1. Δημητριάδος Γερμανός

.

.Εν αρχή..

.

.

Στις 10 Αυγούστου 2007 συμπληρώθηκαν 100 έτη από την εις Επίσκοπον χειροτονία του Μακαριστού Πρωθιεράρχου της Εκκλησίας μας Μητροπολίτου Δημητριάδος κυρού Γερμανού. Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας έκρινε ως ιερό καθήκον, επιτακτική ανάγκη και επιβεβλημένο χρέος να αφιερώσει τον παρόντα ημεροδείκτη σ’ αυτόν, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου των Γ.Ο.Χ.

.

.

O αοίδιμος Ιεράρχης, τέκνον των Ανδρέου και Αγγελικής Μαυρομμάτη εγεννήθη στην ιστορική νήσο των Ψαρών. Κατήγετο από οικογένεια Μπουρλοτιέρηδων. Τα γυμνασιακά του μαθήματα τελείωσε στο Γυμνάσιο της Χίου υπό την καθοδήγηση του αειμνήστου Ζολώτα. Τις θεολογικές του σπουδές ολοκλήρωσε στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας, χειροτονήθηκε Διάκονος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Αθηνών Γερμανό Καλλιγά (1889-1896), ο οποίος εκτίμησε τα προσόντα του νεαρού και ευέλπιδος κληρικού. Στην φιλική παράκληση του αειμνήστου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Σωφρονίου του Βυζαντίου ο οποίος του ζήτησε έναν ευπαίδευτο και ικανό κληρικό για την διεύθυνση των Πατριαρχικών γραφείων Αλεξανδρείας, ο Μητροπολίτης Αθηνών συνέστησε σ’ αυτόν τον Γερμανό Μαυρομμάτη.

.

Στην θέση αυτή ο δραστήριος κληρικός απέκτησε φήμη η οποία τον βοήθησε αργότερα να επιστρέψη στην Ελλαδική Εκκλησία ως ιεροκήρυκας.

.

.

.

Ο Γερμανός ως ιεροκήρυκας

.

.

Μετά το θάνατο του Πατριάρχου Αλεξανδρείας (22/8/1899) ο εκεί χειροτονημένος Αρχιμανδρίτης Γερμανός πόθησε να υπηρετήσει στην Εκκλησία της ελεύθερης Ελλάδος και έτσι κατήλθε και διορίστηκε ιεροκήρυκας Δημητριάδος, Θεσσαλιώτιδος και Ηλείας. Και σ’ αυτή τη νέα υπηρεσία επέδειξε σπάνια σεμνότητα στο βίο του και πολλές άλλες χριστιανικές αρετές, και γι’ αυτό προσέλκυσε την αμέριστη εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη όλων όσων τον γνώρισαν ως ιεροκήρυκα και κληρικό.

.

.

Στη Μητρόπολη Δημητριάδος υπηρέτησε για έξι χρόνια, από το 1901 μέχρι το 1907. Ήταν σεμνός, ηθικός, μειλίχιος, πράος, μετριόφρονων, εύγλωττος, ευπαίδευτος, αφιλοχρήματος, απλοδίαιτος, κατέκτησε ευθύς αμέσως τη συμπάθεια και την αγάπη όλων όσων τον πλησίαζαν και συνομιλούσαν μαζί του. Έτσι εξηγείται ότι όταν έμεινε κενός ο θρόνος, μετά τον θάνατο του Μητροπολίτου Δημητριάδος Γρηγορίου Φουρτουνιάδου, όλος ο λαός της Μαγνησίας απέβλεψε προς τον αγαπητό ιεροκήρυκα, ως τον μόνο ενδεδειγμένο και κατάλληλο για να ανέλθει στον ένδοξο Μητροπολιτικό θρόνο.