3. πρ. Φλωρίνης

.

Ως Μητροπολίτης Φλωρίνης

.

Εις Αθήνας αρχίζει πλουσίαν Εκκλησιαστικήν δράσιν. Μεταβαίνει εις Επισκοπήν Φιλιατών ως Τοποτηρητής και εν συνεχεία το έτος 1924 εξελέγη Μητροπολίτης Φλωρίνης. Εκ της θέσεως ταύτης εργάζεται με ζήλον και αφοσίωσιν δια την ενίσχυσιν της πίστεως και της φιλοπατρίας παρά τω ποιμνίω της Θεοπνεύστου Επαρχίας του.

Το 1923 η Ιταλική Κυβέρνησις εξ αφορμής του φόνου υπό των ληστών του Στρατηγού Τελλίνι, προέδρου της Επιτροπής διαχαράξεως των Ελληνοαλβανικών συνόρων, καταλαμβάνει στρατιωτικώς την Κερκυραν. Επειδή δε η τότε Ελληνική Κυβέρνησις, εθνοπρεπέστατα ενεργούσα, απέρριψε την νόταν της Ιταλικής Κυβερνήσεως, ο στρατός Κατοχής Κερκύρας προέβη εις παντοίας καταδυναστεύσεις του Κερκυραϊκού λαού και διαπόμπευσιν των Ελληνικών εθνικών συμβόλων.

Εις την δύσκολον αυτήν στιγμήν ευρέθη ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος εις Κερκυραν φιλοξενούμενος του Μητροπολίτου Αθηναγόρου. Παραβλέπων δε τούς τύπους και αποβλέπων εις την ουσίαν ως γνήσιος Ελλην, συμμετέχει εις την εθνικήν αυτήν δοκιμασίαν, αλλά και αγωνίζεται σθεναρώς. Ούτως αδιαφορών δια την παρουσίαν των Ιταλικών στρατευμάτων ομιλεί με σθένος και εθνικήν αξιοπρέπειαν από του Δημαρχείου της Κερκύρας και εις την πλατείαν εκείνην του χειμαζομένου Κερκυραϊκού λαού.

Το 1928 εξελέγη συνοδικός και ευρέθη εις τας Αθήνας. Ασθενήσας βαρέως εισήλθε προς νοσηλείαν εις τον «Ευαγγελισμόν». Μετά την αποθεραπείαν του το έτος 1930 παρητήθη της Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης δια λόγους υγείας χωρίς να παύση την Εκκλησιαστικήν του δράσιν. Ωμίλει τακτικώτατα εις διαφόρους αιθούσας και δη εις την αίθουσαν «Τριών Ιεραρχών».

Κατά προτροπήν των φίλων του απεφάσισε να αποκτήση μικρόν οικίσκον, τον οποίον ηγόρασε δια προσφοράς δανείων υπό του Μητροπολίτου Αθηναγόρα και του τότε Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Χατζή. Δια της συντάξεώς του εξώφλησε εντός δύο ετών το χρέος.

Παραμένων πλέον μέσα εις την πρωτεύουσαν παρηκολούθει με ιδιαιτέραν συγκίνησιν τον αγώνα και τας ταλαιπωρίας του αγωνιζομένου δια τας παραδόσεις ποιμνίου.

Εις τας Αθήνας εγνωρίσθη με εκπροσώπους παλαιοημερολογιτών. Ευθύς εξ αρχής εξετίμησε το φρόνημά των και συνεκινήθη από τούς αγώνας των. Πολλάκις εθεάθη να παρακολουθή ιδιωτικώς τας καθόδους των Παλαιοημερολογιτών εις Φαληρον, όπως κατά την 6ην Ιανουαρίου 1935, επί τη τελετή της καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού.

Η πρώτη επίσημος επαφή μεταξύ της «Κοινότητος Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος» -διαχειριζομένης τότε τον ιερόν αγώνα- και εκείνου εγένετο τον Δεκέμβριον του 1934 εις την επί της οδού Κρίσσης οικίαν του. Εις την επαφήν αυτήν συνετέλεσε και ο εξ Αγίου Ορους ευλαβέστατος μοναχός Αντώνιος Μουστάκας, γνωρίζων τον Σεβασμιώτατον εκ της εν Αγίω Ορει παρά τον Μυλοπόταμον διαμονής του. Συνεδέθη επίσης μετά του Σεβασμιωτάτου και ο εκλεκτός αδελφός Ηλίας Αγγελόπουλος, εις ον ο αείμνηστος παρέδιδε τα δημοσιευόμενα εις τον «Κηρυκα των Ορθοδόξων» άρθρα του.