εκ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. 


ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ 

.
Εις τας λαϊκάς τάξεις εκράτει ζωηρά δυσφορία κατά της Κυβερνήσεως, απαγορευσάσης σήμερον εις τους Ιερείς να λειτουργήσουν. Ετονίζετο, ότι αι θρησκευτικαΙ μεταρρυθμίσεις δεν επιβάλλονται αλλά ωριμάζουν παρά τη λαϊκή συνειδήσει. (47) 

.

Τέλος η "ΣΚΡΙΠ" έγραφε: 

.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ - ΕΝ ΚΩΦΑΛΑΛΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ ΑΝΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ - ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ.

.
«Ο Ελληνικός Λαός, ο κατ’ εξοχήν Χριστιανικός Λαός του κόσμου, ο ανακτήσας την ελευθερίαν του από τον Τουρκικόν ζυγόν, διότι διετήρησε αλώβητον την θρησκείαν του, και τους Αγίους Κανόνας της Εκκλησίας, δεν έπαυσε να πιστεύη εις τον Θεόν. Και η απόπειρα η γενομένη από τήν κρατούσαν δημοκρατικήν ολιγαρχίαν προς βεβήλωσιν της Αγίας του Θεού Εκκλησίας, μετατροπήν των ύμνων και μετακίνησιν των Αγίων Εορτών, απήχησε κακώς παρά τοις Χριστιανοίς, οι οποίοι ούτε να ακούσουν ηθέλησαν ότι είναι δυνατόν ν’ αφήσoυν τα παλαιά έθιμα, να λησμoνήσoυν τόσων ετών χριστιανικην ιστορίαν, και να φραγγέψουν, διότι έτσι το ηθέλησαν οι Παπαναστασίου και Κονδύλης. 

.
Συνεπώς οι Ορθόδοξοι και Γνήσιοι Έλληνες, πιστοί εις τας αρχάς αυτάς, δεν ήταν δυνατόν παρά να εορτάζουσι σήμερον, την αγίαν ημέραν του Ευαγγελισμού. Ο Μητροπολίτης όμως έχει την δύναμιν να κλείση τον ναόν... 

.
Οι προσερχόμενοι κατέκλυσαν μετ’ άλλων τον Ναόν ολόκληρον και η κυκλοφορία εντός αυτού κατέστη αδύνατος. Οι Πιστοί ήκουσαν τον Εσπερινόν, και μετά δυσφορίας συνεζήτoυν μετά την απόλυσιν, επί της αλλαγής του θρησκευτικού ημερολογίου και της μετακινήσεως της Εορτής του Ευαγγελισμού. 

.
Ευλαβείς δισχίλιοι πιστοί, αναμίξ μετά γυναικών και παίδων, εις μίαν γενικήν ομοφωνίαν διαδήλωνον την εμμoνήν των εις, τα Αγια Δόγματα της Θρησκείας, τα οπoία ήλθον να μας αλλάξουν οι Δημοκρατικοί, και μία φωνή ηκούετο: Εμείς δεν θα φραγγέψουμεν! Είμεθα Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και θα παραμείνουμεν Ορθόδοξοι Χριστιανοί!». 
Εν τω μεταξύ οι επίτροποι του Ναού δεν ήνοιγον τας πύλας του Ναού, κατ’ εντολήν του Αρχιεπισκόπου.
- Δεν θα φύγωμεν! 
- Θα μείνωμεν όλην την νύκτα! 
- Είμεθα Χριστιανοί και μας ανήκει η Εκκλησία. 

.
Οι Επίτροποι προ της επιμονής αυτής του Χριστεπωνύμου πληρώματος, ηναγκάσθησαν να υποχωρήσουν και να αφήσουν τους xριστιανoύς να εκτελέσουν τα καθήκοντά των. Δεν ητο δε δυνατόν να πράξωσι και άλλως, διότι κύματα Λαού διαρκώς προσήχοντο, προσφέροντες τα κηρία των εις την Θεοτόκον και προσκυνούντα την θείαν Εικόνα της Θεoμήτορoς. 
Εις μίαν στιγμήν, ενώ συνέβαινον όσα αφηγήθημεν, κραυγή θριαμβευτικής χαράς ηκούσθησαν από τον προ του ιερού Bήματος ενώ από χίλια στόματα επανελαμβάνετο ως ηχώ η λέξις: θαύμα! θαύμα! 


Έκπληκτοι οι κατορθώσαντες να πλησιάσωσι Χριστιανοί προς το μέρος όπου ηκούοντο εισέτι αι ευχαριστήριαι και χαρωπαί φωναί, μιας γυναικός κρατούσης από της χειρός πενταετές παιδίον ήκoυσαν: 
-Μίλησε το παιδί μου. Ήτo μουγκό από τον καιρό που γενννήθηκε. Σ’ ευχαριστώ Παναγία μου! 

.
Ρίγη συγκινήσεως διέδραμον τους πάντας. Η δεξιά των Xριστιανών υψώθη και το σημείον του Σταυρού, μετ’ ευλαβείας αρρρήτου εσημειώθη επανειλημμένως. 
Κατ’ εκείνην την στιγμήν όμως, μέσα εις εκείνο το περιβάλλον των πιστευόντων χριστιανών, η ανθρωπίνη φύσις, η αμφιβάλλουσα, η ανθρωπίνη φύσις που εις πάσαν στιγμήν του Μαρτυρίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εφάνη επιτακτική και διατάσσουσα, η ανθρωπίνη φύσις που έκαμε τον Θωμά να θέλη να «θέση τον δάκτυλόν του επί τον τύπον των ήλων ίνα πιστεύση», η ανθρωπίνη φύσις η αμφιβάλλουσα και όταν ακόμη πιστεύει, εξεδηλώθη, όχι βεβαίως έτοιμος να αμφισβητήση το θαύμα, αλλά διά να πεισθή: 
-Να ιδούμε το παιδί.


Βέβαια δεν το είπε κανείς, αλλ’ η συγκέντρωσις πάντων προς το μέρος όπου ευρίσκετο το αποκτήσαν την φωνήν του Χριστιανόπαιδον, η προσπάθεια όπως το ιδούν, όπως το ακούσουν, αυτό εσήμαινεν. Κανείς όμως δεν έμεινεν αμφιβάλλων. Το παιδί ωμιλούσε. Καθαρά – καθαρά, σαν κρύσταλλο η φωνούλα του εκύλα. Και εκάλει την μητέρα του: 
-Μαμά, μαμά. 
Και κατόπιν ενώ τα χεράκια του, εθώπευαν τον πατέρα του, του έλεγε: 
-Μπαμπά μου, μπαμπά μου. 

..
Οι γονείς του ήσαν έξαλλοι από χαράν. Δεν ημπορούσαν να ομιλήσουν. Τα δάκρυα κατελείφοντο των παρειών των άφθονα. Τους απέτεινον τον λόγον, μα αυτοΙ δεν ημπορούσαν να ομιλήσουν. Έκαμον μόνον τον Σταυρόν των και τα βλέμματά των εστρέφοντο προς την Εικόνα της Θεομήτορος, γεμάτα ευχαριστώ. 

.
Οι Χριστιανοί που είδαν την γραφικήν αυτήν εικόνα δεν ημπορούσαν να μη δοθούν ολόκληροι προς τον Θεόν τον ζώντα. Και δεν ημπορούσαν να μην ενθυμηθούν, ότι η Πίστις σέσωκέ τους. 
Και ότι καλώς είχον την γνώμην ότι δεν πρέπει να αφήσουν να μεταρρυθμισθούν τα Ιερά και όσια και να απομακρυνθώμεν από τα θεσπισθέντα υπό των Ιερών Πατέρων της Εκκλησίας και υφ’ ημών επί χιλιετηρίδας ακολουθηθέντα πιστώς. 

.
Ο Ιερεύς ο οποίος ετέλει την παράκλησιν διά το άλαλον παιδίον, μας είπε λίαν συγκεκινημένος τα έξης: 
-Ανεγίνωσκον την παράκλησιν επάνω εις το άλαλο παιδί, ότε εις μίαν στιγμήν ήκoυσα την μητέρα του να φωνάζη ότι «ωμίλησε το παιδί της» και το άκουσα κι εγώ να λέγη ευδιακρίτως: «Μαμά, μαμά». 
Η συγκίνησίς μου ήτο απερίγραπτος διά το θαύμα, τόσον μεγάλη ήτο η συγκίνησίς μου ώστε δεν ημπόρεσα να αντιληφθώ περισσότερα. 


Ο Ιερεύς λέγεται Παπα-Γεώργης, είναι πρόσφυξ, το επίθετόν του δεν ηθέλησε να μας το είπη, διότι εφοβήθη μήπως του συμβή κανέν κακόν. Επίσης το θαύμα μας το εβεβαίωσαν οι παριστάμενοι κατά την ώραν εκείνην εις την Μητρόπολιν κυρίαι Σοφία Παναγουλοπούλου ή Καλισιώτου εκ Πατρών, Ελένη Μπακοπούλου κατοικούσα εις την Λεωφόρον Αλεξάνδρας, Γιαννούλα Μανταριώτου και άλλαι. 

.
Περί την 8ην εσπερινην ώραν, ενώ η Εκκλησία ήτο πλήρης πιστών, περίπολος στρατού προσήλθε και ηθέλησε να κλείση την Εκκλησίαν, εξάγουσα τους εκκλησιαζομένους. Θόρυβος εδημιουργήθη και οι πιστοί εδήλωσαν, ότι επ’ ουδενί λόγο θα εγκατέλειπον την Εκκλησίαν. Την 9.30' μ.μ. ώραν όμως, λοχαγός του Πεζικού μετά μαθητών της Σχολής της Χωροφυλακής εισήλθον εις τον Ναόν και εξέβαλλον έξω τους Χριστιανούς, θελήσας όπως κλείση τον Ναόν. Εκ τούτου προεκλήθησαν επεισόδια, διεπληκτήθη δε εις «Δημοκρατικός» καταφθάσας επί τόπου, όπως δώση χείρα βοηθείας εις τους αρνησιθρήσκους με ένα πιστόν. 

.
Η ενέργεια αύτη του λοχαγού, ο οποίος ηθέλησε να επέμβη και εις τα εκκλησιαστικά ζητήματα, εξηρέθισε τους Χριστιανούς, οι οποίοι επέμεναν εις το να ανοίξη η Εκκλησία και να επιτραπή η είσοδός των. Πράγματι οι Επίτροποι πρό της απαιτήσεως ταύτης ήνοιξαν την Μητρόπολιν. Ευθύς κατηρτίσθησαν χοροί εκ νέων και νεάνιδων οίτινες έψαλλoν διάφορα τροπάρια εκ της Λειτουργίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η προσέλευσις των πιστών εξηκολούθησε καθ’ όλην την νύκτα» . (48)

Tην επομένην ημέρα, 26 Μαρτίου π.εορτ. (9 Απριλ. ν.ήμ) δηλαδή την επομένη της Εορτής του Ευαγγελισμού, οι εφημερίδες έγραφoν πάλιν. 

.
Η «Καθημερινή» του Άγγελου Βλάχου, έγραφε: 


Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
ΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ - ΝΕΑΝΙΔΕΣ ΨΑΛΛΟΥΣΑΙ ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ - Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΝΔΙΔΕΙ - ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ - ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ


Παρ’ όλας τας καταβληθείσας υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών πρoσπαθείας ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου εωρτάσθη χθες υπό συμπολιτών, έστω και άνευ ιεροτελεστιών. Επίσης ετηρήθη υπό των πιστών και ο κανών περι «καταλύσεως ιχθύων» κατά την χθεσήν ημέραν. Η ζήτησις αυτών εις την αγορόν υπήρξε μεγίστη. 

.
Αντιθέτως ο Αρχιεπίσκοπος εξέδωκεν αυστηροτάτας διαταγάς προς τους Ιερείς ίνα μη ούτοι λειτουργήσουν χθες ή τελέσουν άλλας Ιεροτελεστίας επί ποινή καθαιρέσεως αυτών. Επίσης επειδή υπηρχεν η πληροφορία ότι θα ετελείτο λειτουργία εις τινά ναΐσκον παρά το Παγκράτι (49) , η Μητρόπολις ειδοποίησε την αστυνομίαν να λάβη τα προσήκοντα μέτρα προς παρεμπόδισιν πάσης συναθροίσεως πιστών. 

.
Εξ άλλου οι επίτροποι του Μητροπολιτικού Ναού εζήτησαν από το Α’ Αστυνομικόν Τμήμα την παρελθούσαν νύκτα όπως αποστείλη δύναμιν και εκδιώξη τους παραμένοντας εντός του ναού προσκυνητάς, συνάμα δε όπως φρουρήση την Εκκλησίαν και απαγορεύση την είσοδο των πιστών. Αλλά η αστυνομία ορθότερον των επιτρόπων σκεπτομένη απέφυγε να επέμβη ίνα μη φανατισθή έτι μάλλον ο κόσμος ο μη θέλων να αναγνωρίση την μεταβoλήν του θρησκευτικου ημερολογίου. 
.

.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 


Χθες καθ’ όλην την ημέραν εξηκολούθησεν η προσέλευσις των πιστών εις τον Μητροπολιτικόν ναόν, αι δέ εισπράξεις αυτού εκ πωλήσεως κηρίων υπερέβησαν κατά πολύ τας εισπράξεις προηγουμένων ετών, μολονότι πολλαί γυναίκες ήναπτoν λαμπάδας αγορασθείσας εκ των κηροπλαστείων επειδή ενόμιζον ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα είχεν απαγoρεύση την πώλησιν κηρίων παρά των επιτρόπων του ναού. Την πρωίαν ο κόσμος ανέμενε ματαίως την έναρξιν της λειτουργίας, επειδή δε δέν ενεφανίζετο ιερεύς διάφοραι νεάνιδες έψαλλον κατανυκτικώτατα τα τροπάρια της λειτουργίας. 

.
Ακολούθως και καθ’ όλην την ημέραν νεάνιδες αναπληρούσαι τους ιερείς ανεγίνωσκον τας ευχάς του μεγάλου και μικρού παρακλητικού κανόνος ενώ τα εντός του ναού πλήθη γονυπετή επαναλάμβανον τα τροπάρια «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε». 

.
Προ της Εικόνος της Θεομήτορος της ευρισκομένης κάτωθεν του Τέμπλου, είχεν αφαιρεθή το υπάρχον μανουάλιον, πολλοί δε ως εκ τούτου ερεθισθέντες έτι μάλλον παρέμενον γονυπετείς προ της Εικόνος κρατούντες ανημμένα κηρία. Ο θρησκευτικός φανατισμός του πλήθους τοσούτον είχε κορυφώθη ώστε απεπέμφθη διά της βίας εκ του ναού υπό των γυναικών είς, όστις ετόλμησε να είπη ότι παρήλθεν η εορτή του Ευαγγελισμού.
Ο Αρχιεπίσκοπος συναισθανθείς το γενόμενον άτοπον και κατόπιν της επιμονής του κόσμου επίτρεψε την 6ην απογευματιινήν εις ένα των Ιερέων της Μητροπόλεως να αναγνώση τας ευχάς του παρακλητικού κανόνος. 

.
ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ 

.
Παρά τας διαψεύσεις της Μητροπόλεως ως προς τα γενόμενα εις τον Ναόν θαύματα εγένοντο χθες έτερα δύο. Ούτω ιάθησαν την 2αν μεταμεσονύκτιον της προχθές, η Μαρία Μαρκέα ήτις από ενός ήδη έτους ήτo κωφάλαλος κατόπιν μηνιγγίτιδος και η Αικατερίνη Καρυδάκη ήτις από γενετής πάσχουσα εξ επιληψίας έπαθε τας φρένας προ τριετίας, κατά δε την νύκτα δεν ηδύνατο να διακρίνη απολύτως τίποτε. 

.
Η Μαρκέλα ηλικίας 23 ετών είναι έγγαμος και κατοικεί εις την επί της πλατείας Ελευθερίας οικίαν του κ. Λαλαούνη, η δε Καρυδάκη επίσης έγγαμoς ούσα είναι ηλικίας 40 έτων και διαμένει εις την επΙ της οδού Διπύλου 23 οικίαν.


Την τελευταίαν είδε συντάκτης μας εντός του Ναού χθές την πρωίαν περιστοιχιζομένην υπό πλήθoυς γυναικών. Η Καρυδάκη ερωτωμένη σχετικώς περί του θαύματος είπε τα εξής: 
-Το βράδυ δεν βλέπω τίποτε και μετά τα μεσάνυκτα χθες ξαφνικά είδα την Εκκλησία και τις εικόνες και μου φάνηκε ότι εβγήκε από μέσα μου ένας καπνός. Από τότε έγινα καλά. 
Εις το άκουσμα του θαύματος αι παριστάμεναι γυναίκες σταυροκοπούνται και γονυπετούν, πολλαί δε κλαίουσαι ευχαριιστουν την Θεοτόκον δια τα γενόμενα. 

.
Η σπιτονοικοκυρά της Καρυδάκη παρούσα επιβεβαιοί την ασθένειαν υφ’ ης κατείχετο η ένοικός της, αύτη δε δίδει ορθάς απαντήσεις εις τους ερωτώντας και φαίνεται τελείως εχέφρων. (50)

.
Επίσης η «Νέα Ημέρα» έγραφε: 

.
ΕΝΩ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΘΟΥΝ - ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

.

Από των πρωινών ωρών της χθες πλήθη φιλoθρήσκων προσκυνητών, οι οποίοι ακολουθούν το εορτολόγιον του παλαιού ημερολογίου, κατέκλυσαν τους διαφόρους ναούς της πρωτευούσης όπως εκκλησιασθώσιν επί τη Εoρτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Δυστυχώς όμως ευρέθησαν προ θυρών κεκλεισμένων. Οι Ιερείς κατόπιν διαταγής της Μητροπόλεως δι’ ης ηπειλούντο με καθαίρεσιν εν περιπτώσει μη τηρήσεως αυτής, δεν προσήλθον όπως λειτoυργήσωσιν. Η αγωνία των συγκεντρωμένων θεοσεβών ενετείνετο διαρκώς και μία απόφασις όπως εισέλθωσι μόνοι εις τους Ναούς και τελέσωσι την ακολουθίαν διήρxετo από την σκέψιν των. 

.
Και πράγματι ως εκ συνθήματος εις όλους τους ναούς οι συγκεντρωμένοι πιστοί αδιακρίτως φύλου και ηλικίας εξηνάγκασαν τους νεωκόρους όπως ανοίξωσιν εις αυτούς. Δεν είχε δε παρέλθει αρκετόν χρονικόν διάστημα οπόταν οι ναοί είχον πληρωθή ασφυκτικώς. Διάφοραι δεσποινίδες καλλίφωναι αντεκατέστησαν τους Ψάλτας. Έψαλον μόναι τροπάρια εκ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και ανέγνωσαν το Ευαγγέλιον της ημέρας. 

.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ 

.
Η μεγαλυτέρα συγκέντρωσις θεοσεβών παρετηρήθη εις τον ναόν της Μητροπόλεως, όπου κατά καθιερωθέν θρησκευτικόν έθιμον την παραμονήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αγρυπνούν πολλοί πιστοί μέχρι πρωίας εντός του Ναού. 
Το απόγευμα ο Μ. Μητροπολίτης, παρακληθείς υπό θεοσεβών γυναικών επέτρεψεν εις τους Ιερείς και έψαλον τον εσπερινόν εις τους Ναούς. 

.
ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ 


Επίσης προσήλθον χθες την πρωίαν εις τον παρά την Ακρόπολιν ναόν των Αγίων Αναργύρων, ανήκοντα εις το μετόχιον του Αγίου Τάφου, πλήθη πιστών και ετέλεσαν την εωθινήν ακολουθίαν, ως και εις τους άλλους ναούς. 


ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ 


Μεταξύ των λαϊκών τάξεων, ιδία δε των γυναικών εκράτει ζωηρά αγανάκτησις κατά των υπαιτίων της αλλαγής του Ημερoλoγίου. Εχαρακτηρίζετο δε ως αντιθρησκευτική η απαγόρευσις υπό της Μητροπόλεως εις τους ιερείς όπως λειτουργήσωσι. Οι πλέον δε μορφωμένοι εκ των θρησκολήπτων ετόνιζον ότι αι μεταρρρυθμίσεις επιτυγχάνουν όταν ωριμάσουν εις τας λαϊκάς συνειδήσεις. 

.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ 

.
Υπό της Αρχιεπισκοπης εξεδόθη ανακοινωθέν διά του οποίου διαψεύδονται τα αναγραφέντα χθές εις διαφόρους εφημερίδας περί δήθεν θαυμάτων άτινα εγένοντο εντός της Μητροπόλεως . (51)

.
Τέλος το «ΣΚΡΙΠ» έγραφε: 


Πρωτοφανές εις τα απ’ αιώνων εκκλησιαστικά χρονικά!.. Η Εκκλησία να κάμνη αντιxριστιανκήν προπαγάνδαν! Να τoνίζη ότι θαύματα δεν γίνονται, κλονίζουσα ούτω την πίστιν των Χριστιανών επί την θρησκείαν. 

.
Η Ιερά Μητρόπολις εξανέστη χθες, δι’ όσα έγράψαμεν, τα οποία μέχρι κεραίας είναι αληθή. Και υποτάσσουσα την πίστιν εις την Πολιτικήν, εξέδωσεν ανακοινωθέν, το οποίον ουδείς περίμενεν ότι θα έφερεν υπογραφήν του Γραφείου της Αρχιεπισκοπής. Και η Αρχιεπισκοπή διά να συσκοτήση την αλήθειαν, φοράται, εν τω ανακοιvωθέντι της, καταφώρως κακομεταχειρισμένη ταύτην. Διαψεύδει ότι χιλιάδες πιστών κατέκλυσαν τον ναόν της Μητροπόλεως την νύκτα της Κυριακής, την παραμονήν του Ευαγγγελισμού κατά τους Έλληνας-Χριστιανούς. Ωσανεί να στενοχωρείται διότι οι πιστοί μετέβησαν εις την Χριστιανικήν Εκκλησίαν! Και μεταχειριζομένη την φρασεολογίαν γνωστών Βενιζελικών εντύπων, περαιτέρω ο κληρικός συντάκτης της διατριβής προσθέτει ότι οι Χριστιανοί ούτοι εστρατολογήθησαν ίνα σταλώσιν... εις την Εκκλησίαν! Αλλ’ εάν το Γραφείον της Αρχιεπισκοπης δεν ήθελε να παραποιήση την αλήθειαν, καί εάν οι εν αυτώ ήσαν περισσότερον Χριστιανοί και ολιγώτερον Βενιζελικοί, θα παρηκολούθουν και αυτοί το ωραίον και Χριστιανικόν προσκύνημα την νύκτα της Κυριακής. Φαίνεται όμως, ότι η συνείδησις του συντάκτου του ανακοινωθέντος δεν του επέτρεψε μέχρι τέλους να μη λέγη την αλήθειαν. Και αφού γράφει το ανωτέρω προσθέτει: 

..
«Είναι βέβαιον και εξακριβωμένον ότι κατόπιν της προσελεύσεως εις τον Ναόν των κορασίων του Κατηχητικού Σχολείου Αγίας Αικατερίνης, αι κραυγαί και αι διαμαρτυρίαι των εν τω Naώ ενετάθησα..» Αλλά πώς υπηρξαν διαμαρτυρόμενοι, αφού μας είπατε ότι δεν μετέβη ουδείς εις τον Ναόν; 

.
Αλλ’ η μεγαλυτέρα κατά της Εκκλησίας και της Πίστεως διδομένης συγκλόνισις ευρίσκεται εις το δεύτερον μέρος του ανακοινωθέντος. Η Αρχιεπισκοπή πειράται να διαψεύση το τελεσθέν θαύμα επί του πενταετούς παιδός Στασινοπούλου όπερ αι χθες μνημονευθείσαι κυρίαι εβεβαίωσαν εν αρρήτη συγκινήσει διατελούσαι, ως και ο παπα-Γιώργης, ο τελέσας την παράκλησιν. Με ζήλον υπέρ των κρατούντων, ο κληρικός συντάκτης του ανακοινωθέντος, θέλει να κλονίση την πίστιν επί την Παντοδυναμίαν του Θεού και διά μακρών ασχολείται επ’ αυτού και μόλις εις το τέλος θέλει να κολάση το ανοσιούργημα διά της φράσεως: «Θαύματα βεβαίως συμβαίνουν, αλλ’ ο δημιουργηθείς θόρυβος ήτο άσχετος προς πραγματικόν θαύμα» (52). 
Επίσης Ορθόδοξον Χριστιανικήν Αντίστασιν υπέρ του Πατρίου Εορτολογίου εγένετο και εις την Επαρχίαν. Αναφέρωμεν εδώ μερικάς χαρακτηριστικάς ανταποκρίσεις των εφημερίδων από την Επαρχίαν. 

.
ΝΑΥΠΛΙΟΝ, 7 Απριλίου - Άπειρον πλήθος προσκυνητών πιστών εις Πάτρια θρησκευτικά έθιμα συνέρρευσαν εις τον εν Προνοία ιερόν ναόν της θαυματουργού Ευαγγελιστρίας, εις την Εικόνα, της οποίας αφιερώθησαν πολύτιμα αναθήματα και λαμπάδες πλείσται όσαι με το ανάστημα των προσκυνητών. Η κορασίς πρόσφυξ εκ Θράκης, Σοφία Γάσπαρη, παράλυτος και κωφάλαλος ιάθη τελείως. Η συγκίνησις του κόσμου εκ του θαύματος τούτου κατά την πραγματικήν εορτήν του Ευαγγελισμού, παρά την βέβηλον μεταβολήν των θρησκευτικών Παραδόσεων, είναι μεγίστη. 

.
ΤΡΙΠΟΛΙΣ, 7 Απριλίου - Όγκος λαού κατά χιλιάδαις εν ιερά αγανακτήσει, συγκεντρωθείς την εσπέραν της χθές είς τον ναόν της Ευαγγελιστρίας κατ’ έθιμον να διανυκτερεύση, απεδοκίμασε δια κοινής βοής τους πρωταθλητάς της ανιέρου μεταβολής του θρησκευτικού ημερολογίου, αναθεματίζων και καταρώμενος τούτους και τους υποβολείς της μεταβολής ταύτης, ψάλλοντες εν ταυτώ... Πανταχού κυριαρχεί η κραυγή «όχι» και «Ζήτω ο Βασιλεύς». Η πόλις ολόκληρος πανηγυρίζει σήμερον την Εθνικήν και Θρησκευτικήν εορτήν, απάντων των καταστημάτων όντων κλειστών. Ο Πρωθυπουργός, φόβω επαναλήψεως αποδοκιμασιών, φρουρούμενος και υπό ενόπλου στρατιωτικής δυνάμεως συνοδευσάσης αυτόν ερχόμενον εκ της ιδιαιτέρας πατρίδος του Λεβιδίου, μετέβη εις τον σταθμόν και ανεχώρησεν εις Αθήνας . (53) 

.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 7 Απριλίου. (Του ανταποκριτού μας). ΕΙς τον Μητροπολιτικόν ναόν και τον ναόν της Ευαγγελιστρίας εδημιουργήθησαν λυπηραί σκηναί μεταξύ φιλοθρήσκων πολιτών, απαιτούντων όπως εορτασθή σήμερον ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και Αστυνομικών Αρχών απαγορευουσών την είσοδον αυτών εις τους ναούς. Η επέμβασις της Αστυνομίας και τα τεθέντα εις ενέργειαν υπ’ αυτής μέτρα κατά των προσκυνητών προεκάλεσαν οδυνηράν εντύπωσιν. Αι λαϊκαί ιδία τάξεις κρατούνται εν εξεγέρσει αδιακρίτως πολιτικής αποχρώσεως. Ερριζώθη η εντύπωσις οτι οι κρατούντες προσπαθούν να μεταβάλλουν την θρησκείαν. Ουδείς εξ εργατικών και μικροαστών μετέβη σήμερον εις την εργασίαν του. Την ιδίαν στάσιν ετήρησαν και οι κάτοικοι της υπαίθρου χώρας ιθαγενείς και πρόσφυγες.  
Εις πολλά χωρία απηγορεύθη υπό των Αρχών εις τους ιερείς όπως μεταβώσιν εις τους ναούς και ιερουργήσουν. Αι αυταί σκηναί επανελήφθησαν ενταύθα και σήμερον την πρωίαν . (54)


ΚΟΡΙΝΘΟΣ, 8 Απριλίου (του ανταποκριτού μας) - Επί τη εορτή του Ευαγγελισμού υπερτρισχίλιοι Κορίνθιοι μεταβάντες χθές εις το παρά την Ποσειδωνίαν ναΐδριον ετέλεσαν εν κατανυκτική μεγαλοπρεπεία την επαίτιον λειτουργίαν. 

.
Τα καταστήματα παρέμειναν καθ’ όλην την ημέpαν κλειστά, η δε πόλις είχε προσλάβη εορτάσιμον όψιν . (55)
.

.

______________________
(46)  Εφημ. «Νέα Ημέρα», 7-4-1924

(47)  Εφημ., «ΣΚΡΙΠ» 7-7-1924

(48)  Εφημ. «Καθημερινή» , 8-4-1924

(49)  Είναι το Μετόχιον της Ι.Ν. Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους. Την εποχή εκέινη εφημέριος ήτο ο αποθανών το 1960 Ιερομόναχος Ιερωνύμος

(50)  Εφήμ. «Νέα Ημέρα» , 8-4-1924

(51)   Εφήμ. «Νέα Ημέρα» , 8-4-1924

(52)   Εφημ. «ΣΚΡΙΠ», της 8-4-1924

(53)   Εφήμ. «Νέα Ημέρα» , 8-4-1924

(54)   Εφήμ. «Νέα Ημέρα» , 8-4-1924

(55)  Εφημ. «ΣΚΡΙΠ», της 8-4-1924

.

.

.

8. Η αλλαγή

.

Η αναστάτωσις της αλλαγής.

.

Οχυρωμένος όπισθεν του Στρατιωτικού νόμου των Συνταγματαρχών επαναστατών του 1922, με την ανωτέρω «ανακοίνωσιν» μεστή ανοήτων και «ψεuδών διικαιολογιών απευθυνθείσαν ως επίστευε προς κάρφους – μουζίκους, ο ελέω σκοτεινών δυνάμεων αναδειχθείς Αρχ/πος Ελλάδος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, εξετέλεσεν εν ψυχρώ το επί 1900 έτη Ορθόδοξον Πάτριον Εορτολόγιον. 

.
Και την Κυριακήν 10ην Μαρτίου 1924, η οποία «αυτομάτως» εγένετο 23 Μαρτίου 1924, όλοι οι Ναοί και Μοναί της Ελλάδος διετάχθησαν να παραλείψουν εορταζομένους Αγίους 13 ημερών! 

.
Διά την ημέραν αυτήν, η οσιωτάτη Γερόντισσα Ευφημία, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πάρνηθος Αττικής μας είπε τα εξής: 

.
«Την ημέραν εκείνην, νεαρά κοπέλα τότε, είχα πάει να εκκκλησιασθώ εις τον Άγιον Σπυρίδωνα του Πειραιώς. Την ώραν εκείνην οι ψάλται διάβαζαν τους κανόνες. Όταν έφθασαν στην έκτην Ωδήν διάβασαν το Συναξάριον της ημέρας: «Τη 10η του αυτού μηνός μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Κοδράτου κλπ...». Αλλά δεν σταμάτησαν. Συνέχισαν οι ψάλται εναλλάξ να διαβάζουν τα Συναξάρια ... της 11ης του μηνός, της 12ης , 13ης , 14ης , και σταμάτησαν στο Συναξάρι της 23ης Μαρτίου, λέγοντες με... αργή φωνή «τη 23η του αυτού μηνός μνήμη του Αγίου Νίκωνος και των συν αυτώ 199 μαθητών αυτού μαρτύρων» ! Δεν πολυκατάλαβα γιατί το διάβαζαν. Ρώτησα ένα γνωστό μου επίτροπο και πήρα την απάντησιν, ότι με εντoλή του Μητροπολίτου η σημερινή ημέρα 10η Μαρτίου έγινε 23η Μαρτίου!»

.
Την ημέραν αυτήν ο αείμνηστος και Ομολογητής Επίσκοπος των Γ.Ο.Χ. Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, εφημέριος τότε εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου, κατά την απόλυσιν της Θείας Λειτουργίας εμνημόνευσεν «.. και των 13 ημερών, ων και την μνήμην αυτών επιτελούμεν» ! 

.
* * *


Την 25ην Μαρτίου 1924 κατά το νέον ημερολόγιον, διά την Πολιτείαν και την Εκκλησίαν τώρα, επραγματοποιήθησαν δύο πραξικοπήματα: α) Το Εκκλησιαστικόν εις τον Ναόν της Μητροπόλεως Αθηνών με δράστην τον Μητροπολίτην Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, όπου εωρτάσθη, πάντοτε με την απειλήν του στρατιωτικού νόμου, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 13 ημέρας ενωρίτερον, και β) η καθαίρεσις της Βασιλείας με δράστας τα Μέλη της Επαναστάσεως. Σημειωτέον δε, ότι η καθαίρεσις της Βασιλείας εγένετο πρό του Δημοψηφίσματος! 

.
Το νέον ημερολόγιον εφηρμόσθη εις την Ελληνικήν Εκκλησίαν επί Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ζ'. 

.
Του γεγονότος τούτου έλαβεν επισήμως γνώσιν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον και κατόπιν επεμβάσεως του Μητροπολίτου τότε Αθηνών Χρυσοστόμου ενέδωκεν, επιδοκιμάσαν την Ημερολογιακήν μεταβολήν. Και όχι μόνον τούτο, αλλ’ ετέθη εις εφαρμογήν η μεταρρύθμισις και εις το Οικουμενικόν Π/ρχείον˙ είς μίαν των συνεδρίων της Ι. Συνόδου, ο τότε Μητροπολίτης Νεοκαισαρείας Αμβρόσιος, επί ώραν και πλέον ηγόρευσεν υπέρ του Πατρίου Ημερολογίου, αποφανθείς ότι όλως αντικανονικώς, επήλθεν η ημερολογιακή μεταβολή, η οποία θα επιφέρη, αναστάτωσιν εις την ζωήν της Εκκλησίας με απροβλέπτους συνεπείας. Η πειστική υπέρ του Πατρίου Ημερολογίου απολογία του ως άνω Συνοδικού Μητροπολίτου, ηνάγκασε τον Πατριάρχην Γρηγόριον να επιδοκιμάσει τα λεχθέντα. Αποτεινόμενος δε προς τον Μητροπολίτην Νεοκαισαρείας Αμβρόσιον, τηρητήν τούτον φανατικόν των Ι . Κανόνων και των Παραδόσεων της Εκκλησίας, εν , ειλικρινή ομολογία λέγει: «Δυστυχώς την ημερολογιακήν μεταβολήν επέβαλλεν η Ελληνική Κυβέρνησις». Ήτo δε τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος ο Αλεξ. Παπαναστασίου (45)

..
Πράγμαματι, τα λόγια του αειμν. Μητροπολίτου Νεοκαισαρείας Αμβροσίου ήσαν προφητικά, δια την μεγάλην αναστάτωσιν, την οποίαν επέφερε και εξακολουθεί ακόμη να φέρη εις την Πατρίδα μας η ημερολογιακή καινοτομία. 
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ζ' απέθανε την 11ην Νοεμβρίου 1924 και τον διεδέχθη ο Κωνσταντίνος ο ΣΤ'. 

.
Από την ημέραν που εφηρμόσθη τό παπικόν ημερολόγιον, με την βοήθειαν του στρατιωτικού νόμου της επαναστάσεως, ουδεμία αντίστασις επεχειρήθη υπό τινος. Οι Ρασσοφόροι – δράσται του εκκλησιαστικού πραξικοπήματος, ασφαλώς «έτριβoν» καταχαρούμενοι τας χείρας των, διότι ενόμιζον, ότι ο Λαός εδέχθη την μεταρρύθμισιν. Διά τους Κληρικούς των δεν ανησυχούσαν, διότι υπήρχε ως «δαμόκλειος σπάθη» άνωθεν τους, η «καθαίρεσις», η «εξορία» και ο «...χωροφύλακας»!  

.

.

_______________________
(45) «Πατριαρχικαί Σελίδες», σελ: 205 – 206

.

.

7. Η αλλαγή

.
Η πρώτη έγγραφη διαμαρτυρία - Η απάντησις της Αρχιεπισκοπής
.
.
Παρ’ όλας τας «διαβεβαιώσεις» ο ευσεβής Ελληνικός Λαός, οι πραγματικοί «Φύλακες της Ορθοδοξίας» ανησυχούσεν... Και την 4/17 Μαρτίου 1924, ακριβώς εξ ημέρας προ της μεταβολής, διέλαθε της προσοχής της λογοκρισίας των Κυβερνώντων και εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" η κατωτέρω διαμαρτυρία υπογεγραμμένη υπό πολλών Ορθοδόξων Ιερέων.

ΝΕΟΝ ΠΛΗΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
.
«Παρά πολλών Ορθoδόξων Kληρικών μας, απεστάλη προς δημοσίευσιν το εξής άρθρoν. 
Νέον πάλιν κτύπημα, θανάσιμον την φοράν ταύτην, πρόκειται να κατενεχθή κατά της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Παρ’ όλην την κατάπτωσιν είς ην περιήλθεν η Ορθόδοξος Εκκλησία, διατηρεί όμως αύτη μέχρι σήμερον την ενότητα εμφαινομένην εν τε τοίς άλλοις και δη και εν τη τηρήσει του αυτού Εκκλησιααστικού ημερολογίου. Αλλ’ η Εκκλησία της Ελλάδος εκτελούσα απόφασιν Ορθοδόξου Συνεδρίου, όπερ και λόγω συνθέσεως και λόγω συζητήσεως των Εκκλησιαστικών θεμάτων, αποτελεί τουτ’ αυτό ύβριν και παρωδίαν του κανονικού τρόπου δι’ ου η Ορθόδοξος Εκκλησία εισηγείται έκπαλαι και συζητεί τα Εκκλησιαστικά ζητήματα, αγγέλλει μετά προηγουμένην, ως λέγει συναίνεσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου την κατάργησιν του παρ’ ημίν Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, της επικειμένης 10ης Μαρτίου υπολογιζομένης ως 23ης του αυτού μηνός. 
.
Και ερωτώμεν τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην Αθηνών, τον λαβόντα την πρωτοβουλίαν της τοιαύτης μεταβολης˙ είναι αύτη η οδός δι’ ης μεταβάλλονται διατάξεις εν τη Εκκλησία γενκώς ισχύουσαι και υπό πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών παραδεδειγμέναι; Και ο ολίγην θεολογικήν μόρφωσιν έχων γνωρίζει ότι τοιαύται μεταβολαί μόνον δι’ αποφάσεως Οικουμενικής Συνόδου είναι δυνατόν να επενεχθώσι.
. 
Αύτη είναι η κανονική φωνή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ταύτην ζητούσι τα τρία Ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής εχόμενα ιερώς της Ορθοδόξου Παραδόσεως. 
Ακούομεν ότι ζητείται να συνέλθη Οικουμενική Σύνoδoς εν Ιεροσολύμοις την Πεντηκοστήν προς διόρθωσιν των Πασχαλίων˙ διατί λοιπόν ο Μητροπολίτης Αθηνών σπεύδει να εγκαθιδρύση πραξικοπηματικώς το ημερολόγιον και δεν αφίνει το ζήτημα να λυθή διά του κανονικού της Εκκλησίας οργάνου; Αφού επέρασαν τόσοι αιώνες δεν είναι δυνατόν να παρέλθωσιν ακόμη τέσσσαρες μήνες; Δεν αναλογίζετε τους φοβερούς κινδύνους ους θα έχη μία τοιαύτη απόφασις επί της ενότητος της Εκκλησίας, κινδύνους διασπάσεως νυν μεν εις δύο ήμισυ εις τας Ορθοδόξους Εκκλησίας της Ανατολής, και τας εν τη Ευρώπη Ορθοδόξους Εκκλησίας βραδύτερον δε τελείας εξαθρώσεως της όλης Ορθοδοξίας πρός σκανδαλισμόν των πιστών; Αρκεί τω όντι εν, τω μέλλοντι φιλόδοξος τις και κουφός πρωθιεράρχης δουλεύων τη πολιτική, ή υπό άλλων ελατηρίων αγόμενος, συνεννούμενος προς τινάς προέδρους Εκκλησιών του αυτού φυράματος του εξαρθρώση τελείως την ενότητα της Εκκλησίας ζητών referendum την μεταβολήν και άλλων ιερών θεσμών και διατάξεων γενικώς σήμερον αποδεδεγμένων. 
.
Οι υποφαινόμενοι μέλη πιστά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κηδόμενα, καθ’ ο έχουσι καθήκον της ενότητος αυτής, προτρέπουσι τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην Αθηνών να σταματήση επί της κατωφέρειας, εν η ετέθη. Και άλλοτε εισηγήθη την κουράν των Κληρικών, ζήτημα μη δογματικόν και δευτερεύον, είδε τίνα αποτελέσματα έσχε τούτο και πόσον εσκανδάλισε τας συνειδήσεις των πιστών. Τώρα εισηγείται την εφαρμογήν των περί ημερολογίου αποφάσεων της εν Κωνσταντινουπόλει παρασυναγωγής. 
.
Είναι ανάγκη σεβόμενος την Ορθόδοξον περιωπήν, εφ’ ης ίσταται, να σεβασθή την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άλλως θα επανέλθωμεν πολλώ αποκαλυπτικώτεροι. Η ενότης της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν είναι ζήτημα, όπερ δύναται να διαχειρίζηται οίος δήποτε ιεράρχης και μάλιστα πρόεδρος της Εκκληησίας της Ελλάδος.»

(Έπονται αί υπογραφαί των Ορθοδόξων) (44α)
 .
 *    *    * 
.
Την 10ην Μαρτίου 1924 π.ήμ. 1924 ημέρα Kυριακήν εδημοοσιεύθη εις όλας τας εφημερίδας η κατωτέρω ανυπόγραφος «ανακοίνωσις» με την ένδειξιν «εκ του Γραφείου της Ιεράς Συνόδου», με την οποίαν εγνώριζε εις τον Ελληνικόν Λαόν την αφομοίωσιν του Εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το Πολιτικόν. 
.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ  
.
Κατά την απόφασιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήτις & δι’ επισήμου γράμματος Αύτου χθές ληφθέντος και από 8 Μαρτίου ε. έτoυς χρονολογουμένου, ανεκοινώθη τη Ιερά Συνόδω ότι από αύριον Κυριακή 23 Μαρτίου εν ημερολόγιον θα υπάρχει και εν τη Εκκλησία και εν τη Πολιτεία. 
.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκλησίας της Ελλάδος αποδεχθείσα την απόφασιν ταύτην θέτει αυτήν εις εφαρμoγήν προνοούσα περί της προλήψεως, της επικρατούσης συγχύσεως και ανωμαλίας ένεκα του διχασμού του ημερολογίου, εξ ων, ού σμικρά ζημία εγίνετο εις τον θρησκευτικόν βίον του Ελληνικού Λαού. 
.
Διότι βεβαίως ήτο άτοπον να προηγήται των Χριστουγέννων η εoρτή του Νέου έτoυς και να μην εορτάζωμεν τας Αγίας Εορτάς κατά τας ανέκαθεν καθωρισμένας υπό της Εκκλησίας ημερομηνίας. 
.
Μετά την διόρθωσιν ταύτην την προσεχή Τρίτην θα εορτάσωμεν συγχρόνως και τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου και την Εθνικήν Εορτήν ημών. Το ίδιον θα γίνεται δι’ όλας τας ακινήτους εορτάς. Π.χ. του Αγ. Κωνσταντίνου θα εορτασθή τη 21η Mαΐου και όχι τη 3 Ιουνίου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τη 15η Αυγούστου όπως πάντοτε και ουχί τη 28η Αυγούστου. 
.
Το Πασχάλιον όμως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επειδή τούτο προήλθεν εξ αποφάσεως Οικουμενικής Συνόδου, μένει μετά την διόρθωσιν ταύτην του ημερολογίου άθικτον και επαφίεται η περί αυτού κρίσις εις την όλην Οικουμενικήν Εκλησίαν. Συνεπώς εφέτος το Πάσχα θα εορτασθή τη 27η Απριλίου (14 παλαιόν) και εκ του Πάσχα θα κανονίζωνται αι εξ αυτού εξαρτώμεναι εορταί. Ούτω η ημέρα της Πεντηκοστής θα εορτασθή τη 15η Ιουνίου (2 παλαιόν). 
.
Εξ ονόματος της Ιεράς Συνόδου, αποτελουμένης εξ όλης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (44β) , βεβαιούμεν τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν, ότι η γενομένη αυτή διόρθωσις του Ημερολογίου όχι μόνον σκόπιμος και ωφέλιμος ήτο, αλλά και ανταποκρίνεται εις την πολλαχόθεν εκδηλωθείσαν επιθυμίαν και ανάγκην αυτού και ουδέ καν προσκρούει εις δόγμα τι, ούτε εις κανόνα τινά της Εκκλησίας. 
.
Η Ορθόδοξος Ιεραρχία είναι η μόνη ήτις εκ της αποστολής της τα ωφέλιμα τω λαώ κατεργάζεται πάσα απόφασις αυτής εις τω καλώς νοούμενον συμφέρον της Εκκλησίας και της Πολιτείας αποβλέπει και συνεπώς αι αποφάσεις αυτής εν πλήρει επιγνώσει ελήφθησαν και οι τα εναντία διαδίδοντες ουδόλως το συμφέρον του Ελληνικού Λαού αγαπώσιν αλλά το εναντίον επιδιώκουσι, ζητούντες να καταρρίψωσι το γόητρον της κορυφης της Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπερ εάν εν «ημέραις δυσχειμέροις την ιεράν της Πίστεως παρακαταθήκην ευκλείωτον εφύλαξε, πολλώ μάλλον πράττει τούτο εν τω αιώνι του Πολιτισμού και της προόδου όπου το πνεύμα του Χριστιανισμού εξαπλουταί. 
.
Δεν ήτο δυνατόν βεβαίως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αι Εκκλησίαι της Ελλάδος και της Κύπρου, ίνα άλλας Ορθοδόξους Εκκλησίας παραλείπομεν, να προβώσιν εις πράξιν προσκρούουσα εις την Ορθοδοξίαν. Ουδεμία παρ’ Ορθοδόξου Εκκλησίας διαμαρτυρία ηκούσθη, μόνον αντιρρήσεις προβάλλονται ένεκα τοπικών λόγων, αίτινες θα αρθώσιν˙ ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων από του παρελθόντος ήδη θέρους εδήλωσεν ότι η Εκκκλησία της Ελλάδος δύναται να διορθώση το ημερολόγιον. 
.
Εφ’ όσον το Πασχάλιον μένει άθικτον, επαφιέμενον, ως είπομεν, εις την κρίσιν της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας και εφ’ όσον η γενομένη διόρθωσις του Ιουλιανου Ημερολογίου δεν μεταβάλλει το Εκκλησιαστικόν αυτού μέρος, αλλά τουναντίον αποκαθιστά τας ακινήτους εορτάς εις τας πραγματικάς των ημρομηνίας, η ενότης των Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν παραβλάπτεται. Μελετάται δε η συγκρότησις Συνόδου εν Ιεροσολύμοις προς οριστικόν διακανονισμόν του ζητήματος. 
.
(Εκ του Γραφείου της Ιεράς Συνόδου). 
.
.
______________________
(44α)   Εφημ. «ΣΚΡΙΠ» 17-3-1924
(44β)  Αυτό όπως αποδεικνύεται από τις διαμαρτυρίες που προέκυψαν από άλλους επισκόπους, ήταν ψέμα
.
.
.

6. Η αλλαγή

.
Μετά το ψευδο-συνέδριον.
.
Αι τερματισθείσαι – την 21ην Απριλίου 1923 συνεδριάσεις, της Ιεραρχίας επανελήφθησαν δια Β.Δ. την 24ην Δεκεμβρίου 1923. Εις το Διάταγμα ετονίζετο ότι η Ιεραρχία «θέλει απoφανθή περί της προσαρμογής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το πολιτικόν τοιούτον» . (37)
.
Εις την πρώτην Συνεδρίασιν παρέστη και ο Αρχηγός της Επαναστάσεως Νικ. Πλαστήρας, ο Πρωθυπουργός Στ. Γονατάς και ο Υπουργός των Εκκλησιαστικών Ι. Σιώτης. Κατ’ αυτήν ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος προσεφώνησε τους Αρχιερείς και έπλεξε το εγκώμιον των Επαναστατών ειπών: «Ο ευσεβής Αρχηγός της Επαναστάσεως .... ο Θεός, ο λαλήσας αγαθά υπέρ της Εκκλησίας εις την καρδίαν του Αρχηγού, ας καταπέμψη τας ευλογίας Αυτού δι’ αυτόν τε και την Κυβέρνησιν...» . (38)
.
Η παρουσία των Μελών της Επαναστάσεως εστόχευε προφανώς εις τον εκβιασμόν της Ιεραρχίας δια το νέον ημερολόγιον. Και πράγματι το θέμα του "νέου ήμερολογίου" το έθεσε ωμά και απερίφραστα πρός την Ιεραρχίαν ο λαβών τελευταίος τόν λόγον υπουργός Ι. Σιώτης, δίδων εμμέσως γραμμήν αποφάσεως εις την Ιεραρχίαν λέγων: «Έχει τέλος η Ιεραρχία το έργον του συντονισμου του Έκκλησιαστικου πρός τό Πολιτικόν ήμερολόγιον, έργoν, όπερ προφανώς είναι επείγον και απαραίτητον προς πρόληψιν των ατόπων της διαφοράς των ημερολογίων» . (39)
..
«Αφού ούτως η Ιεραρχία έμαθεν, έγραφεν μετά 3ετίαν ο αείμνηστος Γρηγ. Ευστρατιάδης, εκ του στόματος της Επαναστάσεως και ιδίως του Υπουργού των Εκκλησιαστικών ότι η θέλησις αυτής είναι να διορθωθή το Εκκλησιαστικόν Ημεροολόγιον, έπρεπε νά γνωρίση και ποίοι κίνδυνοι την επαπειλούν αν τυχόν δυστροπήση να εκτελέση την θέλησιν και απόφασιν της Επαναστάσεως ήτις ήτο θέλησις και απόφασΙς του Μακαριωτάτου» . (40)
.
Παρ’ όλον τον εκβιασμόν όστις ησκήθη επί της Ιεραρχίας η απόφασις, η οποία εξεδόθη ήτο: «Αποφασίζει....όπως αφoμοιώση το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον πρός το Πολιτικόν υπό τον όρον της συμφωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.. και όπως τούτο συνεννοηθή μεθ’ όλων των Εκκλησιών» . (41)
.
Εμειοψήφισαν εις την περί μεταβολής του Ημερολογίου απόφασιν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται Πατρών Αντώνιος, Σύρου, Τήνου Αθανάσιος, Δημητριάδος Γερμανός, Θήρας Αγαθάγγελος και ο Χαλκίδος Γρηγόριος. 
Επίσης κατά του νέου ημερολογίου ετάχθησαν τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Αλεξανδρείας, Σερβίας και Ρωσσίας. 

* * * 
Από πλευράς Μητροπόλεως Αθηνών τώρα ήσαν τα πάντα έτοιμα δια το εκκλησιαστικόν πραξικόπημα που θα επέβαλλε το παπικόν ημερολόγιον διαρκούντος του στρατιωτικού Νόμου. 
.
Την 2αν Ιανουαρίου 1924 ν.ήμ., ο Αρχηγός της Επαναστάσεως Νικ. Πλαστήρας, «κατέθεσεν» εν τη «Βουλή των Ελλήνων» την .... «εντολήν του επαναστατήσαντος Λαού» και παρέδωσε την εξουσίαν εις τους εκλεγέντας μονοπλεύρως "Δημοκρατικούς" (το Λαϊκόν κόμμμα απέσχε των εκλογών) κατά τας εκλογάς της 16ης Δεκεμβρίου 1923. 
.
Αμέσως (11 Ιανουαρίου 1924) εσχηματίσθη η πρώτη μετεπαναστατική Κυβέρνησις υπό τον Ελευθέριον Βενιζέλον. Η Κυβέρνησις αύτη ήτο βραχύβιος και την διεδέχθη την 22ην Ιανουααρίου 1924, ετέρα πάλιν Κυβέρνησις υπό τον Γ. Καφαντάρη, δια να καταλήξει την 16ην Μαρτίου 1924 εις νέα Κυβέρνησιν υπό τον Αλεξ. Παπαναστασίου. 
.
Την 24 Μαρτίου 1924 εκηρύχθη έκπτωτος ο Βασιλεύς Γεώργιος Β' και η Βασιλεία, και ανεκηρύχθη η Δημοκρατία. 


* * * 

Την 2αν Φεβρουαρίου 1924, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος προέβη είς δηλώσεις εις τον τύπον: 

«Σημεριναί πληροφορίαι ανεπίσημοι όμως εκ Κωνσταντινουπόλεως αναφέρουν ότι η Ιερά Σύνοδος των Πατριαρχείων απεδέχθη την πρότασιν ημών περί αφoμoιώσεως πολιτικού και εκκλησιαστικού ημερολογίου. Την πρότασιν της Ελληνικής καθώς και της Ρουμανικής Εκκλησίας τα Πατριαρχεία είχον παραπέμψη εις είδικην επιτροπήν εκ Μητροπολιτών. Ήδη αύτη, κατά τας αυτάς πάντοτε ανεπισήμους πληροφορίας, αι οποίαι δέν έxω κανένα λόγον να πιστεύω ότι είναι ανακριβείς, απεφάνθη υπέρ της συνταυτίσεως των δύο ημερολογίων από της 10ης Μαρτίου του εκκλησιαστικού , ήτις θα θεωρηθή 23η Μαρτίου. Δέον όμως να σημειωθή ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν αποδέχεται το Γρηγοριανόν ημερολόγιον αλλά με ταρρυθμίζει το Ιουλιανόν προσθέτουσα 13 ημέρας εις αυτό. Διότι το Πάσχα και όλαι αι κινηταί εορταί θα εορτάζωνται πάντοτε τας ημέρας κατά τας οποίας θα συνέπιπτον με το παλαιόν ημερολόγιον, αδιάφορον ποίαν ημερομηνίαν με το νέον. Μόνον αι κινηταί εορταί θα συνταυτισθούν με το Γρηγοριανόν ημερολόγιον. Και τούτο μέχρις ότου συνέλθουν όλαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι καί αποφασίσουν οριστικώς περί του ημερολογίου, το οποίον από 23 Μαρτίου θα είναι εν και μόνον» .  (42)

Μετά τας «δηλώσεις» αυτάς, η «δημοκρατική» εφημερίδα «Έθνος» «βασιλικώτερη του Βασιλέως» σχολιάζει: 
.
«ΤΟ ΠΑΣΧΑ. Αυτή η επιφύλαξις της Εκκλησίας διά το Πάσχα και τας κινητάς εορτάς του Πασχαλινού κύκλου δεν μας φαίνεται και τόσον λυσιτελής. Αφού πρόκειται τον ερχόμενον Μάρτιον να αφομοιωθούν τα δύο ημερολόγια, εύχης έργoν θα ήτο η αφομοίωωσις να επήρχετο πλήρης και να παύσουν διά παντός τα μπερδέμαατα».  (43)
.
Av και είχεν αποφασισθή υπό του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου η εφαρμoγή του Παπικού εορτολογίου διά την 10ην Μαρτίου 1924 μονομερώς εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, χωρίς την εφαρμογήν και πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιων, συμφώνως προς την απόφασιν της Ιεραρχίας, ουδεμία «διαφώτισις» εγένετο εις τον Λαόν περί της μεταβολής αύτης. Και τούτο διά τον φόβον Λαϊκών εξεγέρσεων. Από πλευράς «Κυβερνητικών» και «προοοδευτικών» εφημερίδων ετονίζετο συνεχώς και καθαρά ή αναγκαιότης της αφομοιώσεως του Εκκλησιαστικού προς το πολιτιικόν ημερολόγιον, λόγω δε του στρατιωτικού Νόμου και της λογοκρισίας δεν ηκούσθησαν καθόλου αι διαφωνίαι. 
.
Ο αείμνηστος Ανδρέας Βαπορίδης, πρωτος Πρόεδρος του «Συλλόγου των Ορθοδόξων» (1925), μας είπε, ότι ολίγας ημέρας προ της εφαρμογης εγένετο εις την Αίθουσαν των Εμπροπλοιάρχων (πλατεία Μητροπόλεως) μία συγκέντρωσις, εις την οποίαν ωμίλησαν πολλοί, διαδηλούντες τας ανησυχίας των. Εις αυτήν προσήλθεν, απεσταλμένος του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου, ο Kαθηγητής του Πανεπιστημίου Παύλος Καρολίδης (1849-1930), ο οποίος διαβεβαίωσε τους συγκεντρωθέντας, εκ μέρους του Μητροπολίτου, ότι «Ουδεμίαν αλλαγή θα γίνει χωρίς την σύμφωνον γνώμην και των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών!». Και την τελευταίαν ακόμη στιγμήν ενέπαιζον τους Πιστούς..! 
..
 
.
.
________________________
(37)      Β. Δ. της 17-12-1923
(38)   «Εκκλησία», αριθ. 31/29-10-1923
(39)              «          ,   αριθ. 31/29-12-1923
(40)  «Η πραγματική αλήθεια περί του Εκκλησ. Ημερολογίου», σελ:46
(41)                     «                       «                  ,     σελ :47
(42)     Εφημ. «Έθνος» 2-2-1924
(43)     Εφημ. «Έθνος» 3-2-1924
.
.
.
.
_____________________________