Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

1. πρ. Φλωρίνης

.
Eν αρχή..
.
Εις τας 13 Νοεμβρίου 1870, μνήμην του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις την Μαδυτον δύο ενάρετοι γονείς ο Γεώργιος και η Μελπομένη Καβουρίδου έφερον εις τον κόσμον ένα χαριτωμένο αγοράκι. Από ευλάβειαν εις τον Μεγάλον Αγιον και Στυλοβάτην της Ορθοδοξίας έδωσαν εις τον τρίτοκον υιόν τους, το όνομα Χρυσόστομος. Πραγματικώς αξιοθαύμαστος σύμπτωσις!

Ο νεαρός Χρυσόστομος επεράτωσε τας γυμνασιακάς του σπουδάς εις Μαδυτον. Τον διέκρινε ευλάβεια, επιμέλεια και πάντοτε δια της συμπεριφοράς του έδιδε την εντύπωσιν μάλλον σκεπτικού γέροντος παρά χαρίεντος παιδίου.

Η επιθυμία των γονέων του ήτο να γίνη έμπορος. Αλλά εις την ψυχήν του νεαρού Χρυσοστόμου δεν υπήρχε ούτε ίχνος συμπαθείας προς τον κερδώον Ερμήν. Παρά το νεαρόν της ηλικίας αντελήφθη την τεραστίαν αξίαν του χριστιανισμού και ήρχισε να τον διαφλέγη η ασίγαστος επιθυμία να υπηρετήση το Ιερόν Θυσιαστήριον.


- Κληρικός θα γίνω πατέρα.


Ουδείς συλλογισμός και ουδεμία προτροπή των οικείων του ηδυνήθησαν να τον μεταπείσουν. Μιαν ημέραν μάλιστα υπό το κράτος του φλογερού του ενθουσιασμού ερρίφθη εις την θάλασσαν.


Κατόπιν της αγίας αυτής επιμονής υπεχώρησαν οι γονείς του. Ο έφηβος τότε Χρυσόστομος, δια να μη επιβαρύνη την οικογένειάν του με τα έξοδα των θεολογικών του σπουδών, απηυθύνθη εις τον εκ μητρός θείον του Χαράλαμπον Στεφανίδην, πλούσιον βαμβακέμπορον της Αιγύπτου. Αυτόν παρεκάλεσε να τον βοηθήση εις τας σπουδάς του.


Ο Χρυσόστομος εις Κωνσταντινούπολιν, ήτο μεταξύ των πρώτων Ιεροσπουδαστών της περισέμνου Θεολογικής Σχολής της Χαλκης. Προικισμένος με ισχυράν αντίληψιν αλλά και αμετάκλητον θέλησιν να σπουδάση, αφιερώθη ολοψύχως εις την μελέτην της Ιεράς Επιστήμης αριστεύων πάντοτε. Αι νεανικαί διασκεδάσεις ήσαν άγνωστοι δια τον νεανίαν. Υπέταξε τα πάντα εις την δύναμιν του χαρακτήρος και από της ηφαιστιώδους και ακαταστάτου αυτής ηλικίας απελάμβανε ήδη τας ριγηλάς ηδονάς του πνεύματος. Η αριστοκρατία όμως αυτή του πνεύματος αντί να καλλιεργήση μίαν έπαρσιν και έναν εωσφορικόν εγωϊσμόν, απ' εναντίας τον εκόσμησε με μίαν ασκητικήν απλότητα και ταπείνωσιν. Ούτω φοιτητής ων, δεν εδυσκολεύθη να υπηρετή ως οικόσιτος υπηρέτης εις την οικίαν του τότε Δ/ντου της Σχολής Κων/νου Παρίτση, προκειμένου να εξοικονομή τα έξοδά του. Δια του τρόπου αυτού απέκτησε την ευχέρειαν να στέλλη και χρήματα εις τούς οικείους του, αντί να γίνεται ενοχλητικός απαιτών από αυτούς, ως συνήθως κάνουν οι φοιτηταί, εξανεμίζοντες τας πενιχράς οικιακάς οικονομίας.


Σπουδαστής ων χειροτονείται διάκονος και τον Ιούλιο του 1901 έλαβε το πτυχίον του επί της Β΄ Πατριαρχείας Ιωακείμ Γ΄. Η επί πτυχίω διατριβή του έφερε τον τίτλο “Η Ορθοδοξία Κυρίλλου του Λουκάρεως», διορίζεται δε ιεροκήρυξ Πανόρμου. Εις Πανορμον οι θόλοι των Εκκλησιών αντήχησαν από τας υπερόχους ομιλίας του και ηγαπήθη από τον κόσμον. Ηταν δεινότατος ομιλιτής και πολλές ομιλίες του εφιλοξένησε το τότε επίσημον Πατριαρχικόν δημοσιογραφικόν όργανον “Εκκλησιαστική αλήθεια» (ίδε έτος 1906 σελ. 585).


Επανελθών εις Κων/πολιν, διετέλεσε τριτεύων Διάκονος των Πατριαρχείων.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου